Gebakken F.Westkust Chios. Een bekend tafereeltje: haventje, blauwe zee, strandje, een paar taverna’s. Tijd voor een zwoele lunch onder een dak van wijnbladeren.
Het was er stil, ver weg van de toeristische routes. In het huur-Pandaatje reden we langzaam langs de terrasjes om te checken welke er het leukst uitzag.
Een van de tavernahouders had, om toch nog de zeldzame niet-Griek binnen te lokken, met grote plakletters een uittreksel van zijn menukaart in elkaar gefröbeld, met Engelse vertalingen erbij. Het standaardrijtje, ik kende het zo langzamerhand wel: Chicken, Greek Salad, Veal on a skewer, Gebakken F., Potatoes, Shrimps… ho even! Ik remde en keek nog eens goed. Ja verdomd, het stond er echt: Gebakken F.
Een geniale vondst. Nonchalant in dat rijtje gerechten opgenomen, springt daar opeens dat stoere ‘Gebakken F.’ op je af. Ik kon het eenvoudigweg niet meer ontwijken, wat wás dit? Normaal zijn Griekse koks namelijk niet te beroerd om wat je ook wilt, te stoven, te koken, te bakken of te grillen. Maar kennelijk niet F. Nee, F. kon alleen worden gebakken; zeer mysterieus. En dan die afkorting. Die zo subtiele stijlfiguur, die zegt: het spreekt toch vanzelf wat voor gerecht F. is, een afkorting is genoeg, je bent wel behoorlijk stupide als je daarnaar moet vragen. En tenslotte dat Nederlands, als enige tussen al die Engelse woorden. Waarom? Een code? Raadsels, raadsels.
Wie daar dan niet gaat eten is van steen. Echter, eenmaal aan tafel geschoven bleek niets meer aan het bestaan van Gebakken F. te herinneren. Op de menukaarten ontbrak het. Goddank kwam ik net op tijd bij mijn positieven. Natuurlijk! Vooral niet naar informeren en zeker niet bestellen. In gedachten zag ik al hoe links en rechts de dorpelingen zouden komen aanlopen om, al wijzend en elkaar lachend aanstotend, brullend over de vloer te gaan rollen: die idioten trappen er in. Na het eten konden we misschien de kroegbaas er wel stiekempjes naar vragen.
Mooi niet. De man schonk ons weliswaar nog eens twee complete flessen retsina uit (,,from the house”) en kwam tijdens de tweede fles met een brede glimlach aan onze tafel staan, maar bleek dit gastvrijheidsbetoon slechts met kennis van drie woorden Engels te kunnen vermeerderen (ze staan hierboven). Dit gaf bij mij de doorslag. Het paste precies in het beeld dat ik me van Gebakken F. had gevormd, en nu wist ik het zeker. Gebakken F. betekent: we hebben hier te maken met een uiterst serieuze zaak; weliswaar weet niemand of het echt bestaat of niet, maar spot er nooit mee, en in godsnaam, vráág er niet naar.
Terug in Delft lag er ook een menukaart op mijn bureau: het tarievenlijstje voor onderwijs- en onderzoeksproducten van de faculteiten. Publicatie in gerenommeerd tijdschrift: 5 verdienpunten; proefschrift: 10 punten; octrooi: 4 punten, enzovoort. Er stonden ook nogal wat Gebakken F.’s bij, de echte sjoemelcategorieën. De fraaiste zijn: rapport aan derde (2 pnt.) en abstract (0.3 pnt.). Ik kreeg opeens een geniaalidee, dat ik hier met graagte aan u voorleg.
Dit is het plan. Ik richt een bedrijf op, Gebakken F. International, dat niets anders doet dan abstractboeken uitgeven en ‘derde’ zijn. U schrijft met uw groep net zoveel abstracts als u wilt, geeft niet waarover – ik accepteer ze allemaal voor mijn boeken – en ook een ongelimiteerde reeks rapporten van u zijn welkom bij me (schrijf maar meteen zelf de onderzoeksopdracht erbij). U declareert ze vervolgens als onderzoeksproducten en incasseert de tariefjes, ik van mijn kant vraag slechts een kleine vergoeding aan u. Zo worden we beiden rijk. Als dat geen ondernemende universiteit is, weet ik het niet meer; het cvb ook nog gelukkig. Doen?
Niet genoeg? Vooruit, bij iedere tien verdienpunten kunt u nog twee gratis flessen retsina komen afhalen.
Barend Thijsse
Gebakken F.
