Tussen kunst en snelweg

Je maakte de website ‘Online Galerij, waar liefde voor kunst en cultuur begint’. Hoe begon die liefde bij jou?

“Die zin is eigenlijk van toepassing op mijzelf: ik zat op zondag in mijn studentenhuis vaak op de bank met het gevoel dat ik iets wilde doen. Waarom gaan we er niet op uit, vroeg ik dan aan mijn toenmalige vriendinnetje. Ik had de drang iets te beginnen op internet. Als ik een ideetje had, claimde ik een mooie domeinnaam. Een huisgenoot schilderde, maar had geen marketinginzicht. Ik dacht: misschien kan ik daar op inspelen. De domeinnaam onlinegalerij.nl bleek vrij te zijn. Ik was op dat moment op skivakantie in Oostenrijk en ben gewoon eens op internet gaan kijken hoe je een website opzet. Eerst wilde ik er een maken waarop beginnende kunstenaars hun werk kunnen verkopen, maar dan zou ik een soort handelaartje spelen met beginnende kunst. Als die echt amateuristisch is, vind ik het vaak niet mooi. Ik dacht: als ik nou eens ga schrijven over kunst, is dat een mooie reden om naar leuke openingen te gaan. Dan maak ik het op die manier aantrekkelijker voor mezelf om er eens op uit te gaan.”

Daarna is het een beetje uit de hand gelopen.

“Ja, het slaat aan. Ik heb nu twintigduizend bezoekers per maand. Dat moeten er meer worden.” 

Je maakt videoblogs en schrijft over kunst, cultuur, fotografie, design, mode, ballet, cultuur, festivals en films. Hoe kom je aan die kennis?

“Er staan twee soorten berichten op Online Galerij. Berichten met informatie uit persberichten van kunstinstellingen zelf, zodat ik mensen er op kan wijzen dat er een tentoonstelling is. En berichten van bloggers die hun eigen visie over een tentoonstelling geven. Mijn interesse is vrij breed, daarom vind ik het leuk om zo veel mogelijk te pakken. Ik vind het moeilijk om af te bakenen. Tegenwoordig beginnen musea en galeries me te vinden. Dat is een goed teken.” 

Ga je ook zelf naar die tentoonstellingen en films toe?

“Zoveel mogelijk, maar ik werk vier dagen per week bij het bouwproject A4all van het consortium Boskalis, Heijmans en VolkerWessels. Dat is mijn hoofd inkomstenbron: de verlenging van de A4 tussen Delft en Schiedam.” 

Die weg waar vijftig jaar over gesteggeld is.

“Ja, de A4 is bij mijn studie altijd voorbij gekomen als hét voorbeeldproject. Dus had ik me ingeschreven om daar op af te studeren. Vijftig jaar polderen voordat we er uiteindelijk toe komen om daar een mooie snelweg te bouwen.”

Wat is jouw rol daarin precies?

“Ik ben op dit moment verantwoordelijk voor de kwaliteit van alle documenten, berekeningen en tekeningen die de deur uitgaan. Ik zet alle reviews op en zorg dat iedereen die uitvoert. Ik heb de bachelor technische bestuurskunde gedaan en ben bijna klaar met mijn scriptie voor de master construction management & engineering. Dat is civiele techniek en projectmanagement.” 

Waarom koos je voor een studie aan de TU?

“Eerlijk gezegd heb ik altijd medicijnen willen studeren, maar om vijf voor twaalf ben ik overgestapt naar TU. De rol van de arts verandert: zijn vrijheid als zelfstandige wordt steeds meer ingeperkt. Ik zie het aan mijn stiefvader die oogarts is. Je komt langzaamaan in loondienst. Daar is niks mis mee, maar vrijheid vind ik fijn. Ik realiseerde me ook dat als je medicijnen studeert, je echt altijd voor tienen moet gaan. Soms, als ik iets niet leuk vind, haal ik al snel een zes of een zeven, maar ik vind het een beetje beangstigend als je daarmee arts wordt. Daarnaast vond ik het leuk om met technisch lego te spelen. Ik heb mezelf altijd als handig gezien, dus Delft was een logische tweede keuze.” 

