Boksbal

Om de twee uur speelden ze tien minuten fanatiek tafeltennis. ‘Het moet wel leuk blijven.’

Het deed me denken aan toen ik eens een afspraak had bij LinkedIn in de Rembrandttoren in Amsterdam. Daar hebben ze voetbaltafels, een wip, een boksbal, cardioapparaten (met tablethouder!) en je kunt met de fiets of step van vergaderzaal naar vergaderzaal. Work hard, play hard.

Ik ben wel fan van zo’n organisatiecultuur, die ze tegenwoordig ‘start-up cultuur’ noemen. Het is het beeld van de jonge, slimme breinen die grenzeloos denken, hun dromen willen verwezenlijken en hier een manier van leven en werken omheen bouwen. Niet gek denk ik, dat juist start-ups hiermee komen, en juist in deze tijd. Een tijd waarin informatie en keuzes overvloedig zijn en slechts één op de tienduizend start-ups succesvol is. Ze moeten overwegen: waar sta ik voor? Hoe trek ik de beste talenten voor mijn bedrijf aan? Hoe blijf ik innoveren?

Naar het buitenland verhuizen en op afstand werken. Flexibele werktijden. Je eigen salaris bepalen. Agile, lean, scrum. Tesla zweert trouwens bij dat laatste. Weg met hiërarchie, logge bedrijfsstructuren en werknemers die niet ‘out of the box’ kunnen of durven denken. Steeds meer bedrijven (lees: Facebook, Apple, Google, Samsung) willen een omgeving waarin sprake is van open communicatie, meer zelf nadenken in plaats van enkel orders uitvoeren en innoveren binnen het eigen bedrijf: intrapreneurship.

Is dit dan de organisatiecultuur van de toekomst? Veel van deze elementen zullen niet voor elk bedrijf mogelijk of wenselijk zijn, maar een universiteit is bij uitstek geschikt. Een cultuur van transparantie, vrijheid en betrokkenheid – is dat niet wat we altijd al nastreefden? Ik denk aan: minder lange meetings en meer scrumsessies, betere thuiswerk- en flexplek-faciliteiten, innovatietrechters, agile projectmanagement, ‘open innovatie’ ruimtes waar studenten, wetenschappers en bedrijven samenkomen… Tot zover mijn dromen voor de TU Delft.