Apekool

Bij de bouw werd gebruik gemaakt van eerder aangelegde verdedigingswerken, waarvan sommige al eeuwen oud waren. De Chinese Muur bestaat in zijn huidige vorm sinds de vijftiende eeuw, en is met zijn 2500 kilometer lengte haast niet te missen.

Door zijn immense afmetingen spreekt de verdedigingslinie tot de verbeelding. Sinds de eerste Apollovluchten doet zelfs het verhaal de ronde dat de Chinese Muur met het blote oog van de maan te zien zou zijn.

Eens kijken. De gezichtsscherpte, kortweg visus, wordt vaak uitgedrukt in boogminuten. Analoog aan de minuten van de tijdmeting, is een boogminuut éénzestigste deel van een graad. Iemand met een gemiddeld goede visus kan onder ideale omstandigheden een object van ongeveer één boogminuut waarnemen.

Nu is De Chinese Muur wel lang, maar de breedte is bij benadering slechts een metertje of zes. Met de rekendoos in de hand is dan vrij eenvoudig te becijferen dat de Muur vanaf zo’n twintig kilometer hoogte niet meer zichtbaar zou moeten zijn. Dat is ruim twee maal de hoogte van de Mount Everest. En de maan staat met 384 duizend kilometer toch net iets verder weg.

Daar komt nog bij dat de Chinese Muur op sommige plekken zelfs vanuit de lucht nauwelijks zichtbaar is. De stenen muur is niet overal even goed onderhouden, en gaat op veel plekken op in het omringende landschap. Vanuit de ruimte gezien komt daar nog bewolking en atmosferische verstrooiing bij. Maar hoewel zelfs Apollo-astronauten Neil Armstrong, Jim Lovell en Jim Irwin de claim van de hand hebben gewezen, blijft het verhaal dat het bouwwerk van de maan te zien is voortleven. Net als de Muur zelf een mythe zonder eind.

De Chinese Muur is het grootste bouwwerk ter wereld. Maar is dat groot genoeg om van de maan zichtbaar te zijn?

Om de Noordelijke barbaren te weren, trokken de Chinezen in de derde eeuw voor het begin van onze jaartelling een flinke muur op. Bij de bouw werd gebruik gemaakt van eerder aangelegde verdedigingswerken, waarvan sommige al eeuwen oud waren. De Chinese Muur bestaat in zijn huidige vorm sinds de vijftiende eeuw, en is met zijn 2500 kilometer lengte haast niet te missen.

Door zijn immense afmetingen spreekt de verdedigingslinie tot de verbeelding. Sinds de eerste Apollovluchten doet zelfs het verhaal de ronde dat de Chinese Muur met het blote oog van de maan te zien zou zijn.

Eens kijken. De gezichtsscherpte, kortweg visus, wordt vaak uitgedrukt in boogminuten. Analoog aan de minuten van de tijdmeting, is een boogminuut éénzestigste deel van een graad. Iemand met een gemiddeld goede visus kan onder ideale omstandigheden een object van ongeveer één boogminuut waarnemen.

Nu is De Chinese Muur wel lang, maar de breedte is bij benadering slechts een metertje of zes. Met de rekendoos in de hand is dan vrij eenvoudig te becijferen dat de Muur vanaf zo’n twintig kilometer hoogte niet meer zichtbaar zou moeten zijn. Dat is ruim twee maal de hoogte van de Mount Everest. En de maan staat met 384 duizend kilometer toch net iets verder weg.

Daar komt nog bij dat de Chinese Muur op sommige plekken zelfs vanuit de lucht nauwelijks zichtbaar is. De stenen muur is niet overal even goed onderhouden, en gaat op veel plekken op in het omringende landschap. Vanuit de ruimte gezien komt daar nog bewolking en atmosferische verstrooiing bij. Maar hoewel zelfs Apollo-astronauten Neil Armstrong, Jim Lovell en Jim Irwin de claim van de hand hebben gewezen, blijft het verhaal dat het bouwwerk van de maan te zien is voortleven. Net als de Muur zelf een mythe zonder eind.