Zaterdagavond, acht uur. Ongewoon vroeg voor een feestje. Ik ben op weg naar het Bacinol. De oude gistfabriek van Delft. Tegenwoordig gebeuren daar culturele dingen.
Ik ben uitgenodigd voor het Atventure-feest. A non-profit evening with live performance, DJ’s, eating and sweet drinks, staat er op de uitnodiging. Ik neem de goederenlift naar de derde verdieping. Daar word ik verwelkomd door twee jongens die kaartjes controleren en bonnen verkopen.
Lekker veel bonnen. Het doel van deze avond is namelijk duizend euro in te zamelen om een speelplaats te kunnen bouwen in Duhabi, Nepal. Drinken en feesten voor het goede doel! Op naar de bar. Ik loop langs een presentatie van de bouwplannen. En een poster met zielig kijkende Nepalese kindjes. Ik word geholpen door de jongens van Monega. Zij hebben een eigen wijnhandel en hebben wijn beschikbaar gesteld voor deze avond. Eindelijk goede wijn op een studentenfeest. Er worden ook broodjes met tapenade, kazen en spreads geserveerd. Ik doe mij tegoed aan al dit heerlijks. Voor het goede doel. Het ziet er allemaal professioneel uit.
Alles is gesponsord. Jip Nelissen en Joris Kramer zijn er al weken mee bezig. In het midden van de ruimte staan enorme industriële vaten van wit plastic. In elk vat zit een gekleurde lamp; hippe aanleunmeubels annex sfeerverlichting. Ik situeer me aan een van de meubels en verheug me op live jazzmuziek. “Dat zit er niet in”, zegt het hippe meisje naast me. “De band is net weggelopen. Ernstige technische problemen.”
Gelukkig zie ik twee jongens het dj-platform bestijgen. De koptelefoons worden ter oor genomen. De drank vloeit rijkelijk. De sfeer begint er steeds meer in te komen. Er staan weer mensen op het podium. Te soundchecken. Toch nog livemuziek? “Hello hello hello! The Bandits are in tha house”, klinkt door de microfoon. Het publiek is enthousiast. De vrouwen verzamelen zich voor het podium. Leadzanger Maarten Sanxter rapt en danst er soepel op los. “Wat is dat toch”, verzucht een jongen naast me. “Je hoeft maar op een podium te gaan staan en ineens smelten ze allemaal voor je. Maakt niet uit wat je doet.” Ik kan niet anders dan dit beamen. Na het optreden nemen dj Ed en dj Dek het over. Er wordt gedanst, gegeten en gedronken tot de laatste druppel is verspild. Als alles op is, slaat de klok één uur. Tijd om te gaan. Het Bacinol sluit. Op naar de afterparty. Zondagmiddag word ik wakker met een onaangenaam bekend gevoel in mijn lijf. Maar dit keer vergeef ik het mijzelf. Voor de kinderen in Nepal. (AN)
Zaterdagavond, acht uur. Ongewoon vroeg voor een feestje. Ik ben op weg naar het Bacinol. De oude gistfabriek van Delft. Tegenwoordig gebeuren daar culturele dingen. Ik ben uitgenodigd voor het Atventure-feest. A non-profit evening with live performance, DJ’s, eating and sweet drinks, staat er op de uitnodiging. Ik neem de goederenlift naar de derde verdieping. Daar word ik verwelkomd door twee jongens die kaartjes controleren en bonnen verkopen.
Lekker veel bonnen. Het doel van deze avond is namelijk duizend euro in te zamelen om een speelplaats te kunnen bouwen in Duhabi, Nepal. Drinken en feesten voor het goede doel! Op naar de bar. Ik loop langs een presentatie van de bouwplannen. En een poster met zielig kijkende Nepalese kindjes. Ik word geholpen door de jongens van Monega. Zij hebben een eigen wijnhandel en hebben wijn beschikbaar gesteld voor deze avond. Eindelijk goede wijn op een studentenfeest. Er worden ook broodjes met tapenade, kazen en spreads geserveerd. Ik doe mij tegoed aan al dit heerlijks. Voor het goede doel. Het ziet er allemaal professioneel uit.
Alles is gesponsord. Jip Nelissen en Joris Kramer zijn er al weken mee bezig. In het midden van de ruimte staan enorme industriële vaten van wit plastic. In elk vat zit een gekleurde lamp; hippe aanleunmeubels annex sfeerverlichting. Ik situeer me aan een van de meubels en verheug me op live jazzmuziek. “Dat zit er niet in”, zegt het hippe meisje naast me. “De band is net weggelopen. Ernstige technische problemen.”
Gelukkig zie ik twee jongens het dj-platform bestijgen. De koptelefoons worden ter oor genomen. De drank vloeit rijkelijk. De sfeer begint er steeds meer in te komen. Er staan weer mensen op het podium. Te soundchecken. Toch nog livemuziek? “Hello hello hello! The Bandits are in tha house”, klinkt door de microfoon. Het publiek is enthousiast. De vrouwen verzamelen zich voor het podium. Leadzanger Maarten Sanxter rapt en danst er soepel op los. “Wat is dat toch”, verzucht een jongen naast me. “Je hoeft maar op een podium te gaan staan en ineens smelten ze allemaal voor je. Maakt niet uit wat je doet.” Ik kan niet anders dan dit beamen. Na het optreden nemen dj Ed en dj Dek het over. Er wordt gedanst, gegeten en gedronken tot de laatste druppel is verspild. Als alles op is, slaat de klok één uur. Tijd om te gaan. Het Bacinol sluit. Op naar de afterparty. Zondagmiddag word ik wakker met een onaangenaam bekend gevoel in mijn lijf. Maar dit keer vergeef ik het mijzelf. Voor de kinderen in Nepal. (AN)
Comments are closed.