Twijfel. Waar ga ik het over hebben? Aan onderwerpen geen gebrek. Maar moet ik collega-columnist Dap Hartmann volgen en de koffieverstrekking op de korrel nemen? Het spul is – eerlijk is eerlijk – niet te drinken.
Foto: Sam Rentmeester
Niet voor deeltijdmopperaar Dap, maar ook niet voor mij. Op mijn CV staan drie zomers werk in de thuiszorg. Dan ben je veel gewend. Concentraten, eindeloos gewarmde melk, verklonterde suiker. Echt erg. Ons Maaswater is erger.
En Dap heeft gelijk: we wachten lang op ons destillaat omdat we – leve de voortuitgang – online geverifieerde koffie krijgen. En de boiler in dat apparaat. Maatje sinaasappel met een 9-volts batterij als voeding. En plaatjes op een beeldscherm. Onzinnige afleiding van de kern: goede koffie in een redelijke tijd.
Aan Daps column kan ik slechts toevoegen dat wij bij onderwijs en studentenzaken – waar het central international office onder valt – op drie etages staan te kloten met een campuskaart om iets uit dat apparaat te krijgen. Op die etages heb je alleen via die kaart toegang. Maar op de begane grond, waar de balies zijn en waar het dus openbare ruimte is, stroomt gratis troost. Razendsnel. Een post-it moet voorkomen dat bezoekers gratis tappen.
Kan iemand me dat uitleggen? Ach, laat die uitleg maar. Draai het liever om. Beneden koffie op vertoon van pas en boven vrij tanken.
Geen column over koffie dus. Ik haalde mijn kant-en-klare column over de kinderopvang tevoorschijn. Die dan? Sinds augustus zit er een opvang in het voormalige OTB-gebouw. Is ook wat hoor. Dagelijks veelvuldig een hoop lawaai van spelende, gillende kinderen pal onder onze stiltekamers. Van die kamers heeft het central international office er al te weinig en sinds augustus is de stilte dus ook geofferd.
Afgezien van rust kost zo’n opvang ook parkeerruimte. Er is plek voor 35 auto’s, maar met restricties! Die werden aanvankelijk afgedwongen door een extern ingehuurde verkeersregelaar. Kassa. Alleen met kind op de achterbank had je toegang. Blik dat de ganse dag zou blijven, was niet welkom. Gek. 35 plekken urenlang leeghouden om wat ouders eventjes hun kind af te laten zetten. Later mocht je op het rechterstrookje – goed voor dertien auto’s – wel langer staan. Op het middenschip kreeg alleen de man van het koffiebedrijf vrij baan. Koffie. Heilig. Begrijpelijk. Hoewel. Met ons Maaswater.
Er kwamen blauwe lijnen om het middenschip en een bord. Je mag tussen 7.30 en 18.30 uur een half uur staan. Curieus. Voor ouders die even een kind afleveren, houd je 22 plekken de ganse werkdag vrij. Ik zou zeggen: Kiss+Ride-strookje op de Jaffalaan van drie parkeerplekken, bordje erbij, klaar. Nettowinst: negentien plekken. Maar ik ben fietser en dus verwonderde passant. Laat dus maar.
Comments are closed.