Na afloop van een lezing of een paneldiscussie krijg ik als dank vaak ‘een aardigheidje’. Meestal is het een fles wijn van bedenkelijke kwaliteit, maar soms is het origineler doch nog minder begeerlijk.
David Oyediran made great sacrifices to pursue his professional dreams, none more so than having to leave his wife and two children behind in Nigeria for two years while he studied in Delft. But buoyed by his strong faith in God, Oyediran not only preserved but excelled both inside and outside the classroom.
Last month the university honored him with ‘2009 Rector’s Prize for Internationalization’. Oyediran (38), who began his MSc program in microelectronics at TU Delft in August 2007, was involved in an impressive array of international activities during his MSc studies. He now works as a teacher in the electronic engineering department of the University of Nigeria, Nsukka.
Oyediran was one of 25 African students to receive scholarships sponsored jointly by TU Delft and the Dutch government, as part of a fellowship program to commemorate TU Delft’s 165th anniversary in 2007. The program’s theme was ‘Access to Energy in Sub-Saharan Africa’.
What were some of the international activities you were involved in while studying at TU Delft? “I was a mentor to new international students, which was a great experience – meeting new students from all over the world and helping them settled down properly in their new environment. The mentor program works well, but I’d suggest that they extend it by an additional two months and also include more social activities during meetings.”
You were also a board member of S4S – students for sustainability. “Yes, students for sustainability help promote sustainable development in poor, developing countries by sponsoring project proposals that directly impact people and the environment. I was also member of the EEMCS faculty’s internationalization committee, which advised the dean on how to enhance the faculty’s international outlook and also give international students a greater sense of belonging.”
And you were also honored for your work in ‘Energy for All’ project. What did this involve?“‘Energy for All’ expresses the Dutch government’s conviction that sustainable energy is imperative for achieving sustainable development and poverty alleviation through investment in clean energy and development. The Netherlands decided that one way to achieve this goal was to engage in capacity building at the TU Delft and fund students like myself. It was expected that we’d be trained and gain skills and experience that will benefit and contribute to capacity building in our home countries upon our return.”
What did your project involve?“I initiated a joint-project on provision of renewable energy sources in Nsukka, Nigeria, between TU Delft and University of Nigeria, Nsukka. My graduation thesis project focused on solar cells. That we’re richly blessed in Africa – the sun is always there – was the genesis of my solar energy project, which strives to start pilot projects in Nigeria that supply select high schools and communities with solar energy, thus boosting their academic and economic power and thereby alleviating poverty. If we succeed, we hope to expand this initiative to other communities in Nigeria and beyond. TU Delft is helping to educate and train people about solar cells, which creates awareness and manpower. The project is in the advanced stage and we’re presently looking for funding.”
Any luck yet?“My colleagues and I were in Nigeria last May to identify the project site, and we’ve written a project proposal based on our findings. We’re looking for funding from whoever believes in this initiative; we’ve contacted Oxfam Novib and CICAT is also studying our proposal. We hope to make more contacts.”
Extra-curricular activities do take time away from your studies. Did your grades suffer?
“Not at all. I had more than enough ECT credits in the end. It was difficult to balance my extra-curricular activities and academic studies, but it’s possible with good planning. I’m also a devout Christian and was involved in weekly church activities.”
Some people argue that belief in God and belief in science are incompatible? Do you agree?
“I don’t agree. Being a believer, I believe everything written in the Bible: it’s the word of God. If I didn’t, then I wouldn’t be a believer. I try as much as possible not to allow my education to influence my belief in God. God made everything and scientists are only making discoveries. There are many things documented in the Bible that are around us today, the Middle East, man and his environment, the role of increased knowledge in science and technology in the end of time. If you’re a Christian, then you’ll understand me better.”
What are your plans now that you have graduated? “Returning to the University of Nigeria, where I’m currently working to impact the knowledge gained as much as possible. As a teacher, the students will benefit. Teaching and research go hand in hand, so I’ll try as much as possible to influence my society with the knowledge gained. And I say ‘as much as possible’, because it’s difficult right now to make changes in a society where only the rich and the politicians dictate the pace.”
What advice do you have for the new international students just now starting their MSc programs? “Make good use of all the opportunities provided here. Open up to people, offer yourself to help when needed, as this opportunity could make you known positively in your society. Think less of what you can gain and more about what you can give because givers never lack for anything good, as you are bound to be served as well when in need.”