En waarom technische bestuurskunde?

“Ik was begonnen met werktuigbouwkunde, maar ik ben meer een gevoelsmens. Ik wil graag mensen om mij heen hebben. Ik vind het leuk om een rol te spelen tussen de techneut en de manager in. Ik ben niet zo’n diehard techneut die alleen maar sommetjes wil maken. Dat vind ik saai. De afwisseling van technische bestuurskunde met bedrijfskunde en economie vind ik leuk. Achteraf was dit voor mij een studie waarin ik me echt thuis voelde. Juist omdat je er met een sociale blik naar kunt kijken. Ik merk dat ik liever aanstuur dan dat ik iets zelf doe. Het is leuker om mensen te motiveren en inspireren. Dat komt leuk terug met die website.”

Met hoeveel mensen maak je de website?

“De website doe ik voornamelijk alleen. Het aantal bloggers fluctueert, ik kan ze op dit moment niet betalen. Je merkt dat ze even enthousiast zijn en veel schrijven en daarna weer verdwijnen, als ze andere activiteiten hebben die wel geld opleveren. Nu heb ik vier bloggers. Een van hen, Barbara Grotenhuis, vindt regie leuk. Met haar heb ik nu OG Film Productions opgezet, waarmee we filmpjes produceren. Door mijn netwerk lukt het mij gemakkelijk om opdrachten binnen te halen, zoals promotiefilmpjes voor kunstbeurzen. Ik was dit jaar mediapartner van PAN Amsterdam (een jaarlijkse beurs voor kunst, antiek en design, red.) waarvoor we een promotiefilm hebben gemaakt. En onlangs hebben we voor de tentoonstelling Expositie Zijderoute van de Hermitage een filmpje over restaureren ge-edit en nog een paar filmpjes gemaakt. Daarmee is gemakkelijker geld te verdienen: we kunnen een filmpje maken, een aankondiging op Online Galerij plaatsen en ik kan het noemen op de radio bij BNR Lunchtime. Dat is een mooi pakket om aan te bieden. Daarmee lopen we voor op andere filmmakers.”

Hoe belandde je bij BNR?

“Dat was een droom die uitkwam. Toen ik aan deze website begon, zei ik tegen mensen: het lijkt me zo ongelooflijk mooi wanneer een radiozender als BNR Nieuwsradio mij benadert met de vraag of ik voor ze zou willen spreken. Afgelopen zomer kreeg ik opeens een mail van de redactie dat ze op zoek waren naar iemand die met passie over kunst en cultuur kon spreken. Ik viel bijna van mijn stoel. Ze waren via twitter bij mij gekomen, ik heb bijna dertigduizend twittervolgers @onlinegalerij. Eerst dacht ik dat het eenmalig was, maar toen ik het beter las zag ik dat ze vroegen of ik maandelijks wilde komen. Ik zei dat het me ongelooflijk leuk leek om te doen. De volgende dag was er iemand ziek en vroegen ze of ik een dag later zou kunnen.”

Hoe ging dat?

“Ik heb als een gek iets voorbereid. Ik kijk gewoon waarover ik de afgelopen twee weken heb geschreven en selecteer daar drie á vier onderwerpen uit. Die vijf minuten praten kost me nu anderhalf uur voorbereiding. Als dat lampje aanspringt, weet je dat er 100 tot 250 duizend man naar je luisteren. De eerste keer hoorde je dat ik het hartstikke spannend vond. Nu gaat het een stuk beter. Spreken is nooit mijn allersterkste punt geweest. Ik ben iemand die doelbewust op zoek is naar dit soort dingen, om mezelf te pushen. Nu vind ik het leuk om te doen.”

