Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Opinion

Bevlogen docent

Het was negen uur ‘s avonds toen ik aanklopte. Gekluisterd aan zijn megagrote computerscherm zat mijn docent professor H. zoals altijd nog te werken.

Hier in Londen is dat overigens niets bijzonders. Wie gaat er nu om vijf uur naar huis? Zijn kantoor is niet meer dan een zolderhok, met nauwelijks daglicht en tapijt dat meer doet denken aan een basisschool in Puttershoek dan aan een topuniversiteit. Natuurlijk de gebruikelijke stapels papier, voornamelijk op de grond. In een hoek ligt een klein kartonnen vormpje. Het stelt iets wiskundigs voor weet ik, onderdeel van zijn proefschrift. Het was een van onze schaarse off-topic gesprekken. Niet eens zo off-topic natuurlijk, maar toch. In de context al een behoorlijke triomf kan ik u verzekeren. Ik vraag of er even tijd is. De bekende knik is veelbelovend. Ik ga zitten, en laat zien wat ik heb gedaan, en wat ik daarvan nog niet begrijp. Het wordt me uitgelegd, geduldig maar vol vuur. Zelfs mijn wedervragen lijken van wereldniveau. Ik word bevangen door een gelukzalig gevoel. Terwijl professor H. een leeg vel uit de printer trekt, denk ik aan het romantische concept van de strenge maar rechtvaardige leermeester, gevoed door een leergierige pupil.

Ik ben gefascineerd door onze relatie. Uren heb ik zittend naast hem doorgebracht. Maar verder weet ik niets. Dat er geen ring aan de vinger van professor H. zit is slechts een vage onbewuste observatie geweest. Een studievriend vertelde me hem eens te hebben zien lopen in de stad. Ik wil het eigenlijk allemaal niet horen. Voor mij is professor H. een meester waar je tegenop kijkt, zo een die je geen menselijke proporties toedicht. Een overzichtelijke afstand tussen meester en leerling. En zo hoort het ook.

Tegen elf uur ’s avonds loop ik naar buiten. De campus is uitgestorven. Ik heb het gevoel (eindelijk) de schoonheid van studie te ervaren. En dan bedoel ik echte studie. De mogelijkheid om serieus verstand van zaken op te doen onder de vleugels van een bevlogen docent. Wat een weelde. Dat gun ik iedereen.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.