Opinion

Bollemans

Dit najaar is de buitenboel van mijn huis geschilderd door een echte Bollemans.

De Kuifje-liefhebber weet direct waarover ik het heb. Isidoor Bollemans, steenhouwer te Molensloot, die in ‘De juwelen van Bianca Castafiore’ belooft de trap te komen repareren, maar een album lang zijn komst om vage redenen uitstelt.

Deze onbereikbare steenhouwer, ‘Boullu’ genaamd in de originele Franse versie van het album, is gebaseerd op een bestaande reparateur. Deze monsieur Boullu liet de geestelijk vader van Kuifje, Hergé, eindeloos wachten om een gebroken traptree in zijn huis te komen herstellen. Uit ergernis verwerkte Hergé hem in het album, zonder zijn naam te veranderen.

Onze schilder voldeed in elk geval aan alle eigenschappen van een echte Bollemans. Het duurde om te beginnen al even voor dat hij kwam kijken, doordat hij een sportblessure aan zijn pols had opgelopen. Het uitbrengen van een offerte duurde weken door grote drukte op het werk, waardoor hij zelf ook op de ladder moest staan, waar hij naar eigen zeggen prompt van af viel en ook zijn andere pols kneusde. Een datum afspreken over het schilderen zelf bleek lastig omdat hij zijn telefoon nooit opnam en ook niet terugbelde als je een boodschap insprak. En toen wij echt gingen aandringen (de herfst was inmiddels al begonnen) kondigde hij op vrijdag aan dat hij die maandag daarop met een hele ploeg voor onze deur zou staan. Die ploeg bleek echter te bestaan uit twee onaanspreekbare Polen die de benedenboel licht opschuurden en daarna weer vertrokken. Meer kon niet worden gedaan omdat de ladders en de overige manschappen nodig waren op een ander adres. Het zal niet verbazen dat wij deze Bollemans na afronding van de klus uit ons adresboekje hebben geschrapt.

In elk van ons schuilt een Bollemans. Ga maar na: hoe vaak komt het niet voor dat u zelf een mailbericht wegklikt terwijl u denkt: “Dat heb ik even niet gezien hoor!” Of uw

Bollemans collega die de vergaderstukken niet heeft gelezen en dat probeert te verbloemen door tijdens de vergadering af en toe een paar volzinnen te roepen. En wie kent niet de Bollemansen die vergeten tijdig commentaar op een stuk te leveren en dan roepen: “O maar ik dacht dat je dat pas volgende maand nodig had?”

Over de echte Bollemans/Boullu heeft Hergé ooit eens de volgende anekdote verteld: Na verschijning van ‘De juwelen van Bianca Castafiore’ werd hij benaderd door een dame met de vraag of het personage Boullu dezelfde kon zijn die een terras bij haar had aangelegd. Of Hergé soms wist of hij nog op hetzelfde adres woonde? Zij wilde namelijk haar terras door hem laten herstellen en maar ze kreeg monsieur Boullu maar niet te pakken…

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.