,,Leuk dat er ook burgers bij zijn.” Eén van de toekijkende Corpsleden stoot een medetoeschouwer aan. Beiden hebben hun eigen pilsje van ‘de Zaak’ mee naar de Markt genomen.
Over hun schouders kijkt een oudere Delftenaar door zijn ziekenfondsbrilletje mee naar het ritueel dat zich vrijdagavond tegen twaalf uur op twintig meter van Hugo de Groot afspeelt.
Anderen houden wat meer afstand. Terwijl de Corpsliederen uit volle borst worden gezongen door de ruim honderd aanwezigen, kijken een paar jongens vanaf een terrastafeltje in Australian-trainingsjasjes toe. ,,Is Clinton er nu alweer?”, schreeuwt een voorbijganger.
Onder de zware tegel ligt al de gehele dag een wit touwtje, dat de omdraaiing moet vereenvoudigen. Diezelfde ochtend is de steen weer op zijn plaats neergelegd, verrijkt met een nieuwe inscriptie: ‘XXXtreem, Aap Noot Fiets’. Dit thema van het dertigste lustrum van het Corps staat onder de thema’s van vorige lustra.
Volgens de DSC-traditie, die stamt uit 1965, ligt de steen tijdens het lustrumjaar met deze zijde naar boven. Tussenliggende jaren moeten het doen met de andere kant, waarop de tekst prijkt: ‘Eens in de vijf jaar is het raak’.
,,Hebben we geen commissie-van-omdraaiing?”, roept een enthousiasteling. Anderen houden het liever bij een bescheiden ,,Bravo steen.” Bij zwak kaarslicht keert de feestcommissie met behulp van het witte touwtje de steen om. Slechts een enkel meegekomen lid heeft het voorrecht dit werkelijk te kunnen aanschouwen. De kring is te klein. Als het omkeerritueel naar tevredenheid is verricht, ontkurkt senaatsvoorman Wessel van Soest een enorme fles champagne.
,,Is het geen prachtige traditie?”, zucht een man met lange jas en hoed. ,,Prachtig. In mijn tijd lag de steen nog op een andere plaats. Toen stond Hugo ook nog daar ergens. In ’73, toen ik het lustrum organiseerde, waren er ook maar een man of zeven aanwezig bij het omdraaien van de steen. Dat is nu toch wel beter. Maar toen was de pers erbij aanwezig.”
Rik Kuiper
,,Leuk dat er ook burgers bij zijn.” Eén van de toekijkende Corpsleden stoot een medetoeschouwer aan. Beiden hebben hun eigen pilsje van ‘de Zaak’ mee naar de Markt genomen. Over hun schouders kijkt een oudere Delftenaar door zijn ziekenfondsbrilletje mee naar het ritueel dat zich vrijdagavond tegen twaalf uur op twintig meter van Hugo de Groot afspeelt.
Anderen houden wat meer afstand. Terwijl de Corpsliederen uit volle borst worden gezongen door de ruim honderd aanwezigen, kijken een paar jongens vanaf een terrastafeltje in Australian-trainingsjasjes toe. ,,Is Clinton er nu alweer?”, schreeuwt een voorbijganger.
Onder de zware tegel ligt al de gehele dag een wit touwtje, dat de omdraaiing moet vereenvoudigen. Diezelfde ochtend is de steen weer op zijn plaats neergelegd, verrijkt met een nieuwe inscriptie: ‘XXXtreem, Aap Noot Fiets’. Dit thema van het dertigste lustrum van het Corps staat onder de thema’s van vorige lustra.
Volgens de DSC-traditie, die stamt uit 1965, ligt de steen tijdens het lustrumjaar met deze zijde naar boven. Tussenliggende jaren moeten het doen met de andere kant, waarop de tekst prijkt: ‘Eens in de vijf jaar is het raak’.
,,Hebben we geen commissie-van-omdraaiing?”, roept een enthousiasteling. Anderen houden het liever bij een bescheiden ,,Bravo steen.” Bij zwak kaarslicht keert de feestcommissie met behulp van het witte touwtje de steen om. Slechts een enkel meegekomen lid heeft het voorrecht dit werkelijk te kunnen aanschouwen. De kring is te klein. Als het omkeerritueel naar tevredenheid is verricht, ontkurkt senaatsvoorman Wessel van Soest een enorme fles champagne.
,,Is het geen prachtige traditie?”, zucht een man met lange jas en hoed. ,,Prachtig. In mijn tijd lag de steen nog op een andere plaats. Toen stond Hugo ook nog daar ergens. In ’73, toen ik het lustrum organiseerde, waren er ook maar een man of zeven aanwezig bij het omdraaien van de steen. Dat is nu toch wel beter. Maar toen was de pers erbij aanwezig.”
Rik Kuiper
Comments are closed.