College moet u-raad nog éven serieus nemen

br />
De TU mag vanaf dit collegejaar zelf bepalen hoeveel collegegeld zij vraagt van bepaalde groepen studenten. Ontvang je bijvoorbeeld geen stufi, dan betaal je niet het normale collegegeld van 2400 gulden, maar het ‘instellingstarief’. Dat is 900 gulden hoger en daarvoor krijg je niks extra: je krijgt gewoon hetzelfde onderwijs als iedereen.

De universiteitsraad vond het instellingstarief veel te hoog en deed een dringend beroep op het cvb om ervan af te zien. Het cvb schoof de motie van de u-raad aan de kant, omdat het de raad niets aan zou gaan. Formeel niet onjuist, maar dat er zo gemakkelijk over de grote bezwaren werd heen gestapt duidde op bestuurlijke arrogantie.

Momenteel ligt er een situatie die ongeveer vergelijkbaar is. Het wetsvoorstel Modernisering Universitaire Bestuursorganisatie (MUB) geeft het cvb de keuze tussen twee stelsels van medezeggenschap. Volgens de MUB stelt het cvb vast of studenten en personeel ofwel in één gezamenlijke, danwel in twee aparte raden komen. De MUB verplicht verder tot raadpleging van de vakbonden.

Het eigenlijk nog belangrijker overleg met studenten en personeelsleden laat de wet over aan de goede bedoelingen van het cvb. Die zijn helaas ver te zoeken. Het eerste deel van het ‘horen’ van de studenten en personeelsleden heeft onder druk van de u-raad plaatsgevonden op 5 februari, en de afsluitende ronde vindt plaats op 5 maart. Het cvb had zich dit horen wel anders voorgesteld. ,,Geef je ze een vinger….”, liet collegevoorzitter De Voogd zich tijdens de vorige raadsvergadering ontvallen.

De behandeling van het punt op de agenda bleef van de zijde van het college dan ook krampachtig beperkt tot het ‘horen’ alleen. Of het cvb ook daadwerkelijk heeft geluisterd blijft de vraag, want De Voogd liet zich niet verleiden tot welke inhoudelijke reactie dan ook.
Voorbeelden

Het heeft me geen moeite gekost om de hiervoor beschreven voorbeelden op te diepen. Het was eerder een moeilijke keuze uit een veelheid van voorbeelden. Concept-besluiten worden net voor de stemming ingetrokken, vragen van raadsleden worden soms niet meer beantwoord, omdat het volgens het oordeel van het cvb zou gaan om ‘details’, en ga zo maar door.

Het gaat zelfs zover dat het cvb zijn eigen projecten voor toewijzing van veel geld uit centrale stimuleringsfondsen niet eens meer volgens de regels laat beoordelen door een onafhankelijke ‘beoordelingscommissie’. Het cvb heeft hierbij al toegegeven dat deze kwestie ,,op z’n minst niet de schoonheidsprijs heeft verdiend”. Deze spijtbetuigingen zouden, alhoewel ze wel gewaardeerd worden, eigenlijk niet eens nodighoeven zijn als het cvb zijn werk gewoon goed deed.

Wat dat betreft heeft die vermaledijde MUB wel een pluspunt. In het kader van de ‘integrale’ medezeggenschap mag de toekomstige centrale medezeggenschapsraad het cvb adviseren over alle zaken die hij van belang acht voor de TU als geheel. Als het cvb van zo’n advies afwijkt, moeten daar zeer goede argumenten voor komen. Mocht de raad niet met die uitleg akkoord gaan dan kan hij een geschil aangaan en dat desnoods uitvechten tot aan de Hoge Raad.

Niet te laat

Op dit moment heeft de oude, vertrouwde universiteitsraad wel bevoegdheden die verder gaan, maar die zijn heel erg zwaar: de raad kan in principe het vertrouwen in het cvb opzeggen of zelf als ultiem middel de leden (uitgezonderd de rector) direct bij de minister voordragen voor ontslag.

Het is jammer dat de relatie tussen cvb en raad zo is bekoeld. Het zou echter te makkelijk zijn om alle schuld in de schoenen te schuiven van het college. De u-raad had naar mijn idee in een veel eerder stadium zijn ontevredenheid met de bestuurlijke situatie duidelijk moeten laten blijken.

Maar het is nog niet te laat. Het cvb kan juist bij een gevoelig punt als het invoeringstraject van de MUB toenadering zoeken. Komt er op korte termijn geen verandering in de huidige situatie, dan kan de raad alsnog een beroep op de minister overwegen.

