ContainersOp het terrein van SE Fireworks stonden niet drie maar mogelijk veertien metalen zeecontainers met vuurwerk.
/strong>
Dinsdagavond bevestigde loco-burgemeester Helder van Enschede dat er aanzienlijk meer containers voor vuurwerkopslag zijn gebruikt dan werd aangenomen. Een vergunning voor drie containers uit 1997 werd hiervoor in 1999 aangepast. De landmacht, in Nederland belast met onderzoek naar vuurwerkopslag, wijst het gebruik van zeecontainers op zich niet af, maar eist daarbij wel dat de behuizing een uur lang brandwerend is.
Desgevraagd stelt dr.ir. Saul Lemkowitz, verbonden aan de sectie deeltjestechnologie en risicoanalyse van DelftChemTech, dat het gebruik van standaard containers toch discutabel is. ,,Bij de opslag van explosieve materialen moet je een aantal standaard preventieve en beschermende maatregelen treffen. Een daarvan is dat je de opslagplaats zo bouwt dat een eventuele explosie één van tevoren bepaalde richting uitgaat. In de chemische industrie worden opslagtanks voor explosieve stoffen daarom voorzien van explosieluiken. Als de druk te hoog oploopt, barst het luik open voordat de hele tank uit elkaar klapt. Gewone containers hebben zulke voorzieningen bij mijn weten niet.”
Schokgolven
Dat SE Fireworks vuurwerk in zeecontainers heeft opgeslagen, kan een verklaring zijn voor de onverwacht grote kracht van de ontploffingen. Lemkowitz: ,,Er zijn grofweg twee soorten explosies: de supersonische detonatie die gepaard gaat met zware drukgolven, en de langzamere deflagratie waarbij geen schokgolven optreden. Nu is zwart buskruit niet erg makkelijk tot detonatie te brengen. Pas als je het ontsteekt in een afgesloten ruimte, zoals een betrekkelijk sterke metalen container, kan de druk zo hoog oplopen dat er een gevaarlijke detonatie kan ontstaan. Dat het vuurwerk in zeecontainers werd opgeslagen heeft mij dus wel verbaasd.”
Inmiddels beginnen veel omwonenden van chemische bedrijven zich zorgen te maken over ontploffingsgevaar en ander onheil. Ten onrechte, meent Lemkowitz. ,,De Nederlandse wetgeving ten aanzien van veiligheid bij chemische bedrijven is de strengste ter wereld. Als je naar de ongevalsstatistieken kijkt, kun je alleen maar constateren dat ongevallen gelukkig erg weinig voorkomen. Als er al iets gebeurt, dan zijn daar meestal buitenstaanders bij betrokken. Onderaannemers die de boel komen schilderen en van een ladder vallen.”
Verlicht eigenbelang, want de chemische industrie kan er ook niet veel slechte publiciteit bij hebben. ,,De chemische bedrijven weten wat iedereen van ze denkt, dus ze gaan zeer bewust om met risico. Maar het imago van de chemie is inderdaad slecht, daar hebben we met het aantrekken van nieuwe studenten ook steeds meer last van.”
Op het terrein van SE Fireworks stonden niet drie maar mogelijk veertien metalen zeecontainers met vuurwerk.
Dinsdagavond bevestigde loco-burgemeester Helder van Enschede dat er aanzienlijk meer containers voor vuurwerkopslag zijn gebruikt dan werd aangenomen. Een vergunning voor drie containers uit 1997 werd hiervoor in 1999 aangepast. De landmacht, in Nederland belast met onderzoek naar vuurwerkopslag, wijst het gebruik van zeecontainers op zich niet af, maar eist daarbij wel dat de behuizing een uur lang brandwerend is.
Desgevraagd stelt dr.ir. Saul Lemkowitz, verbonden aan de sectie deeltjestechnologie en risicoanalyse van DelftChemTech, dat het gebruik van standaard containers toch discutabel is. ,,Bij de opslag van explosieve materialen moet je een aantal standaard preventieve en beschermende maatregelen treffen. Een daarvan is dat je de opslagplaats zo bouwt dat een eventuele explosie één van tevoren bepaalde richting uitgaat. In de chemische industrie worden opslagtanks voor explosieve stoffen daarom voorzien van explosieluiken. Als de druk te hoog oploopt, barst het luik open voordat de hele tank uit elkaar klapt. Gewone containers hebben zulke voorzieningen bij mijn weten niet.”
Schokgolven
Dat SE Fireworks vuurwerk in zeecontainers heeft opgeslagen, kan een verklaring zijn voor de onverwacht grote kracht van de ontploffingen. Lemkowitz: ,,Er zijn grofweg twee soorten explosies: de supersonische detonatie die gepaard gaat met zware drukgolven, en de langzamere deflagratie waarbij geen schokgolven optreden. Nu is zwart buskruit niet erg makkelijk tot detonatie te brengen. Pas als je het ontsteekt in een afgesloten ruimte, zoals een betrekkelijk sterke metalen container, kan de druk zo hoog oplopen dat er een gevaarlijke detonatie kan ontstaan. Dat het vuurwerk in zeecontainers werd opgeslagen heeft mij dus wel verbaasd.”
Inmiddels beginnen veel omwonenden van chemische bedrijven zich zorgen te maken over ontploffingsgevaar en ander onheil. Ten onrechte, meent Lemkowitz. ,,De Nederlandse wetgeving ten aanzien van veiligheid bij chemische bedrijven is de strengste ter wereld. Als je naar de ongevalsstatistieken kijkt, kun je alleen maar constateren dat ongevallen gelukkig erg weinig voorkomen. Als er al iets gebeurt, dan zijn daar meestal buitenstaanders bij betrokken. Onderaannemers die de boel komen schilderen en van een ladder vallen.”
Verlicht eigenbelang, want de chemische industrie kan er ook niet veel slechte publiciteit bij hebben. ,,De chemische bedrijven weten wat iedereen van ze denkt, dus ze gaan zeer bewust om met risico. Maar het imago van de chemie is inderdaad slecht, daar hebben we met het aantrekken van nieuwe studenten ook steeds meer last van.”
Comments are closed.