[Column] Afsluiting

Ik sluit af.

Omdat het tijd is om zelf andere podia te beklimmen en andere vormen en stijlen te verkennen, want ‘stukkies tikken’ is en blijft een van de leukste dingen om te doen.

Ik sluit af.

Een ervaring rijker. Redacteur en verslaggever zijn, kende ik al. Je kunnen en mogen uitleven als columnist was er in mijn kwart eeuw als bezoldigd journalist nog niet van gekomen.

Ik sluit af.

Maar ik houd stiekem een oogje op het dak van de nieuwe fietsenstalling bij Industrieel Ontwerpen. Het heeft twee kleuren. Al vele weken. En hekken sloten de trappen erheen maanden af. De lantaarnpalen staan zo lusteloos, zo eenzaam en zo spichtig op dat verder (nog) troosteloze dak. Waar blijven de fietsrekken of ligstoelen of … ? Sinds een week wordt er ineens met grond geschoven, geëgaliseerd en lijkt een pad richting een van de trappen vorm te krijgen. Interessant project, maar mij hoor je d’r niet meer over.

Ik sluit af.

Met alweer een beetje de zon, de zomer en de vakantie in mijn hoofd. Ik verheug me op dat laatste en heb alweer boeken gekocht dus. Voor een habbekrats. En omdat studenten krap bij kas plegen te zitten en de rest van de TU-bevolking waarschijnlijk ook wel houdt van een voordelig ontdekkinkje, heb ik bij deze nog een tip. Snuffel waar het kan in doosjes boeken bij geregelde en vooral ongeregelde handelaren. Negeer ook tweedehands- en recyclezaken van het kaliber Rataplan en Leger des Heils niet. Je moet er vaak even speuren, maar haalt dan tussen de zooi soms voor een paar duppies een machtig werkje binnen. Mijn laatste troef (in ruil voor 50 cent) het door Dave Eggers samengestelde ‘Nonrequired Reading 2010’ uit de The Best American-serie. Houd je op een leuke manier ook je Engels nog een beetje scherp.

Ik sluit af.

Maar niet voordat ik de magie van dit metier deel. Doorgeef. Want schrijven is een vak en aanvankelijk knap lastig. Maar dan! Zoals een schaatser de slag te pakken krijgt, een basketballer vaker driepunters maakt, een standwerker steeds meer mensen voor zijn wonderzeem weet te winnen, zo lukt het je al schrijvend steeds beter om je toon te vinden en je punt te maken. Dan wordt schrijven ‘a way of being free’.  En laat dat nou net de titel zijn van een van de mooiste en meest inspirerende boeken die ik ken. De auteur is Ben Okri. Google ‘m gerust en lees ‘m nog liever. En als Delta je vraagt, twijfel dan geen moment om dit plaatsje in te nemen. Je begint aan een mooie reis waar je altijd wat aan hebt.

Ik sluit af.

Erik Huisman is frontman bij het central international office. Hij kijkt als oud-journalist graag over allerlei muurtjes. Dit was zijn laatste column voor Delta.