Een Groningse hoogleraar industriële farmacie pleitte dinsdag krachtig voor het opleiden van minder wereldvreemde academici. Volgens prof.dr.ir.
N.W.F. Kossen, van 1967 tot ’84 hoogleraar bij Scheikunde in Delft en tot voor kort researchleider bij Gist-Brocades, verspillen academici jaarlijks miljarden guldens doordat ze niet praktisch geleerd hebben problemen aan te pakken.
Academici leren volgens Kossen slechts theoretische problemen op te lossen. ,,Ze denken dat er altijd maar één juiste aanpak en één goed antwoord is”, legt de hoogleraar uit. ,,Maar dat is heel wereldvreemd.” In zijn oratie vertelde hij hoe een research-afdeling opdracht kreeg een bepaalde formule van een medicijn te ontwikkelen. Na een half jaar had dat nog niets opgeleverd en spraken de onderzoekers toevallig met de opdrachtgever. Toen pas kwam aan de orde wat deze eigenlijk wilde bereiken – en bleek dat de oplossing al lang bij de onderzoekers op de plank lag.
Volgens Kossen illustreert dit voorbeeld de onpraktische en onkritische houding van academici. Ze zijn niet gericht op het oplossen van praktijkproblemen, maar gaan evengoed diep graven in het verkeerde probleem. Gevolg: hun oplossingen zijn vaak ,,te duur, te rigoureus, te laat of niet ter zake”. Kossen wijt de wereldvreemdheid van academici aan het huidige onderwijs, waarin het systeem van ‘Ik praat en jij slikt’ de overhand heeft. Hij pleit voor ruime invoering van probleemgestuurd onderwijs, zoals dat in Delft bij Bouwkunde wordt gegeven. (HOP/F.S.)
Een Groningse hoogleraar industriële farmacie pleitte dinsdag krachtig voor het opleiden van minder wereldvreemde academici. Volgens prof.dr.ir. N.W.F. Kossen, van 1967 tot ’84 hoogleraar bij Scheikunde in Delft en tot voor kort researchleider bij Gist-Brocades, verspillen academici jaarlijks miljarden guldens doordat ze niet praktisch geleerd hebben problemen aan te pakken.
Academici leren volgens Kossen slechts theoretische problemen op te lossen. ,,Ze denken dat er altijd maar één juiste aanpak en één goed antwoord is”, legt de hoogleraar uit. ,,Maar dat is heel wereldvreemd.” In zijn oratie vertelde hij hoe een research-afdeling opdracht kreeg een bepaalde formule van een medicijn te ontwikkelen. Na een half jaar had dat nog niets opgeleverd en spraken de onderzoekers toevallig met de opdrachtgever. Toen pas kwam aan de orde wat deze eigenlijk wilde bereiken – en bleek dat de oplossing al lang bij de onderzoekers op de plank lag.
Volgens Kossen illustreert dit voorbeeld de onpraktische en onkritische houding van academici. Ze zijn niet gericht op het oplossen van praktijkproblemen, maar gaan evengoed diep graven in het verkeerde probleem. Gevolg: hun oplossingen zijn vaak ,,te duur, te rigoureus, te laat of niet ter zake”. Kossen wijt de wereldvreemdheid van academici aan het huidige onderwijs, waarin het systeem van ‘Ik praat en jij slikt’ de overhand heeft. Hij pleit voor ruime invoering van probleemgestuurd onderwijs, zoals dat in Delft bij Bouwkunde wordt gegeven. (HOP/F.S.)
Comments are closed.