Wie tijdens een oorverdovend housefeest hoge nood heeft, kan zomaar terechtkomen op de uniseks toiletpot van industrieel ontwerper Jasper Noldus. Tijdens het plassen kun je even bijkletsen met je partner. De ontwerpen van Noldus zijn voorzien van een vette knipoog.
Plassen tijdens een rockconcert of housefeest is voor vrouwen vaak ronduit vervelend. Mannen lopen na twee minuten weer vrolijk fluitend naar buiten, terwijl de vrouw nog worstelt met haar kleren in een veel te krap, vies hokje. Voordat de volle blaas eindelijk is geleegd, heeft ze alweer een groot gedeelte van het concert gemist.
Industrieel ontwerper Jasper Noldus heeft geen missie met zijn nieuwe uniseks toilet. Thuis zit geen gefrustreerde vrouw die weigert mee te gaan naar concerten vanwege de toiletten. Maar toch maakt zijn ontwerp, dat hij maakte met zijn collega en vriend Henk-Jan Willems, een bezoek aan het toilet een stuk vrolijker.
Op de foto’s die het tweetal van de toiletbezoekers maakten, staan veel lachende mensen. “Het heeft geinige taferelen opgeleverd”, zegt Noldus. “Voor sommige dames ging het te ver. Je moet staand plassen met een speciaal plastic zakje, en je man kijkt je ook nog aan terwijl je dat doet. Niet alle vrouwen vinden het even fijn om te plassen in het openbaar. Maar gelukkig heeft niet iedere vrouw last van schaamte. Vooral tijdens housefeesten gingen vrouwen naar ons toilet. Ze waren echt niet allemaal dronken, want daar was het nog veel te vroeg voor. Misschien dat house-vrouwen losbandiger zijn dan andere vrouwen. Ze kennen in ieder geval minder schaamte.”
Femme Fatale
De ontwerpen die Noldus en Willems voor hun bedrijfje Centrum Eerlijke Techniek (CET) maken, kenmerken zich door humor en door een onverwachte toepassing van materialen. Een rokje is bijvoorbeeld geen kledingstuk, maar een lamp met de spannende naam ‘Femme Fatale’. Een stoel heeft geen leren bekleding, maar tapijt om op te zitten. Kippengaas is verwerkt in een lamp en een stoeptegel met een industriepijp geeft eveneens licht. Een ladekastje is niet bedoeld om juwelen in op te bergen, maar om boeven te vangen. Compleet met handboeien, die zich om je polsen klemmen als je iets uit het laatje probeert te stelen.
Niets is wat het lijkt bij de ontwerpen van Noldus. “We zitten tussen kunst en techniek in”, legt Noldus uit. “Henk-Jan en ik hebben allebei een enorme liefde voor techniek. Tegelijkertijd hebben we een grote artistieke uitingsdrang. Misschien is die combinatie voor anderen gek. Veel techneuten zijn helemaal niet creatief, maar voor mij is die combinatie erg belangrijk. Ik wil iets ontwerpen dat echt werkt, maar wil ik mensen aan het lachen maken. Het ontwerp moet echt origineel zijn, anders vind ik er niets aan. Mijn ontwerpen moeten niet inwisselbaar zijn.”
Die drijfveer had Noldus al heel jong. “Ik bouwde vroeger de hoogste hutten, op mijn veertiende was ik al bezig met octrooien. Ik vroeg aan de hele buurt of ze wisten of iets al bestond. Ik vond het spannend om iets nieuws te bedenken, om een idee te hebben dat niemand anders heeft. Daardoor krijg je het gevoel dat je uniek bent. Wat natuurlijk heel lastig is. Ik had bijvoorbeeld een wc-borstel bedacht in de vorm van een flessenlikker. Heel origineel, dacht ik. Maar helaas was het al bedacht. Dat is best frustrerend. Probeer maar eens iets te verzinnen dat nog niet bedacht is, origineel is, niet te duur om te produceren én commercieel interessant.”
Anderhalf jaar geleden verhuisde Willems van Eindhoven naar Rotterdam om samen met Noldus het bedrijf op te starten. Tegenwoordig besteden ze bijna iedere vrije minuut aan hun ontwerpbedrijf. Noldus werkt 32 uur per week als constructeur ontwerper bij ingenieursbureau EPG. Zijn hele salaris gaat op aan CET.
