,,Delft heeft nog niets te vrezen van het water”, stelt docent ir. Paul Visser van de vakgroep waterbouwkunde van Civiele Techniek. Civieler Visser reageert op de watersnood in Limburg en het Land van Maas en Waal nadat hij eerst vloedplanken voor zijn woning aan de dijk bij Dordrecht heeft gemaakt.
br />
,,In het ergste geval staat bij ons de berging blank. Maar in Limburg is het gevaarlijker. Er worden daar nu nog huizen in de uiterwaarden gebouwd. Dan zeg ik: mensen waar zijn we nu mee bezig? Op televisie zie je de nieuwbouwhuizen met een halve meter water in de kamer. Had dan gewoon de grond voor de bouw met die halve meter opgehoogd!”, verbaast Visser zich.
Voor Limburg heeft de inmiddels beroemde commissie-Boertien maatregelen voorgesteld. Verbreed en verdiept moet de Maas. In het noordelijk deel van de provincie zullen dijken en kades de rivier in toom houden. ,,Maar of daarmee overal in Limburg de problemen opgelost zijn, betwijfel ik ”, aldus Visser. ,,De grindbodem blijft daar poreus en die huizen staan nog steeds in de uiterwaarden.”
In het polderlandschap van het Land van Maas en Waal zijn de consequenties van een dijkdoorbraak veel groter dan in Limburg. ,,Het is daar gewoon een badkuip. Als de dijk breekt, staat er meteen vier tot vijf meter water. De kans dat zo’n badkuip volloopt, moet geminimaliseerd worden”, vertelt de civieler. Voor deze gebieden bestaan cynisch genoeg tabellen met de geschatte schade bij een eventuele overstroming. De bedragen in de kolommen zijn aangegeven in megaflorijnen. ,,De schade die dan ontstaat, is aanzienlijk hoger dan het bedrag waarvoor de dijken verbeterd hadden kunnen worden”, concludeert Visser.
De rivierdijken rondom een gebied als het Land van Maas en Waal worden gedimensioneerd op een kans van overstromen van 1 op 1250. Of in Nova-taal: de dijk breekt eens in de 1250 jaar door. Maar door verstedelijking, aanleg van riolering, en drainage van landbouwgrond komt het water sneller de rivier afzakken. Sommige delen van de Rijn zijn zelfs gekanaliseerd waardoor de stroomsnelheid van het rivierwater toeneemt. ,,Het water wat voorheen de Duitse en Belgische akkers drassig maakte, vinden we hier terug ”, aldus Visser.
Door de dijken te verhogen krijgen de polderbewoners in het midden van het land meer zekerheid. Alleen voor volgende winter lukt dat niet. Een dijk aanleggen op de plaatselijke veengrond kost door gefaseerde aanleg al snel drie tot vier jaar. ,,Als Rijkswaterstaat zoals vroeger meer te zeggen had, waren die dijken al opgehoogd”, weet Visser. ,,Maar van de vertraging die is opgetreden mag je de milieubeweging niet zomaar alle schuld geven. Rijkswaterstaat heeft namelijk vroeger wel eens plannen te rigoureus doorgedrukt.”
,,Voor deze winter en de komende jaren hoop ik beslist dat de dijken het houden”, benadrukt Visser, die deze week nog het rampgebied gaat bekijken. ,,Als je alleen maar droog achter je bureau zit, ervaar je niet wat de natuur allemaal kan. Je moet zien wat er voor geweld optreedt. Dat moet je ruiken en voelen.” (J.R.)
Visser: een dijk aanleggen kost drie tot vier jaar
,,Delft heeft nog niets te vrezen van het water”, stelt docent ir. Paul Visser van de vakgroep waterbouwkunde van Civiele Techniek. Civieler Visser reageert op de watersnood in Limburg en het Land van Maas en Waal nadat hij eerst vloedplanken voor zijn woning aan de dijk bij Dordrecht heeft gemaakt.
,,In het ergste geval staat bij ons de berging blank. Maar in Limburg is het gevaarlijker. Er worden daar nu nog huizen in de uiterwaarden gebouwd. Dan zeg ik: mensen waar zijn we nu mee bezig? Op televisie zie je de nieuwbouwhuizen met een halve meter water in de kamer. Had dan gewoon de grond voor de bouw met die halve meter opgehoogd!”, verbaast Visser zich.
Voor Limburg heeft de inmiddels beroemde commissie-Boertien maatregelen voorgesteld. Verbreed en verdiept moet de Maas. In het noordelijk deel van de provincie zullen dijken en kades de rivier in toom houden. ,,Maar of daarmee overal in Limburg de problemen opgelost zijn, betwijfel ik ”, aldus Visser. ,,De grindbodem blijft daar poreus en die huizen staan nog steeds in de uiterwaarden.”
In het polderlandschap van het Land van Maas en Waal zijn de consequenties van een dijkdoorbraak veel groter dan in Limburg. ,,Het is daar gewoon een badkuip. Als de dijk breekt, staat er meteen vier tot vijf meter water. De kans dat zo’n badkuip volloopt, moet geminimaliseerd worden”, vertelt de civieler. Voor deze gebieden bestaan cynisch genoeg tabellen met de geschatte schade bij een eventuele overstroming. De bedragen in de kolommen zijn aangegeven in megaflorijnen. ,,De schade die dan ontstaat, is aanzienlijk hoger dan het bedrag waarvoor de dijken verbeterd hadden kunnen worden”, concludeert Visser.
De rivierdijken rondom een gebied als het Land van Maas en Waal worden gedimensioneerd op een kans van overstromen van 1 op 1250. Of in Nova-taal: de dijk breekt eens in de 1250 jaar door. Maar door verstedelijking, aanleg van riolering, en drainage van landbouwgrond komt het water sneller de rivier afzakken. Sommige delen van de Rijn zijn zelfs gekanaliseerd waardoor de stroomsnelheid van het rivierwater toeneemt. ,,Het water wat voorheen de Duitse en Belgische akkers drassig maakte, vinden we hier terug ”, aldus Visser.
Door de dijken te verhogen krijgen de polderbewoners in het midden van het land meer zekerheid. Alleen voor volgende winter lukt dat niet. Een dijk aanleggen op de plaatselijke veengrond kost door gefaseerde aanleg al snel drie tot vier jaar. ,,Als Rijkswaterstaat zoals vroeger meer te zeggen had, waren die dijken al opgehoogd”, weet Visser. ,,Maar van de vertraging die is opgetreden mag je de milieubeweging niet zomaar alle schuld geven. Rijkswaterstaat heeft namelijk vroeger wel eens plannen te rigoureus doorgedrukt.”
,,Voor deze winter en de komende jaren hoop ik beslist dat de dijken het houden”, benadrukt Visser, die deze week nog het rampgebied gaat bekijken. ,,Als je alleen maar droog achter je bureau zit, ervaar je niet wat de natuur allemaal kan. Je moet zien wat er voor geweld optreedt. Dat moet je ruiken en voelen.” (J.R.)
Visser: een dijk aanleggen kost drie tot vier jaar
Comments are closed.