Hoewel de bibliotheek het gelijk aan haar kant meent te hebben, doet de TU voorlopig geen uitlatingen meer over een ruzie met uitgeverij Reed-Elsevier.
Het college van bestuur wil dat het conflict over de vergoeding voor gekopieerde artikelen achter gesloten deuren wordt afgehandeld. Verdere uitlatingen zouden de uitgeverij kunnen provoceren en de onderhandelingen onnodig belemmeren.
Bibliothecaris Waaijers is gevraagd ‘radiostilte’ in acht te nemen. Juristen op het Bureau van de universiteit, die zich over de zaak hebben gebogen, verwijzen eveneens naar het spreekverbod van het college.
Het conflict met Reed-Elsevier sluimert al sinds 1994 maar laaide eind vorig jaar op toen de uitgeverij met hernieuwde kracht een vergoeding eiste voor elk gekopieerd artikel uit één van haar wetenschappelijke tijdschriften.
De uitgever wil voor een kopie van een artikel een bedrag van negenëneenhalve dollar op haar rekening gestort krijgen. Zou de bibliotheek daaraan tegemoet komen en ook andere uitgevers moeten vergoeden, dan kost dat de TU vier miljoen gulden per jaar.
De bibliotheek beroept zich op de wettelijke regeling dat bibliotheken vrij zijn om informatie te geven die bestemd is voor studie of eigen gebruik. Dit reproduceren is wettelijk vrij van copyright. Voor andere kopieën geldt het zogeheten Reprobesluit.
Reed-Elsevier meent echter dat het abonnees verliest omdat de TU-bibliotheek er een speciale kopieerservice voor allerlei klanten op nahoudt, waarmee sprake zou zijn van commerciële exploitatie van de artikelen. De uitgever eist daarom een extra vergoeding.
De bibliotheek houdt vol alleen maar te kopieren voor studie en eigen gebruik, en zegt op de kopieerservice niets te verdienen. Slechts de kosten van de handeling worden doorberekend.
Lopen de onderhandelingen met de TU vast, dan is een stap naar de rechter niet ondenkbaar. Reed-Elsevier zou in dat geval het bewijs moeten leveren dat de TU niet uitsluitend kopieën maakt voor eigen gebruik of studie.
Van de tienduizend abonnementen die de bibliotheek heeft zijn ongeveer tweehonderd afkomstig van Reed-Elsevier. De uitgever vraagt voor één bibliotheektijdschrift gemiddeld drieduizend gulden per jaar. Andere uitgevers schommelen met hun prijs rond de vijfhonderd gulden. Particulieren betalen voor zo’n abonnement overigens aanzienlijk minder; bibliotheken krijgen al een toeslag berekend wegens het gemeenschappelijk gebruik. (H.O.)
Hoewel de bibliotheek het gelijk aan haar kant meent te hebben, doet de TU voorlopig geen uitlatingen meer over een ruzie met uitgeverij Reed-Elsevier. Het college van bestuur wil dat het conflict over de vergoeding voor gekopieerde artikelen achter gesloten deuren wordt afgehandeld. Verdere uitlatingen zouden de uitgeverij kunnen provoceren en de onderhandelingen onnodig belemmeren.
Bibliothecaris Waaijers is gevraagd ‘radiostilte’ in acht te nemen. Juristen op het Bureau van de universiteit, die zich over de zaak hebben gebogen, verwijzen eveneens naar het spreekverbod van het college.
Het conflict met Reed-Elsevier sluimert al sinds 1994 maar laaide eind vorig jaar op toen de uitgeverij met hernieuwde kracht een vergoeding eiste voor elk gekopieerd artikel uit één van haar wetenschappelijke tijdschriften.
De uitgever wil voor een kopie van een artikel een bedrag van negenëneenhalve dollar op haar rekening gestort krijgen. Zou de bibliotheek daaraan tegemoet komen en ook andere uitgevers moeten vergoeden, dan kost dat de TU vier miljoen gulden per jaar.
De bibliotheek beroept zich op de wettelijke regeling dat bibliotheken vrij zijn om informatie te geven die bestemd is voor studie of eigen gebruik. Dit reproduceren is wettelijk vrij van copyright. Voor andere kopieën geldt het zogeheten Reprobesluit.
Reed-Elsevier meent echter dat het abonnees verliest omdat de TU-bibliotheek er een speciale kopieerservice voor allerlei klanten op nahoudt, waarmee sprake zou zijn van commerciële exploitatie van de artikelen. De uitgever eist daarom een extra vergoeding.
De bibliotheek houdt vol alleen maar te kopieren voor studie en eigen gebruik, en zegt op de kopieerservice niets te verdienen. Slechts de kosten van de handeling worden doorberekend.
Lopen de onderhandelingen met de TU vast, dan is een stap naar de rechter niet ondenkbaar. Reed-Elsevier zou in dat geval het bewijs moeten leveren dat de TU niet uitsluitend kopieën maakt voor eigen gebruik of studie.
Van de tienduizend abonnementen die de bibliotheek heeft zijn ongeveer tweehonderd afkomstig van Reed-Elsevier. De uitgever vraagt voor één bibliotheektijdschrift gemiddeld drieduizend gulden per jaar. Andere uitgevers schommelen met hun prijs rond de vijfhonderd gulden. Particulieren betalen voor zo’n abonnement overigens aanzienlijk minder; bibliotheken krijgen al een toeslag berekend wegens het gemeenschappelijk gebruik. (H.O.)
Comments are closed.