Campus

IO’er Michiel Munnik en bouko Johan Buesink werden blootgesteld aan de gehypte low-budget horror van ‘The Blair Witch Project’. Was het nog een beetje eng?

if”>

,,Het is een film met alleen maar vragen en geen antwoorden. Je ziet bijna niets, hoort alleen maar onduidelijke geluiden en het hele effect is de suggestie. Het is ook eigenlijk geen horror. Eerder een thriller met een open einde.

Het verhaal zal wel bekend zijn, iedereen heeft het er over. Maar goed, een onervaren filmploeg gaat het bos in om de legende van de ‘Blair witch’ te onderzoeken. Eerst zijn ze in een dorp, om allerlei mensen te interviewen. Daarna gaat de crew, die uit twee jongens en een meisje bestaat echt op pad, waarna ze uiteraard verdwalen. Veruit het grootste deel van de film is dus helemaal niet spannend. Het was zelfs lastig om met de hoofdrolspelers mee te leven. Het zijn in het eerste deel gewoon een paar sukkels die steeds gestresster worden.

Het wordt pas boeiend als er eentje verdwijnt en er voor hun tent een bosje takjes met daarin een zak met allemaal bloed en tanden wordt gevonden. Maar echt eng? Nee, zelfs aan het einde was ik niet bang. Ik zal vanavond echt niet onder mijn bed gaan kijken.

Soms zit je voor je gevoel vijf minuten lang naar onscherpe, bewogen of donkere beelden te kijken. Alleen aan het geluid heb je dan nog iets. De manier van filmen is wel geloofwaardig. Ze hebben twee camera’s en alles wat op zestien millimeter wordt gefilmd is wel redelijk professioneel. Met de Hi-8 camera doen ze maar wat. Dat gaat echt van zoom, zwaai, beweeg. In principe is de filmische kwaliteit dus nul-komma-nul

Die gasten die de hoofdrol hebben, zijn wel geloofwaardig. Je hebt niet het gevoel dat er geacteerd wordt. Dat komt ook omdat er geen vast script was en ze echt maar het bos in waren gestuurd. Dus de angst is wel realistisch.

Er gebeurt wel steeds iets, maar je weet niet wat. Net als de acteurs. Die hebben het ook eigenlijk niet over de Blair Witch. Ze denken gewoon dat iemand een zieke grap met ze uithaalt. Dus gaan ze allerlei verklaringen zoeken voor wat er aan de hand is. Daarom is deze film in feite een mooie weergave van hoe je je voelt als je verdwaald bent. Over onverklaarbare gebeurtenissen.

Dit is geen film voor actieliefhebbers. Het is wel geschikt als je een heel onderhoudende, hele vage film wilt zien. Verder niets. Zonder de hype eromheen was hij waarschijnlijk niet eens in de bioscoop te zien geweest.”

IO’er Michiel Munnik en bouko Johan Buesink werden blootgesteld aan de gehypte low-budget horror van ‘The Blair Witch Project’. Was het nog een beetje eng?

,,Het is een film met alleen maar vragen en geen antwoorden. Je ziet bijna niets, hoort alleen maar onduidelijke geluiden en het hele effect is de suggestie. Het is ook eigenlijk geen horror. Eerder een thriller met een open einde.

Het verhaal zal wel bekend zijn, iedereen heeft het er over. Maar goed, een onervaren filmploeg gaat het bos in om de legende van de ‘Blair witch’ te onderzoeken. Eerst zijn ze in een dorp, om allerlei mensen te interviewen. Daarna gaat de crew, die uit twee jongens en een meisje bestaat echt op pad, waarna ze uiteraard verdwalen. Veruit het grootste deel van de film is dus helemaal niet spannend. Het was zelfs lastig om met de hoofdrolspelers mee te leven. Het zijn in het eerste deel gewoon een paar sukkels die steeds gestresster worden.

Het wordt pas boeiend als er eentje verdwijnt en er voor hun tent een bosje takjes met daarin een zak met allemaal bloed en tanden wordt gevonden. Maar echt eng? Nee, zelfs aan het einde was ik niet bang. Ik zal vanavond echt niet onder mijn bed gaan kijken.

Soms zit je voor je gevoel vijf minuten lang naar onscherpe, bewogen of donkere beelden te kijken. Alleen aan het geluid heb je dan nog iets. De manier van filmen is wel geloofwaardig. Ze hebben twee camera’s en alles wat op zestien millimeter wordt gefilmd is wel redelijk professioneel. Met de Hi-8 camera doen ze maar wat. Dat gaat echt van zoom, zwaai, beweeg. In principe is de filmische kwaliteit dus nul-komma-nul

Die gasten die de hoofdrol hebben, zijn wel geloofwaardig. Je hebt niet het gevoel dat er geacteerd wordt. Dat komt ook omdat er geen vast script was en ze echt maar het bos in waren gestuurd. Dus de angst is wel realistisch.

Er gebeurt wel steeds iets, maar je weet niet wat. Net als de acteurs. Die hebben het ook eigenlijk niet over de Blair Witch. Ze denken gewoon dat iemand een zieke grap met ze uithaalt. Dus gaan ze allerlei verklaringen zoeken voor wat er aan de hand is. Daarom is deze film in feite een mooie weergave van hoe je je voelt als je verdwaald bent. Over onverklaarbare gebeurtenissen.

Dit is geen film voor actieliefhebbers. Het is wel geschikt als je een heel onderhoudende, hele vage film wilt zien. Verder niets. Zonder de hype eromheen was hij waarschijnlijk niet eens in de bioscoop te zien geweest.”

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.