Acht trainees, een snoek, twee ex-commando’s, een zeiltje, twee touwtjes en een motivator van het Nederlandse Kungfu-team. Wat heb je dan (en het is geen re-run van MacGyver)? Een beproeving.
br />
Een beproeving die ver afstaat van wat een kantoorbaan op de TU inhoudt. Geen fout van de marketingafdeling, maar een juist beeld van wat werken op de TU meestal is. Mijn beproevingen zijn vaak taken met mensen van wie je weet dat het niet fijn samenwerken is, deadlines die gisteren al verliepen en een opdracht waarbij je zo diep de TU-bureaucratie in moet dat je op plekken komt vanwaar nog niet eerder een levende ziel is teruggekeerd.
En toch mis ik als trainee soms de echte uitdagingen. Niet de uitdagingen in klusjes oplossen, maar de intellectuele uitdagingen. De uitdagingen waarvoor je echt zelf verantwoordelijk bent, waarbij niet om 17.00 uur uitgeklokt wordt en de leuke uitdagingen waar je een warm gevoel van binnen krijgt als je ze tot een goed einde kan brengen. De uitdagingen die ertoe doen. Ze zijn er zeker wel, vorige week nog, en ik werd er inderdaad blij van.
Met onder andere dit in ons achterhoofd, hebben we als lichting 2010 aangegeven dat we een andere training wilden. En gelukkig werd ons de mogelijkheid gegeven om wat nieuws te organiseren. Geen leidinggeven aan jezelf, planmatig werken, gekleurde mapjes en gesprekken over jezelf. Daar hadden we even genoeg van. En dat hebben we geweten ook.
Zo zaten we een tijdje later in de stromende regen in nette werkkleding met twee ex-commando’s een zojuist gevangen snoek te bereiden op een smeulend kampvuurtje. Gelukkig duurde dat even want daarna was het bedtijd: acht slaapzakken en twee lekkende zeiltjes. Er klonk nog net geen kumbaya maar de sfeer kwam er wel helemaal in. Ik vond het enorm leuk om te zien dat het ‘overleven’ in de ‘wildernis’ van Zuid-Holland een echt team-effort werd, successen gevierd werden en het hele team gezamenlijk problemen en taken oppakte.
Toch jammer dat we op kantoren vaak vergeten successen te vieren of als TU-team gezamenlijk te opereren in plaats van ieder voor zich.
Wat ik er vooral uit meegenomen heb is een vraag die ik mezelf nog vaak ga stellen: voel ik de noodzaak om op dit moment hier te zijn en dit te doen? Om vervolgens daarin je verantwoordelijkheid te nemen en te zorgen dat als het niet zo is, je er alles aan doet om het te veranderen. Van kantoorbaan naar survivallen met ex-commando’s bijvoorbeeld.
Comments are closed.