“Ik woon in een achterstandswijk in Rotterdam, maar dat maakt me niet uit. Natuurlijk denk ik ook wel eens dat het leuk zou zijn om een eigen huis te hebben, maar ik heb het er wel voor over. We werken nu nog voor een baas, omdat we onze eigen stijl willen zoeken en flink willen experimenteren met materialen en ideeën. We willen niet financieel afhankelijk zijn van ons eigen bedrijf. Ik vind het geen fijn idee om iets aan te moeten nemen om maar geld op de plank te krijgen.”
En dus wordt er nog volop geëxperimenteerd met kippengaas en glas in de oven en lampjesrokken. “Duurzaamheid vinden we ook belangrijk, er wordt tegenwoordig zoveel weggesmeten. Dat proberen wij tegen te gaan, door materialen te gebruiken die gemakkelijk te repareren zijn. Ik erger me kapot als ik mijn auto naar de garage moet brengen. Ik denk dat mensen minder snel geneigd zijn om iets weg te gooien, als ze het eenvoudig zelf kunnen maken. En als het product ook nog leuk is, raak je er meer aan gehecht. Als je de kleur van de rokjeslamp zat bent, vervang je gewoon het rokje. Dan hoef je niet de hele lamp weg te gooien.”
De bevlogenheid, kreeg Noldus niet van studie industrieel ontwerpen mee. “Het leek me een nuttig vervolg op mijn studie aan de hts in Eindhoven, maar IO was een fröbelstudie. Te veel geplak en geknip. De meisjes met potloodjes waren helemaal in de wolken, maar ik niet. Daarom ben ik gestopt na drie jaar IO. Ik ben goed in het bedenken van concepten, maar daarvoor was niet zoveel aandacht. Hoewel ik er wel twee prijzen mee gewonnen heb tijdens mijn studie. De leraren voegden niet veel toe aan de boeken. Dan is het tijd om te stoppen, vind ik. Of je je studie nu hebt afgemaakt of niet: je moet je als ontwerper toch nog bewijzen.”
(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Naam: Jasper Noldus
Leeftijd: 30 jaar
Woonplaats: Rotterdam
Verliefd/verloofd/getrouwd: Getrouwd
Studie: Industrieel ontwerpen
Afgestudeerd: Nee
Loopbaan: Constructeur-ontwerper bij ingenieursbureau EPG en sinds anderhalf jaar heeft hij samen met collega en vriend Henk-Jan Willems het Centrum Eerlijke Techniek in Rotterdam.
www.centrumeerlijketechniek.nl
Plassen tijdens een rockconcert of housefeest is voor vrouwen vaak ronduit vervelend. Mannen lopen na twee minuten weer vrolijk fluitend naar buiten, terwijl de vrouw nog worstelt met haar kleren in een veel te krap, vies hokje. Voordat de volle blaas eindelijk is geleegd, heeft ze alweer een groot gedeelte van het concert gemist.
Industrieel ontwerper Jasper Noldus heeft geen missie met zijn nieuwe uniseks toilet. Thuis zit geen gefrustreerde vrouw die weigert mee te gaan naar concerten vanwege de toiletten. Maar toch maakt zijn ontwerp, dat hij maakte met zijn collega en vriend Henk-Jan Willems, een bezoek aan het toilet een stuk vrolijker.
Op de foto’s die het tweetal van de toiletbezoekers maakten, staan veel lachende mensen. “Het heeft geinige taferelen opgeleverd”, zegt Noldus. “Voor sommige dames ging het te ver. Je moet staand plassen met een speciaal plastic zakje, en je man kijkt je ook nog aan terwijl je dat doet. Niet alle vrouwen vinden het even fijn om te plassen in het openbaar. Maar gelukkig heeft niet iedere vrouw last van schaamte. Vooral tijdens housefeesten gingen vrouwen naar ons toilet. Ze waren echt niet allemaal dronken, want daar was het nog veel te vroeg voor. Misschien dat house-vrouwen losbandiger zijn dan andere vrouwen. Ze kennen in ieder geval minder schaamte.”
Femme Fatale
De ontwerpen die Noldus en Willems voor hun bedrijfje Centrum Eerlijke Techniek (CET) maken, kenmerken zich door humor en door een onverwachte toepassing van materialen. Een rokje is bijvoorbeeld geen kledingstuk, maar een lamp met de spannende naam ‘Femme Fatale’. Een stoel heeft geen leren bekleding, maar tapijt om op te zitten. Kippengaas is verwerkt in een lamp en een stoeptegel met een industriepijp geeft eveneens licht. Een ladekastje is niet bedoeld om juwelen in op te bergen, maar om boeven te vangen. Compleet met handboeien, die zich om je polsen klemmen als je iets uit het laatje probeert te stelen.
