De kunst van reclame maken is de aandacht te trekken zonder in regelrechte misleiding te vervallen of de wet te overtreden. Humor en seks zijn daarbij geijkte middelen.
br />
De poster waarin een relatief decent gekleed meisje figureert waarvan de bh door een onhandige TU-student wordt vastgehaakt, is daarvan een goed voorbeeld. Ik feliciteer de TU met dit collectorsitem dat nu menige jongenskamer siert. Ik stel voor op de volgende poster een jongen te laten figureren waarvan een onhandige TU-studente de zip probeert te sluiten.
De maatschappelijke uitdaging waar een TU-student (v/m) voor staat is een technische studie in een redelijk tempo en op redelijk niveau te voltooien. Zo’n vijftig procent van de aanmelders slaagt daarin, waaruit blijkt dat het inderdaad een echte uitdaging is. Die studie moet meer dan ooit concurreren met andere vormen van tijdbesteding in een samenleving die dronken is van overvloed en waarin het begrip strijd om het naakte bestaan zijn betekenis heeft verloren.
Die studie moet bovendien aansluiten bij een vooropleiding die zich heeft losgezongen van het traditionele aftreksel van een universitaire opleiding. Dat is niet alleen maar verlies. Zelf denk ik met een mengeling van verontwaardiging en afgrijzen aan de zeven uur Latijn in de week in mijn eerste klas van het gymnasium. Amo, amas, amat…
De concurrentieslag met de verleiding winnen en aansluiten bij een gewijzigde vooropleiding zonder in te leveren op het niveau is de uitdaging waar wij, TU-docenten, voor staan. Die slag winnen we niet door het geven van onvoldoendes voor onbeholpen taalgebruik of gebrek aan historisch besef. Die slag winnen we ook niet door onderwijskundigen de macht te laten grijpen. Die slag winnen we alleen als we de TU-student geven waar zij/hij recht op heeft: uitdagend onderwijs in de technische wetenschappen.
Nu werp je misschien tegen dat de tang waarin je zit tussen slagingsnormen (mijn spellingchecker suggereert hier slachtingnormen), studentenevaluaties en managementpressie dit onmogelijk maakt. Voor een vak als kwantummechanica kan ik mij daar iets bij voorstellen. Ik wil graag dat het buitenland mijn studenten serieus neemt en ik heb de docenten van dit vak dan ook expliciet verboden ook maar een duimbreed toe te geven op inhoud en niveau. Liever ontslag dan abÈtabeten af te leveren.
Maar bof jij even! Jij hoeft geen kwantummechanica te onderwijzen. Jij mag onderwijs geven in de maatschappelijke gevolgen van verkeerd handelen. Mijn ervaring is dat confrontatie daarvoor een prima middel is. Waarom nodig je de leverancier van bestanddelen van gifgassen aan Saddam Hoessein niet uit om zijn verhaal te komen doen? Waar was zijn historisch besef? Stond hij op het punt failliet te gaan? Heeft hij echt de pest aan Koerden? Laat een verantwoordelijk minister in vlekkeloos Nederlands maar eens komen uitleggen waarom het Nederlandse landschap sinds mijn jeugd verpest is met nutteloze bedrijventerreinen, onnodig asfalt en een onrendabele goederenlijn. Enz. enz.
Adrienne, luister niet teveel naar scoringsgeile managers: om de zoveel jaar komen er nieuwe en die willen het tegengestelde van hun voorgangers, dus als je een constante koers vaart zit je ongeveer de helft van de tijd goed. De rest van de tijd kom je door met relativeringsvermogen en gevoel voor humor. Bedenk in zwakke momenten dat de meeste studenten ondanks ons gefocuste en geaccrediteerde onderwijs toch nog heel goed terechtkomen. Verlaat je ivoren toren en keer terug in de alledaagse werkelijkheid. Ervaar het contact met je studenten als een warm bad en wees blij dat je ze iets kunt leren. Ze zullen je niet teleurstellen.
Erik Lagendijk, opleidingsdirecteur faculteit Technische Natuurwetenschappen, reageert op het stuk ‘Kennis is minder belangrijk dan tevreden onderwijsklanten’ van Adrienne van den Bogaard (Delta 15).
