Kantoorgracht revisited

Niet door doorgeschoten idealisten, maar door praktisch ingestelde studenten met behoefte aan woonruimte. En als er dan een overheidsinstantie een vrijstaand pand aan een gracht laat leegstaan… Ik heb nog ergens het vergeelde Delta-artikel over die actie.

Ik vond het een heerlijk huis, een met gebruiksaanwijzing. Waar je door andermans slaapkamer moest om bij de badkamer te komen. Die weer voorzien was van een paadje stoeptegels, zodat je niet over het ijs hoefde te lopen als het vroor. Waar de mussen door de balkondeuren heen naar binnen durfden, niet gehinderd door de mensen op de bank, om de kruimels van de tafel te eten. Waar we met onze antenne Nederland een én twee konden ontvangen. Waar boomwortels de wc in groeiden.

Een huis met inmiddels, in beperkte kring, legendarische feesten. Van feesten werd werk gemaakt. Als het huis niet van jou is, ben je net iets gemakkelijker met het uitvoeren van belachelijke plannen. En dan kun je de vloer van een kamer best met graszoden bedekken. Drie badkuipen en een fietspomp is ook een jacuzzi. Een band laten spelen in een kamer die alleen per ladder van bovenaf te bereiken is. Kan best toch?

Onlangs verhuisde een vriend van mij. Naar de Nieuwelaan. En ik ging bij hem langs. Dat was een shock. Hoe kan iemand in zoiets wonen? Smerig, slecht onderhouden, en een gruwelijke serreconstructie met landbouwplastic tegen de tocht. Dat zag ik. Maar hij ziet de kat en de kachel, vindt de eigenaardigheden al gewoon en vertelt over de blacklight darkroom van het laatste feest. Dat hij over een paar jaar legendarisch zal noemen. In beperkte kring.

Ik ben een tijdje kraker geweest. Mijn ouders vonden het uiteraard vreselijk, maar het stelde natuurlijk helemaal niks voor. Het was gewoon een leuk huis waar ik graag in wilde wonen en het was al jaren geleden gekraakt. Niet door doorgeschoten idealisten, maar door praktisch ingestelde studenten met behoefte aan woonruimte. En als er dan een overheidsinstantie een vrijstaand pand aan een gracht laat leegstaan… Ik heb nog ergens het vergeelde Delta-artikel over die actie.

Ik vond het een heerlijk huis, een met gebruiksaanwijzing. Waar je door andermans slaapkamer moest om bij de badkamer te komen. Die weer voorzien was van een paadje stoeptegels, zodat je niet over het ijs hoefde te lopen als het vroor. Waar de mussen door de balkondeuren heen naar binnen durfden, niet gehinderd door de mensen op de bank, om de kruimels van de tafel te eten. Waar we met onze antenne Nederland een én twee konden ontvangen. Waar boomwortels de wc in groeiden.

Een huis met inmiddels, in beperkte kring, legendarische feesten. Van feesten werd werk gemaakt. Als het huis niet van jou is, ben je net iets gemakkelijker met het uitvoeren van belachelijke plannen. En dan kun je de vloer van een kamer best met graszoden bedekken. Drie badkuipen en een fietspomp is ook een jacuzzi. Een band laten spelen in een kamer die alleen per ladder van bovenaf te bereiken is. Kan best toch?

Onlangs verhuisde een vriend van mij. Naar de Nieuwelaan. En ik ging bij hem langs. Dat was een shock. Hoe kan iemand in zoiets wonen? Smerig, slecht onderhouden, en een gruwelijke serreconstructie met landbouwplastic tegen de tocht. Dat zag ik. Maar hij ziet de kat en de kachel, vindt de eigenaardigheden al gewoon en vertelt over de blacklight darkroom van het laatste feest. Dat hij over een paar jaar legendarisch zal noemen. In beperkte kring.