The Bike Of..

My first bike was a yellow mountain bike with nice accessories, secondhand, but in a good shape. The first day I got a flat tire and had to have it fixed. That was the first time I learned that it’s really expensive to repair a bike in the Netherlands: it cost me more than 12.00 euros. Since that day I’ve tried to fix my bike myself. I didn’t have to search for the bike, as the university gives us the opportunity to buy one really easy on campus, although really expensively for a secondhand bike. 

For international students it’s very important to use bikes, as bus and tram are expensive. The bike then is an important way of transport – fast and cheap. The Netherlands has a culture of bikes, and I learned during my time here that the most important part of culture is trying to be part of it somehow, and one way of doing that was by using a bike every day. 

I use my bike for everything, from shopping to going to university, and I also used to travel between cities. In the summer I use it to go to the beach in Den Haag and also to the markets in Rotterdam and to Alexandrium shopping centre. 

The bike I have now is a racing bike; it doesn’t have any special features, but it is a pretty fast bike. I like everything about my bike, and it has especially nice wheels. I try to fix my bike myself, and the last time I had problems with a wheel I bought a new wheel and put it on with tools that I bought for bikes at Gama. Once I rode to the beach in The Hague, but once there something went seriously wrong with my bike and I ended up having to walk all the way back to Delft because I did not have any money that day. It took me more than 3 hours to walk back to home. I hated my bike that day.”

Naam bedrijf: NewCompliance
Startjaar: 2006
Product of dienst: Ontwikkelt en vermarkt producten voor patiëntveiligheid in ziekenhuizen
Aantal werknemers: Zes
Omzet 2009: Honderdduizend euro
Winst: Klein verlies
Patenten: Geen, twee in aanvraag
Klanten: Acht Nederlandse ziekenhuizen
Bijzonderheid: Genomineerd voor de ZorgVeiligPrijs 2010 van de inspectie voor de gezondheidszorg (onderdeel ministerie VWS)

Bo Wiesman en Mike van Schie kennen elkaar al sinds de lagere school. Later verloren ze elkaar uit het oog, maar ze kwamen elkaar weer tegen in de banken van de Erasmus Universiteit bij de studie bedrijfskunde. “Hij komt uit een ondernemersfamilie, en ik ook”, zegt Mike van Schie. “Mijn ouders hadden een eigen zaak. Dus bedrijfskunde leek echt iets voor ons. We zijn toen veel opdrachten samen gaan doen en zo ontstond het idee om samen verder te gaan.”

Bo Wiesman had nog een jaartje technische informatica gedaan aan de TU Delft, maar de stad en het corps bevielen hem beter dan de studie. Na een jaar switchte hij naar de Erasmus Universiteit, maar bleef wel in Delft wonen.
De route naar hygiëne liep via toiletpapier. Als onderdeel van hun studie hadden de heren bedacht dat toiletpapier een fantastisch reclamemedium zou zijn. Een fabrikant van wc-papier deed hen de suggestie aan de hand om zich op de zorgmarkt te richten (vanwege het grote verbruik) en om over te schakelen van reclame naar social marketing. “Dit is het promoten van gewenst gedrag”, verduidelijkt Wiesman. Als ‘goed gedrag’ werd het handen wassen gekozen omdat handhy­giëne een belangrijke rol leek te spelen bij het inperken van infecties in ziekenhuizen.

Een proef bevestigde dat. Het jonge bedrijf zette een onderzoek op in vijf ziekenhuisafdelingen. Zeepautomaten werden voorzien van elektronische tellers die op afstand afgelezen kon worden. Zo kon worden vastgesteld dat oproepen op toiletpapier ertoe leidden dat zeepautomaten 35 procent meer gebruikt werden dan zonder die oproep het geval was.

Van Schie: “We hadden een prachtig onderzoek waarmee we op pad wilden naar ziekenhuizen. We zagen ons al als de toiletpapierkoning van Europa.”
“Maar toen ging onze contactpersoon bij de wc-papierfabrikant weg”, zegt Wiesman. “Daarmee waren we terug bij af. We hadden nog een paar duizend toiletrollen en een onderzoeksrapport, maar geen handel.” Overigens werd het afstudeerproject wel met een 9 beloond. En twee ziekenhuizen kochten het handhygiëneprogramma aan inclusief toiletpapier en zeepautomatentellers.
De jonge ondernemers verlegden hun belangstelling naar een deurteller voor de deur van een operatiekamer. Uit onderzoek van de inspectie voor de gezondheidszorg (IGZ) bleek dat het aantal keren dat de deur van een operatiekamer tijdens een operatie open en dicht gaat een algemene indicator is van de hy­giëne tijdens de operatie. Wiesman: “Als de deur vaak open en dicht gaat, dan zitten vaak ook de mondkapjes niet goed, worden er sieraden gedragen en ga zo maar door.” Omgekeerd: hoe minder vaak de OK-deur gebruikt wordt, hoe beter het is gesteld met de hygiëne en hoe kleiner de kans op ziekenhuisinfecties.

De inspectie dringt bij ziekenhuizen inmiddels aan op deurtellingen, wat de zaak natuurlijk stimuleert. Sommige ziekenhuizen kiezen ervoor om de tellingen mechanisch bij te houden, maar een elektronisch systeem kan de tellingen relateren aan het type operatie en de operateur. Dat geeft meer aanknopingspunten voor verbetering.

Het deurtellersysteem is nu bij acht ziekenhuizen in gebruik, daarmee is tien procent dekking binnen anderhalf jaar tijd bereikt. Daarmee zijn de ondernemers best tevreden, gezien de organisatorische hiërarchie binnen ziekenhuizen en het forse verloop. “Gemiddeld zit er een jaar tussen de eerste offerte en een besluit”, weet Wiesman. “Het blijft duwen en trekken”, vult Van Schie aan.

Intussen heeft het bedrijf zijn repertoire uitgebreid met een scanner voor wondgazen. “We praten met veel mensen op en rond de operatiekamer, en dat levert soms goede ideeën op waar mensen naar op zoek zijn”, aldus Wiesman. Zo blijft tijdens een operatie, ondanks alle voorzorg en nauwkeurig tellen, soms een wondgaas achter in de patiënt. Dat kan voor ernstige problemen zorgen. Looddraadjes in het gaas maken de verbandjes zichtbaar onder de röntgencamera. Maar NewCompliance kwam in de Verenigde Staten een nieuw systeem tegen: gaasjes die met een chip zijn uitgerust en die met een antenne zijn op te sporen. Van Schie: “Voordat de wond dichtgaat, beweeg je even met de antenne over de patiënt heen. Als je niets hoort weet je zeker dat er niets is achtergebleven.” Het zogeheten wondgaasdetectiesysteem is onlangs beproefd in het Antonius Ziekenhuis in Sneek. Het Leids Universitair Medisch Centrum heeft ook belangstelling getoond.

Het bedrijf bestaat nu vier jaar. Over nog vier jaar wil Wiesman met meerdere systemen in verschillende ziekenhuizen zitten. Van Schie voegt daar aan toe dat het bedrijf moet uitbreiden om interessant te worden voor een overname. Op de vraag of hygiëne hun roeping is of het opbouwen en verkopen van een bedrijf, antwoordt Van Schie: “Ik denk dat je dat wel kunt invullen, want onze achtergrond is bedrijfskunde.”