Een progressieve partij leeft niet in het verleden, maar kijkt vooruit. Zo ook Aag. Er zit weer een lustrum aan te komen, dus je stelt een werkgroep samen en noemt die de ‘5 x 5 werkgroep’, want je bestaat vijfentwintig jaar.
Denk je.
Niet dus. Aag bleek al dertig, maar omdat vijf keer vijf ‘wel lekker klinkt’ is voor deze ene keer vijf maal vijf dertig.
Reden voor een feestje. In de Aula werden afgelopen vrijdag een reünie en een symposium gehouden. Oude en nieuwe Aag’ers waren bijeengekomen voor een lezing over progressieve studentenpolitiek, en om in workshops na te denken over een aantal maatschappelijke kwesties.
Bij de koffie, voorafgaand aan de lezingen, kwamen de oud-leden bij elkaar. De bijeenkomst had een opvallend laag stropdasgehalte; een trui met spijkerbroek was het meest gangbaar. Blijkbaar hoort een pak niet bij progressief.
Tino Wallaart, coördinator van Niet Nix, gaf een presentatie over progressiviteit. Om diezelfde progressiviteit in de derde zin meteen te verwerpen: ,,Een progressieve partij bestaat voornamelijk uit moraalridders die met zichzelf in de knoop liggen. Zo’n partij zit in een voetklem”, zei hij. Daarna pleitte hij voor een vorm van liberalisme in plaats van progressiviteit. De Aag’ers van dertig jaar geleden gingen even verzitten of krabden eens achter het oor. Daar stond iemand te vertellen dat de doelen die zij vroeger voor ogen hadden, gedoemd waren te mislukken.
Na zijn presentatie werd Wallaart dan ook bestookt met vragen en opmerkingen. Blijkbaar was niet iedereen gecharmeerd van zijn opvattingen over progressieve studentenpolitiek. Ondoordringbare vragen en antwoorden over vormdiscussies en partijorganisatie vlogen over en weer. Door het krappe tijdschema werd de discussie vroegtijdig afgebroken.
Huidig Aag-lid Geert-Jan Kuip nuanceerde de mening van Wallaart enigszins door te zeggen dat Aag van een progressieve partij veranderd is in een belangenpartij. En dat was te zien: er is duidelijk een kloof ontstaan tussen de huidige Aag-leden en de actievoerders van het eerste uur.
Over vijf jaar kan Aag weer een lustrum vieren. Dan is vijf keer zes waarschijnlijk vijfendertig. Maar ach, je heet een progressieve partij te zijn, dus dan moet je niet over het verleden zeuren.
Een progressieve partij leeft niet in het verleden, maar kijkt vooruit. Zo ook Aag. Er zit weer een lustrum aan te komen, dus je stelt een werkgroep samen en noemt die de ‘5 x 5 werkgroep’, want je bestaat vijfentwintig jaar. Denk je.
Niet dus. Aag bleek al dertig, maar omdat vijf keer vijf ‘wel lekker klinkt’ is voor deze ene keer vijf maal vijf dertig.
Reden voor een feestje. In de Aula werden afgelopen vrijdag een reünie en een symposium gehouden. Oude en nieuwe Aag’ers waren bijeengekomen voor een lezing over progressieve studentenpolitiek, en om in workshops na te denken over een aantal maatschappelijke kwesties.
Bij de koffie, voorafgaand aan de lezingen, kwamen de oud-leden bij elkaar. De bijeenkomst had een opvallend laag stropdasgehalte; een trui met spijkerbroek was het meest gangbaar. Blijkbaar hoort een pak niet bij progressief.
Tino Wallaart, coördinator van Niet Nix, gaf een presentatie over progressiviteit. Om diezelfde progressiviteit in de derde zin meteen te verwerpen: ,,Een progressieve partij bestaat voornamelijk uit moraalridders die met zichzelf in de knoop liggen. Zo’n partij zit in een voetklem”, zei hij. Daarna pleitte hij voor een vorm van liberalisme in plaats van progressiviteit. De Aag’ers van dertig jaar geleden gingen even verzitten of krabden eens achter het oor. Daar stond iemand te vertellen dat de doelen die zij vroeger voor ogen hadden, gedoemd waren te mislukken.
Na zijn presentatie werd Wallaart dan ook bestookt met vragen en opmerkingen. Blijkbaar was niet iedereen gecharmeerd van zijn opvattingen over progressieve studentenpolitiek. Ondoordringbare vragen en antwoorden over vormdiscussies en partijorganisatie vlogen over en weer. Door het krappe tijdschema werd de discussie vroegtijdig afgebroken.
Huidig Aag-lid Geert-Jan Kuip nuanceerde de mening van Wallaart enigszins door te zeggen dat Aag van een progressieve partij veranderd is in een belangenpartij. En dat was te zien: er is duidelijk een kloof ontstaan tussen de huidige Aag-leden en de actievoerders van het eerste uur.
Over vijf jaar kan Aag weer een lustrum vieren. Dan is vijf keer zes waarschijnlijk vijfendertig. Maar ach, je heet een progressieve partij te zijn, dus dan moet je niet over het verleden zeuren.
Comments are closed.