,,Je suis le roi et l’état c’est moi!” Dat was de Franse koning Lodewijk XIV in 1666. Het college van bestuur van onze universiteit oordeelt de laatste tijd echter ook op een dergelijke manier.

De TU mag vanaf dit collegejaar zelf bepalen hoeveel collegegeld zij vraagt van bepaalde groepen studenten. Ontvang je bijvoorbeeld geen stufi, dan betaal je niet het normale collegegeld van 2400 gulden, maar het ‘instellingstarief’. Dat is 900 gulden hoger en daarvoor krijg je niks extra: je krijgt gewoon hetzelfde onderwijs als iedereen.

De universiteitsraad vond het instellingstarief veel te hoog en deed een dringend beroep op het cvb om ervan af te zien. Het cvb schoof de motie van de u-raad aan de kant, omdat het de raad niets aan zou gaan. Formeel niet onjuist, maar dat er zo gemakkelijk over de grote bezwaren werd heen gestapt duidde op bestuurlijke arrogantie.

Momenteel ligt er een situatie die ongeveer vergelijkbaar is. Het wetsvoorstel Modernisering Universitaire Bestuursorganisatie (MUB) geeft het cvb de keuze tussen twee stelsels van medezeggenschap. Volgens de MUB stelt het cvb vast of studenten en personeel ofwel in één gezamenlijke, danwel in twee aparte raden komen. De MUB verplicht verder tot raadpleging van de vakbonden.

Het eigenlijk nog belangrijker overleg met studenten en personeelsleden laat de wet over aan de goede bedoelingen van het cvb. Die zijn helaas ver te zoeken. Het eerste deel van het ‘horen’ van de studenten en personeelsleden heeft onder druk van de u-raad plaatsgevonden op 5 februari, en de afsluitende ronde vindt plaats op 5 maart. Het cvb had zich dit horen wel anders voorgesteld. ,,Geef je ze een vinger….”, liet collegevoorzitter De Voogd zich tijdens de vorige raadsvergadering ontvallen.

De behandeling van het punt op de agenda bleef van de zijde van het college dan ook krampachtig beperkt tot het ‘horen’ alleen. Of het cvb ook daadwerkelijk heeft geluisterd blijft de vraag, want De Voogd liet zich niet verleiden tot welke inhoudelijke reactie dan ook.
Voorbeelden

Het heeft me geen moeite gekost om de hiervoor beschreven voorbeelden op te diepen. Het was eerder een moeilijke keuze uit een veelheid van voorbeelden. Concept-besluiten worden net voor de stemming ingetrokken, vragen van raadsleden worden soms niet meer beantwoord, omdat het volgens het oordeel van het cvb zou gaan om ‘details’, en ga zo maar door.

Het gaat zelfs zover dat het cvb zijn eigen projecten voor toewijzing van veel geld uit centrale stimuleringsfondsen niet eens meer volgens de regels laat beoordelen door een onafhankelijke ‘beoordelingscommissie’. Het cvb heeft hierbij al toegegeven dat deze kwestie ,,op z’n minst niet de schoonheidsprijs heeft verdiend”. Deze spijtbetuigingen zouden, alhoewel ze wel gewaardeerd worden, eigenlijk niet eens nodighoeven zijn als het cvb zijn werk gewoon goed deed.

Wat dat betreft heeft die vermaledijde MUB wel een pluspunt. In het kader van de ‘integrale’ medezeggenschap mag de toekomstige centrale medezeggenschapsraad het cvb adviseren over alle zaken die hij van belang acht voor de TU als geheel. Als het cvb van zo’n advies afwijkt, moeten daar zeer goede argumenten voor komen. Mocht de raad niet met die uitleg akkoord gaan dan kan hij een geschil aangaan en dat desnoods uitvechten tot aan de Hoge Raad.

Niet te laat

Op dit moment heeft de oude, vertrouwde universiteitsraad wel bevoegdheden die verder gaan, maar die zijn heel erg zwaar: de raad kan in principe het vertrouwen in het cvb opzeggen of zelf als ultiem middel de leden (uitgezonderd de rector) direct bij de minister voordragen voor ontslag.

Het is jammer dat de relatie tussen cvb en raad zo is bekoeld. Het zou echter te makkelijk zijn om alle schuld in de schoenen te schuiven van het college. De u-raad had naar mijn idee in een veel eerder stadium zijn ontevredenheid met de bestuurlijke situatie duidelijk moeten laten blijken.

Maar het is nog niet te laat. Het cvb kan juist bij een gevoelig punt als het invoeringstraject van de MUB toenadering zoeken. Komt er op korte termijn geen verandering in de huidige situatie, dan kan de raad alsnog een beroep op de minister overwegen.