Niets is wat het lijkt bij de ontwerpen van Noldus. “We zitten tussen kunst en techniek in”, legt Noldus uit. “Henk-Jan en ik hebben allebei een enorme liefde voor techniek. Tegelijkertijd hebben we een grote artistieke uitingsdrang. Misschien is die combinatie voor anderen gek. Veel techneuten zijn helemaal niet creatief, maar voor mij is die combinatie erg belangrijk. Ik wil iets ontwerpen dat echt werkt, maar wil ik mensen aan het lachen maken. Het ontwerp moet echt origineel zijn, anders vind ik er niets aan. Mijn ontwerpen moeten niet inwisselbaar zijn.”
Die drijfveer had Noldus al heel jong. “Ik bouwde vroeger de hoogste hutten, op mijn veertiende was ik al bezig met octrooien. Ik vroeg aan de hele buurt of ze wisten of iets al bestond. Ik vond het spannend om iets nieuws te bedenken, om een idee te hebben dat niemand anders heeft. Daardoor krijg je het gevoel dat je uniek bent. Wat natuurlijk heel lastig is. Ik had bijvoorbeeld een wc-borstel bedacht in de vorm van een flessenlikker. Heel origineel, dacht ik. Maar helaas was het al bedacht. Dat is best frustrerend. Probeer maar eens iets te verzinnen dat nog niet bedacht is, origineel is, niet te duur om te produceren én commercieel interessant.”
Anderhalf jaar geleden verhuisde Willems van Eindhoven naar Rotterdam om samen met Noldus het bedrijf op te starten. Tegenwoordig besteden ze bijna iedere vrije minuut aan hun ontwerpbedrijf. Noldus werkt 32 uur per week als constructeur ontwerper bij ingenieursbureau EPG. Zijn hele salaris gaat op aan CET.
“Ik woon in een achterstandswijk in Rotterdam, maar dat maakt me niet uit. Natuurlijk denk ik ook wel eens dat het leuk zou zijn om een eigen huis te hebben, maar ik heb het er wel voor over. We werken nu nog voor een baas, omdat we onze eigen stijl willen zoeken en flink willen experimenteren met materialen en ideeën. We willen niet financieel afhankelijk zijn van ons eigen bedrijf. Ik vind het geen fijn idee om iets aan te moeten nemen om maar geld op de plank te krijgen.”
En dus wordt er nog volop geëxperimenteerd met kippengaas en glas in de oven en lampjesrokken. “Duurzaamheid vinden we ook belangrijk, er wordt tegenwoordig zoveel weggesmeten. Dat proberen wij tegen te gaan, door materialen te gebruiken die gemakkelijk te repareren zijn. Ik erger me kapot als ik mijn auto naar de garage moet brengen. Ik denk dat mensen minder snel geneigd zijn om iets weg te gooien, als ze het eenvoudig zelf kunnen maken. En als het product ook nog leuk is, raak je er meer aan gehecht. Als je de kleur van de rokjeslamp zat bent, vervang je gewoon het rokje. Dan hoef je niet de hele lamp weg te gooien.”
De bevlogenheid, kreeg Noldus niet van studie industrieel ontwerpen mee. “Het leek me een nuttig vervolg op mijn studie aan de hts in Eindhoven, maar IO was een fröbelstudie. Te veel geplak en geknip. De meisjes met potloodjes waren helemaal in de wolken, maar ik niet. Daarom ben ik gestopt na drie jaar IO. Ik ben goed in het bedenken van concepten, maar daarvoor was niet zoveel aandacht. Hoewel ik er wel twee prijzen mee gewonnen heb tijdens mijn studie. De leraren voegden niet veel toe aan de boeken. Dan is het tijd om te stoppen, vind ik. Of je je studie nu hebt afgemaakt of niet: je moet je als ontwerper toch nog bewijzen.”
(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Naam: Jasper Noldus
Leeftijd: 30 jaar
Woonplaats: Rotterdam
Verliefd/verloofd/getrouwd: Getrouwd
Studie: Industrieel ontwerpen
Afgestudeerd: Nee
Loopbaan: Constructeur-ontwerper bij ingenieursbureau EPG en sinds anderhalf jaar heeft hij samen met collega en vriend Henk-Jan Willems het Centrum Eerlijke Techniek in Rotterdam.
www.centrumeerlijketechniek.nl
Comments are closed.