Opinion

Blokje om

Met een druk leven is het lastig ontspannen. En wie heeft het niet druk tegenwoordig? Er is dan ook een groeiende markt voor effectieve ontspanningstechnieken.

Om in zo min mogelijk tijd zo veel mogelijk tot rust te komen, verzinnen we de gekste dingen. De één legt elke ochtend een half uurtje zijn benen in zijn nek, de ander probeert zich in kleermakerszit te vereenzelvigen met het bloemetjesbehang, en de volgende gaat rebirthen in een bad met lauwwarm water. Ik ben zelf met een oud-Hollandse meditatietechniek aan het experimenteren. Blokje om heet het, en het komt erop neer dat je na het avondeten een uur lang de ene voet voor de andere zet met het beginpunt als eindbestemming. Hoe het werkt? God mag het weten. Maar het werkt.

Zo ook afgelopen zondag. Ik had dringend behoefte aan een onderwerp om flink over te klagen in deze column, maar ik merkte tot mijn grote schrik dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel te klagen had. Ik heb de krant gelezen, een bad genomen en de plantjes water gegeven, maar niets hielp. Iets met duurzaamheid? Been there. Of een stukje over de oprukkende bureaucratie? Done that. Ruimtelijke ordening dan: de commotie rond de sloopplannen voor het biotechnologiegebouw aan de Julianalaan, of het verzet van de bewoners tegen de ingrijpende veranderingen in de TU-wijk? Who cares.

De druk nam toe naarmate de tijd verstreek. Zou een blokje om mij nog kunnen redden? Bezorgd, maar zonder ideeën begaf ik mij op pad. Onderwerp na onderwerp borrelde op om vrijwel direct weer te vervliegen, en even leek het erop dat mijn tocht door de verlaten stad geen uitkomst zou bieden. Tot ik in de gracht een meerkoet ontdekte. Hij had zojuist een groot, rommelig nest gebouwd, en probeerde dat te verdedigen tegen het andere gevogelte. Met vooruitgestoken snavel paradeerde hij zenuwachtig rond zijn nest en piepte driftig naar de voorbijgangers. Maar de tam geworden wilde eenden in de gracht lachten hem luidkeels uit. Relax, koet. Toen begreep ik het. Waarom druk doen, als het rustig kan? Dit keer dus geen kritiek of klaagzang: ophouden met dat gepiep. Zo kreeg ik een antwoord toen ik stopte met vragen. Ik haalde opgelucht adem, en herinnerde me de wijze woorden van een andere beroemde eend: ‘Spetter pieter pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later’. Waar een blokje om al niet goed voor is.

Misschien valt daar ook wel een leuke workshop over te organiseren: ‘Hervind jezelf met de cursus Blokje Om. Deze eeuwenoude traditie stelt je in staat om de hedendaagse hectiek het hoofd te bieden. Er schuilt een Wandelaar in ieder van ons. Zes lessen: 600 Euro p.p.’. En dan voor de gevorderden een cursus Effectief Uitwaaien: in tienduizend stappen op weg naar ontspanning. Ik krijg het nog druk deze zomer.

Drs. Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.

Met een druk leven is het lastig ontspannen. En wie heeft het niet druk tegenwoordig? Er is dan ook een groeiende markt voor effectieve ontspanningstechnieken. Om in zo min mogelijk tijd zo veel mogelijk tot rust te komen, verzinnen we de gekste dingen. De één legt elke ochtend een half uurtje zijn benen in zijn nek, de ander probeert zich in kleermakerszit te vereenzelvigen met het bloemetjesbehang, en de volgende gaat rebirthen in een bad met lauwwarm water. Ik ben zelf met een oud-Hollandse meditatietechniek aan het experimenteren. Blokje om heet het, en het komt erop neer dat je na het avondeten een uur lang de ene voet voor de andere zet met het beginpunt als eindbestemming. Hoe het werkt? God mag het weten. Maar het werkt.

Zo ook afgelopen zondag. Ik had dringend behoefte aan een onderwerp om flink over te klagen in deze column, maar ik merkte tot mijn grote schrik dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel te klagen had. Ik heb de krant gelezen, een bad genomen en de plantjes water gegeven, maar niets hielp. Iets met duurzaamheid? Been there. Of een stukje over de oprukkende bureaucratie? Done that. Ruimtelijke ordening dan: de commotie rond de sloopplannen voor het biotechnologiegebouw aan de Julianalaan, of het verzet van de bewoners tegen de ingrijpende veranderingen in de TU-wijk? Who cares.

De druk nam toe naarmate de tijd verstreek. Zou een blokje om mij nog kunnen redden? Bezorgd, maar zonder ideeën begaf ik mij op pad. Onderwerp na onderwerp borrelde op om vrijwel direct weer te vervliegen, en even leek het erop dat mijn tocht door de verlaten stad geen uitkomst zou bieden. Tot ik in de gracht een meerkoet ontdekte. Hij had zojuist een groot, rommelig nest gebouwd, en probeerde dat te verdedigen tegen het andere gevogelte. Met vooruitgestoken snavel paradeerde hij zenuwachtig rond zijn nest en piepte driftig naar de voorbijgangers. Maar de tam geworden wilde eenden in de gracht lachten hem luidkeels uit. Relax, koet. Toen begreep ik het. Waarom druk doen, als het rustig kan? Dit keer dus geen kritiek of klaagzang: ophouden met dat gepiep. Zo kreeg ik een antwoord toen ik stopte met vragen. Ik haalde opgelucht adem, en herinnerde me de wijze woorden van een andere beroemde eend: ‘Spetter pieter pater, lekker in het water, ga maar vast naar huis, ik kom een druppel later’. Waar een blokje om al niet goed voor is.

Misschien valt daar ook wel een leuke workshop over te organiseren: ‘Hervind jezelf met de cursus Blokje Om. Deze eeuwenoude traditie stelt je in staat om de hedendaagse hectiek het hoofd te bieden. Er schuilt een Wandelaar in ieder van ons. Zes lessen: 600 Euro p.p.’. En dan voor de gevorderden een cursus Effectief Uitwaaien: in tienduizend stappen op weg naar ontspanning. Ik krijg het nog druk deze zomer.

Drs. Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.