(Illustratie: Floris Wiegerinck)
De kunst van reclame maken is de aandacht te trekken zonder in regelrechte misleiding te vervallen of de wet te overtreden. Humor en seks zijn daarbij geijkte middelen.
De poster waarin een relatief decent gekleed meisje figureert waarvan de bh door een onhandige TU-student wordt vastgehaakt, is daarvan een goed voorbeeld. Ik feliciteer de TU met dit collectorsitem dat nu menige jongenskamer siert. Ik stel voor op de volgende poster een jongen te laten figureren waarvan een onhandige TU-studente de zip probeert te sluiten.
De maatschappelijke uitdaging waar een TU-student (v/m) voor staat is een technische studie in een redelijk tempo en op redelijk niveau te voltooien. Zo’n vijftig procent van de aanmelders slaagt daarin, waaruit blijkt dat het inderdaad een echte uitdaging is. Die studie moet meer dan ooit concurreren met andere vormen van tijdbesteding in een samenleving die dronken is van overvloed en waarin het begrip strijd om het naakte bestaan zijn betekenis heeft verloren.
Die studie moet bovendien aansluiten bij een vooropleiding die zich heeft losgezongen van het traditionele aftreksel van een universitaire opleiding. Dat is niet alleen maar verlies. Zelf denk ik met een mengeling van verontwaardiging en afgrijzen aan de zeven uur Latijn in de week in mijn eerste klas van het gymnasium. Amo, amas, amat…
De concurrentieslag met de verleiding winnen en aansluiten bij een gewijzigde vooropleiding zonder in te leveren op het niveau is de uitdaging waar wij, TU-docenten, voor staan. Die slag winnen we niet door het geven van onvoldoendes voor onbeholpen taalgebruik of gebrek aan historisch besef. Die slag winnen we ook niet door onderwijskundigen de macht te laten grijpen. Die slag winnen we alleen als we de TU-student geven waar zij/hij recht op heeft: uitdagend onderwijs in de technische wetenschappen.
Nu werp je misschien tegen dat de tang waarin je zit tussen slagingsnormen (mijn spellingchecker suggereert hier slachtingnormen), studentenevaluaties en managementpressie dit onmogelijk maakt. Voor een vak als kwantummechanica kan ik mij daar iets bij voorstellen. Ik wil graag dat het buitenland mijn studenten serieus neemt en ik heb de docenten van dit vak dan ook expliciet verboden ook maar een duimbreed toe te geven op inhoud en niveau. Liever ontslag dan abÈtabeten af te leveren.
Maar bof jij even! Jij hoeft geen kwantummechanica te onderwijzen. Jij mag onderwijs geven in de maatschappelijke gevolgen van verkeerd handelen. Mijn ervaring is dat confrontatie daarvoor een prima middel is. Waarom nodig je de leverancier van bestanddelen van gifgassen aan Saddam Hoessein niet uit om zijn verhaal te komen doen? Waar was zijn historisch besef? Stond hij op het punt failliet te gaan? Heeft hij echt de pest aan Koerden? Laat een verantwoordelijk minister in vlekkeloos Nederlands maar eens komen uitleggen waarom het Nederlandse landschap sinds mijn jeugd verpest is met nutteloze bedrijventerreinen, onnodig asfalt en een onrendabele goederenlijn. Enz. enz.
Adrienne, luister niet teveel naar scoringsgeile managers: om de zoveel jaar komen er nieuwe en die willen het tegengestelde van hun voorgangers, dus als je een constante koers vaart zit je ongeveer de helft van de tijd goed. De rest van de tijd kom je door met relativeringsvermogen en gevoel voor humor. Bedenk in zwakke momenten dat de meeste studenten ondanks ons gefocuste en geaccrediteerde onderwijs toch nog heel goed terechtkomen. Verlaat je ivoren toren en keer terug in de alledaagse werkelijkheid. Ervaar het contact met je studenten als een warm bad en wees blij dat je ze iets kunt leren. Ze zullen je niet teleurstellen.
Erik Lagendijk, opleidingsdirecteur faculteit Technische Natuurwetenschappen, reageert op het stuk ‘Kennis is minder belangrijk dan tevreden onderwijsklanten’ van Adrienne van den Bogaard (Delta 15).
(Illustratie: Floris Wiegerinck)
Comments are closed.