Westkust Chios. Een bekend tafereeltje: haventje, blauwe zee, strandje, een paar taverna’s. Tijd voor een zwoele lunch onder een dak van wijnbladeren. Het was er stil, ver weg van de toeristische routes. In het huur-Pandaatje reden we langzaam langs de terrasjes om te checken welke er het leukst uitzag.
Een van de tavernahouders had, om toch nog de zeldzame niet-Griek binnen te lokken, met grote plakletters een uittreksel van zijn menukaart in elkaar gefröbeld, met Engelse vertalingen erbij. Het standaardrijtje, ik kende het zo langzamerhand wel: Chicken, Greek Salad, Veal on a skewer, Gebakken F., Potatoes, Shrimps… ho even! Ik remde en keek nog eens goed. Ja verdomd, het stond er echt: Gebakken F.
Een geniale vondst. Nonchalant in dat rijtje gerechten opgenomen, springt daar opeens dat stoere ‘Gebakken F.’ op je af. Ik kon het eenvoudigweg niet meer ontwijken, wat wás dit? Normaal zijn Griekse koks namelijk niet te beroerd om wat je ook wilt, te stoven, te koken, te bakken of te grillen. Maar kennelijk niet F. Nee, F. kon alleen worden gebakken; zeer mysterieus. En dan die afkorting. Die zo subtiele stijlfiguur, die zegt: het spreekt toch vanzelf wat voor gerecht F. is, een afkorting is genoeg, je bent wel behoorlijk stupide als je daarnaar moet vragen. En tenslotte dat Nederlands, als enige tussen al die Engelse woorden. Waarom? Een code? Raadsels, raadsels.
Wie daar dan niet gaat eten is van steen. Echter, eenmaal aan tafel geschoven bleek niets meer aan het bestaan van Gebakken F. te herinneren. Op de menukaarten ontbrak het. Goddank kwam ik net op tijd bij mijn positieven. Natuurlijk! Vooral niet naar informeren en zeker niet bestellen. In gedachten zag ik al hoe links en rechts de dorpelingen zouden komen aanlopen om, al wijzend en elkaar lachend aanstotend, brullend over de vloer te gaan rollen: die idioten trappen er in. Na het eten konden we misschien de kroegbaas er wel stiekempjes naar vragen.
Mooi niet. De man schonk ons weliswaar nog eens twee complete flessen retsina uit (,,from the house”) en kwam tijdens de tweede fles met een brede glimlach aan onze tafel staan, maar bleek dit gastvrijheidsbetoon slechts met kennis van drie woorden Engels te kunnen vermeerderen (ze staan hierboven). Dit gaf bij mij de doorslag. Het paste precies in het beeld dat ik me van Gebakken F. had gevormd, en nu wist ik het zeker. Gebakken F. betekent: we hebben hier te maken met een uiterst serieuze zaak; weliswaar weet niemand of het echt bestaat of niet, maar spot er nooit mee, en in godsnaam, vráág er niet naar.
Terug in Delft lag er ook een menukaart op mijn bureau: het tarievenlijstje voor onderwijs- en onderzoeksproducten van de faculteiten. Publicatie in gerenommeerd tijdschrift: 5 verdienpunten; proefschrift: 10 punten; octrooi: 4 punten, enzovoort. Er stonden ook nogal wat Gebakken F.’s bij, de echte sjoemelcategorieën. De fraaiste zijn: rapport aan derde (2 pnt.) en abstract (0.3 pnt.). Ik kreeg opeens een geniaalidee, dat ik hier met graagte aan u voorleg.
Dit is het plan. Ik richt een bedrijf op, Gebakken F. International, dat niets anders doet dan abstractboeken uitgeven en ‘derde’ zijn. U schrijft met uw groep net zoveel abstracts als u wilt, geeft niet waarover – ik accepteer ze allemaal voor mijn boeken – en ook een ongelimiteerde reeks rapporten van u zijn welkom bij me (schrijf maar meteen zelf de onderzoeksopdracht erbij). U declareert ze vervolgens als onderzoeksproducten en incasseert de tariefjes, ik van mijn kant vraag slechts een kleine vergoeding aan u. Zo worden we beiden rijk. Als dat geen ondernemende universiteit is, weet ik het niet meer; het cvb ook nog gelukkig. Doen?
Niet genoeg? Vooruit, bij iedere tien verdienpunten kunt u nog twee gratis flessen retsina komen afhalen.
Barend Thijsse
Comments are closed.