Are there any challenges unique to African or international students studying at TU Delft? “The fact that you’re viewed differently as international students, living separately from Dutch students. There aren’t enough opportunities to associate well with our Dutch colleagues. There’s a need to break that boundary, which will serve us all good. More integrated housing is a must, because when you live together, you play together, and this creates more understanding and appreciation of other people’s feelings and beliefs.”
Is there anything you learned from the ‘Dutch way of doing things’?“Simplicity and trust. Simplicity is everywhere here: I’ve not seen the poor or the rich in this society, and it’s difficult to differentiate when everyone is riding bicycles – students and professors. Also how the Dutch don’t hide their feelings, straight to the point, which I believe is synonymous to trust.”
What are TU Delft’s unique selling points? “How it combines theory with practical and state of the art academic facilities. Dimes for instance is a excellent TU Delft institute with great research facilities and staff. There are many places like this throughout the university.”
What would you change about TU Delft to make it better for international students? “The creation of opportunities for part-time jobs. I once went to the StuD job agency on campus and was told bluntly that they don’t offer international students jobs – only the Dutch.”
Zo ontving ik een ballpoint (ik schrijf met een vulpen), een kaas (tja…), een doos chocolaatjes (vies) , een T-shirt (te klein), een laserpointer (had ik al), diverse boeken (weinig verheffende inhoud), een usb-stick (maar liefst 512 MB), een usb hub (versie 1.0 – reeds lang achterhaald), een tangram puzzel (volstrekt nutteloos), en ook weleens niks (spaart in elk geval het tandglazuur en verkleint de afvalberg). Gelukkig krijg ik soms wel iets nuttigs, zoals een Senz paraplu (een gewone en een opvouwbare), een boekenbon (altijd goed), en een kistje met twee redelijke flessen wijn.
Ooit gaf ik een lezing voor de vereniging van – ach, laat ik het maar anoniem houden. Een hele avond was ik eraan kwijt. Eerst de lezing en na de pauze uitvoerig vragen beantwoorden. Na afloop ontving ik uit handen van de voorzitter een fles wijn. Zag er indrukwekkend uit, met veel gouden letters op het etiket. Kenners weten dat dit een slecht voorteken is. Toen ik die wijn een paar dagen later proefde, bleek het inderdaad een inferieur bocht. Ik besloot de gulle gever hiervan in kennis te stellen: ‘Dank voor de fles wijn. Hij was helaas niet te drinken’. Duizend excuses, ‘zoiets kon natuurlijk altijd gebeuren’. Niet iedere fles behoudt zijn kwaliteit, er zit weleens een slechte tussen. Ruimhartig beloofde men mij een nieuw fles van dezelfde wijn. Mijn subtiele hint had helaas niet postgevat. Want ik wist inmiddels dat deze gootsteenontstopper bij de Makro voor 4,95 euro als wijn werd verkocht. Ik mailde terug dat ik de kans gering achtte dat de volgende fles van 4,95 wel goed was. Hierop ontving ik nimmer een antwoord of een fatsoenlijke fles wijn. Ik ben heus niet inhalig of ondankbaar, maar als een hele avond van mijn kostbare tijd wordt gewaardeerd met krap vijf euro dan ben ik toch enigszins teleurgesteld. Ik zou al tevreden zijn met dezelfde honorering als een vakkenvuller bij de Aldi.
Maar het kan nog erger.
Onlangs ontving ik een kaartje met daarop de woorden: ‘Als dank voor uw bijdrage hebben wij uit uw naam een donatie gedaan aan een goed doel’. Een vriendelijke manier om te zeggen ‘Wij hebben uw presentje aan iemand anders gegeven’. Is het niet aan mij om te beslissen of, en zo ja aan welk goed doel ik iets wil schenken? Stel dat er uit mijn naam een donatie is gedaan aan Al Qaeda of aan de actiegroep van Gretta Duisenberg? Of aan ontwikkelingsorganisatie SNV. Nooit van gehoord wellicht? Dit ‘goede doel’ ontvangt jaarlijks bijna 100 miljoen euro aan overheidssteun (onze belastingcenten) en spant zich in om de armoede in de wereld te bestrijden. Voor een aantal Nederlanders in de top van die organisatie lijkt dat aardig gelukt. Zo streek directeur Dirk Elsen in 2009 een salaris op van 182.464 euro (30 duizend euro meer dan het jaar daarvoor), en oud-Tweede Kamerlid Thea Fierens (PvdA) ontving in 2001 als interim directeur een bescheiden 327.239 euro. Daar moet ik 66.109 lezingen voor geven – elke dag één, gedurende 181 jaar.
Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt als onderzoeker bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.
Comments are closed.