Hoe een zeilboot van de campus verdween

Hoe raak je een zeilboot kwijt op de campus van een universiteit? Simpel: je sloopt het gebouw waarin de boot, type Schakel, lag opgeslagen zonder de eigenaar daarvan op de hoogte te stellen. Die eigenaar, een TU-alumnus, had nog wel zijn telefoonnummer op de boot achtergelaten voordat hij voor studie en werk naar het buitenland vertrok. Na jaren weer terug in Nederland wilde hij de Schakel met zijn gezin gaan gebruiken. Het onderkomen van de boot – een gebouw van de architecten van de Aula – bleek echter verdwenen, met alle spullen erbij.

Gezonken

Hoe die boot in een opslagruimte voor studentenverenigingen was terechtgekomen, blijkt een verhaal apart, hoor ik als ik zijn vader Henk spreek. Hij is naar de campus gekomen om nog één keer te vertellen over de boot, de zoektocht en de afloop daarvan. “Mijn zoon had met zijn jaarclub gezeild op één van de Friese meren en daar zijn ze gezonken. Ze waren met te veel mensen aan boord gegaan.”

Samen met zijn zoon heeft vader Henk de gezonken boot in Friesland opgehaald en is daarna doorgereisd naar Delft. “De Schakel kon in de kelder aan de Rotterdamseweg 145 liggen. Daar hebben we de boot opgeknapt en een nieuw dek gemaakt. We waren op een haar na klaar toen mijn zoon naar het buitenland vertrok. Met vrienden regelde mijn zoon via een ondervereniging van studentenvereniging Virgiel dat de Schakel kon blijven liggen.”

Troep

Toen in 2018 het bootje verdwenen bleek, startte de zoon een zoektocht naar de boot, zonder resultaat. Maanden later vond zijn vader het Delta-artikel dat de sloop van de Rotterdamseweg 145 aankondigde en mailde hij mij. Ik besloot te helpen met rondvragen, wat uiteindelijk niks opleverde. Toch ging vader door met de zoektocht. Hij schreef meerdere afdelingen van de TU en allerlei studentenverenigingen, maar niemand kon hem helpen.

Zijn vasthoudendheid bracht Henk uiteindelijk bij de sloper van de Rotterdamseweg 145. Die bleek ook de boot te hebben gesloopt. Met de TU was immers afgesproken dat alles wat achtergebleven was, zou worden verwijderd. Henk overwoog aangifte, stapte naar de politie en het juridisch loket. Via een aangetekende brief stelde hij de TU Delft aansprakelijk voor ‘vervreemding en vernietiging’ van een zeilboot met trailer.

Dat eindigde dus met een genoegdoening ‘ex gratia’ (uit welwillendheid zonder de aansprakelijkheid te aanvaarden). Henk is er blij mee: “Nu kunnen we onze aangename zeilherinneringen met de Schakel linken aan nieuwe zeilavonturen.”