Hoe combineer je dat met je studie en je werk?

“Nog anderhalf hoofdstuk en dan ben ik klaar met mijn scriptie. Soms merk ik dat ik ’s avonds tot bijna twaalf uur met mijn laptop op schoot lig. Bij de bouw beginnen ze altijd vrij vroeg, dat geeft mij een hele namiddag en avond. Ik werk vier dagen in de week. De vrijdag gebruik ik meestal om tentoonstellingen te bezoeken. Persopeningen zijn heel leuk, je krijgt vaak mooie boeken mee en veel meer uitleg dan bij een gewone opening. Het grote voordeel daarvan is dat het ‘s avonds is. Een paar weken geleden kwam er kantoorruimte op mijn pad: antikraak bij de Zuidas, op de tiende etage, een ruimte van twintig bij twintig. Voor zo weinig geld dat ik denk: dat moeten we dan maar doen. We kunnen er lezingen en workshops geven. Met Valentijn de Jong, ook Delftenaar, ben ik nu bezig met Artnight: een website waarop mensen een schilderij kunnen uitkiezen en in een groep naschilderen. Wij zorgen in die kantoorruimte voor de schildersezels en het materiaal. Biertjes bestel je bij de bar en ondertussen schildert iemand dat ene schilderij voor, waarna je het zelf nadoet. Na twee uurtjes ga je naar huis met je eigen schilderij.”

Weer iets heel anders dan technische bestuurskunde.

“Ja, dat is het grappige: door Online Galerij heb ik nu een platform. Valentijn zag dit in Amerika. Hij zei: ‘Vincent wat ik nou heb gezien, echt fantastisch! Met jouw netwerk moeten we dit opzetten.’ Dat is het probleem met mij, ik vind zo veel dingen leuk. Voor je het weet zijn we er mee bezig.” 

Dus voor jou geen zondagen meer op de bank hangen?

(Lacht) “Ik ben wel vaak onderweg ja. Ik had nooit gedacht dat ik zo veel musea en tentoonstellingen zou bezoeken.”

Zou je je niet helemaal hierop willen toeleggen?

“Nee, ik merk dat ik uit beide werelden veel energie haal. Die kunstwereld is iets wat ik heel goed in de avond en als hobby kan doen. Het liefst combineer ik het zo lang mogelijk. Online Galerij is wel mijn kindje, dat ik nooit zo maar zou weggeven. Juist het contrast vind ik leuk: aan de ene kant die bouwwereld met zijn nuchtere kijk, aan de andere kant kunstliefhebbers, een heel ander type mensen.” 

Waar eindigt dit?

“Het lijkt me leuk om op de website talenten te plaatsen die worden opgepikt door een galerie. Ik merk dat vrienden er meer mee bezig zijn door mijn website. Als ik mensen enthousiasmeer om er op uit te gaan, lijkt me dat heel bijzonder.”

www.onlinegalerij.nl

@onlinegalerij

CV

CV

CV

Vincent Moleveld (30) wilde medicijnen studeren en zou ooit nog wel eens kunstgeschiedenis of ‘iets met geschiedenis in beeldende vorm’ willen doen. Hij begon in 2003 echter met werktuigbouwkunde. Na 2,5 jaar stopte hij, omdat hij niet blij werd ‘van alleen maar wiskunde’. Technische bestuurskunde lag hem beter. Inmiddels is hij bijna afgestudeerd en werkt hij al een jaar bij het bouwproject A4all aan de verlenging van de A4. Twee jaar geleden begon hij OnlineGalerij.nl, een veelbekeken website over kunst en cultuur. Dat trok de aandacht van BNR Lunchtime dat hem vroeg om als trendwatcher tweemaal per maand op de radio te vertellen over deze onderwerpen. Sinds kort schrijft hij voor Residence de rubriek Kunstexpert. Daarnaast organiseert hij nu in Amsterdam workshops schilderen onder de noemer: Artnight.