Beloon groen gedrag

Het gaat niet goed met de leveranciers van duurzame energie. Het Franse windenergiebedrijf Theolia staat op de rand van faillissement na een verlies van 244 miljoen euro. Het Nederlandse Econcern ontslaat tweehonderd werknemers, waarvan honderd in Nederland. Banken lenen door de kredietcrisis minder snel geld uit en investeerders houden de hand op de knip.
Dit is de Amerikaanse schrijver en New York Times columnist Thomas Friedman ongetwijfeld een doorn in het oog. Hij roept juist op tot een groene revolutie. Zeker met deze kredietcrisis, acht hij het noodzakelijk om in alternatieve energie te investeren. Maar tot nog toe lijden veel duurzame energiebedrijven juist onder de crisis.

Friedman, die drie keer de prestigieuze Pullitzer Prize won, schreef eerder onder meer de bestseller ‘The World is Flat’ over globalisering. Nu doet hij zijn ideeën over de groene revolutie uit de doeken in ‘Hot, Flat and Crowded’. Maar eerst gaat hij uitvoerig in op de vraag waarom er verandering nodig is, waarbij hij dezelfde argumenten herhaalt. Friedman beweert onder meer dat we met olie afhankelijk blijven van ‘intolerante, antimoderne, antiwesterse, antivrouwenrechten en antipluralistische’ landen uit het Midden-Oosten. Opkomende economieën als India en China hebben zoveel energie nodig, dat de wereld de vraag naar olie al snel niet meer aankan. Deze landen vertellen dat ze minder energie mogen gebruiken, slaat nergens op volgens Friedman. Alsof Europeanen en Amerikanen zelf het voorgerecht, hoofdgerecht en dessert hebben opgegeten en vervolgens de opkomende economieën uitnodigen voor een klein kopje koffie en voorstellen de rekening te delen.

Volgens de Amerikaan is er een nieuw systeem nodig om deze problemen het hoofd te bieden. Dat systeem houdt ons energieverbruik als een ware Big Brother in de gaten. Op het moment dat er veel energie is, bijvoorbeeld als het flink waait en windmolens overuren draaien, berekenen slimme meters dat het voordelig is om stroom te verbruiken. Dan gaat de vaatwasser aan, de wasmachine draaien en wordt de elektrische auto opgeladen.
Friedman wil mensen stimuleren door ze te belonen voor ‘groen gedrag’. Wie een dergelijke meter heeft, krijgt bijvoorbeeld vijftien procent korting bovenop de kosten die je al bespaart door in daltarief energie te verbruiken. Zonnepanelen op het dak maken de stroom nog goedkoper. Friedman beschrijft dit allemaal in een meeslepend geschreven toekomstvisie in het tweede deel van het boek. Het is fascinerend om te lezen, maar niet nieuw. Over slimme meters wordt al heel lang gesproken, maar een commerciële invulling hiervan is echt nog toekomstmuziek.

Wat moeten we doen tot die tijd? Voor de ontwikkeling van sommige energievormen hebben we wonderen nodig, zegt Friedman. “Ik ben gek op magie. We hebben een magische doorbraak nodig. Maar tot die tijd, dienen we onze ogen te openen.” Daarom moeten we volgens Friedman in alle alternatieve energieën investeren en ze toepassen, van biobrandstof tot zonnepanelen. Daarnaast moeten zo veel mogelijk producten van recyclebaar materiaal gemaakt worden. Alle iPods die de winkel verlaten dienen hergebruikt te worden, volgens de Amerikaan.
Eigenlijk staat er maar weinig nieuws in ‘Hot, Flat and Crowded’. Wie zich verdiept in alternatieve energie heeft van de meeste plannen gehoord. Zij zullen teleurgesteld zijn, omdat er in dit boek weinig nieuws onder de zon is. Maar dat maakt ‘Hot, Flat and Crowded’ niet tot een slecht boek. Friedman wil de problematiek rond fossiele brandstoffen juist inzichtelijk maken voor een breed publiek. En daar slaagt hij in. Hij weidt weliswaar te veel uit over waarom een groene revolutie nodig is, maar daar staat tegenover dat hij met een aanstekelijk enthousiasme en in een uitstekende schrijfstijl de noodzaak van zijn groene revolutie onderbouwt.

Thomas Friedman, ‘Hot, Flat and Crowded. Why the world needs a green revolution – and how we can renew our global future’, Allen Lane, 438p., 17,99 euro. Dit boek ligt ook ter inzage bij de bibliotheek van de TU Delft.

“Eerst wilde Duwo ons kwijt omdat het bang was dat het pand naar de klote zou gaan. Maar nu vindt de woonstichting het oké dat we het gebouw gekraakt hebben”, zegt kraker Joram (24). Samen met twee vrienden bewoont hij sinds enkele weken het monumentale pand aan de Julianalaan tegenover het nieuwe Bouwkundegebouw. De krakers willen er culturele evenementen organiseren en zijn druk bezig het gebouw te restaureren. “We moeten vooral veel ramen repareren en graffiti verwijderen.”