[Column] A world outside

 

De dag die je wist dat zou komen. De dag dat je je vlieger zou pakken om op het strand alle mogelijke wind te vangen en je gedachten de vrije loop te laten.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je toch nog out of the blue die rouwkaart zou krijgen van een oom. En waarop je een paar dagen later zou mee rouwen, maar ook genoeglijk zou bijpraten met de allernaaste familie en een stoet neven en nichten die je al te lang niet sprak.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je dacht: we pikken vandaag gewoon weer eens een schaatswedstrijd van zoonlief mee. Het doorkruisen van het halve land en het je warm moeten huppelen in die koude ijshal neem je voor lief.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je blind de laatste, de echt allerlaatste cd van de betreurde Leonard Cohen zou kopen. En grijs zou draaien.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je kind voorstelt om ‘gezellig een spelletje te doen’. En dat je er met graagte op in gaat. Omdát het gezellig is en je weer eens sámen iets doet. En dat je na dat spelletje er nóg een doet. En nog een. Een avond lang.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je je saxofoon weer uit de kast plukt. Even lekker toeteren. Al klinkt het nergens naar.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je besluit eens te gaan crossfitten. En op slag verloren bent.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je een Center Parcs-huisje boekt. De vakantiedagen moeten op – meer dan drie weken aan verlof meenemen is immers de max – en buiten het seizoen er even uit is nooit weg.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je eindelijk tweedehands zou aanlopen tegen ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’ van oud-minister, sportfanaat en leiderschapsdeskundige Pieter Winsemius, featuring Johan Cruijff.

De dag die je wist dat zou komen. De dag waarop je weer zou afspreken met de oud-collega die net als jij stikt van de boeken, maar vooral van de verhalen over België, filosofen, geschiedenis en vooral jullie gezamenlijke verleden bij wat toen nog een fijne en goede krant was.

Want hoe fascinerend het bestaan bij de TU Delft ook is, hoeveel je ook gehecht bent aan de internationale studenten, wat er ook wordt bedacht, ontdekt en ontwikkeld, there’s a world outside that window.