Op de vraag ‘Hoe weet de software van het bekende Nintendo-spelletje ‘Duckhunt’ waar het geweer op gericht wordt?’ werd vorige week een aantal verklaringen gegeven.
Ze kwamen allemaal op hetzelfde neer: het beeld wordt eventjes zwart, met een wit vierkantje op de plek waar de eend zich bevindt. Het pistool ‘leest’ of je op dit witte vlakje hebt gemikt of niet.
Duidelijk verhaal, maar toch rees de vraag: ‘Als er twee eenden in beeld zijn, hoe weet het programma dan op welke eend is geschoten?’ Robin Keary, derdejaars elekrotechniek: “Als er twee eenden tegelijk op het scherm staan, komt eerst een wit blok op de plek van eend 1, en vlak daarna pas op de plek van eend 2. De tijd tussen het overhalen van de trekker en het ‘raken’ van de eend bepaalt welke eend sterft.” Voor een simpel spelletje als ‘Duckhunt’ geen probleem, dus. Maar Keary merkt op: “Bij spellen met veel objecten op het scherm (zoals ‘Gumshoe’) is het langer zwart zijn van het scherm een probleem, omdat het dan echt zichtbaar wordt.” Zelf vraagt hij zich weer af: “Waarom werkt een spel als ‘Duckhunt’ niet op een TFT-scherm?”
Op de vraag van vorige week komen we uiteraard ook terug: ‘Hoe kan het dat je handen hun (vieze) geur verliezen als je ze met een metalen ‘zeepje’ wast?’ Meerdere verbaasde reacties: “Een metalen zeepje?” Blijkbaar is deze uitvinding nog niet in de studentenwereld doorgedrongen. Dus studenten, let op: er bestaat een metalen voorwerp (niet geheel toevallig lijkend op een zeepje) waarmee je alle vieze geur van je handen weg kunt wassen, gewoon onder de kraan. Dé oplossing voor de ellendige uien- en knoflookstank, in een doorsnee huishoudzaak te verkrijgen.
Maar nu de verklaring. Dennis Huiskens, afgestudeerd informaticastudent: “Ik denk dat het hem zit in de elektrische lading van het metaal en de geurdeeltjes. Stel dat het zeepje positief geladen is en de geurdeeltjes negatief, of andersom, dan trekt het stukje metaal de geurdeeltjes weg van je handen. Of alleen de elektronen, waarbij door verandering van samenstelling de geurdeeltjes hun karakteristieken (de geur, bijvoorbeeld) verliezen.”
Zou dan de lading van het stukje metaal ook een keer neutraal worden doordat positief en negatief elkaar compenseren? Of spoelen de deeltjes die elkaar ‘gevonden hebben’ samen weg met het water? Maar dat zou betekenen dat het zeepje steeds kleiner wordt.
Vragen genoeg, voorlopig, een nieuwe vraag volgt dan ook volgende week pas. (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet je naam, studie en studiejaar niet te vermelden!
Op de vraag ‘Hoe weet de software van het bekende Nintendo-spelletje ‘Duckhunt’ waar het geweer op gericht wordt?’ werd vorige week een aantal verklaringen gegeven. Ze kwamen allemaal op hetzelfde neer: het beeld wordt eventjes zwart, met een wit vierkantje op de plek waar de eend zich bevindt. Het pistool ‘leest’ of je op dit witte vlakje hebt gemikt of niet.
Duidelijk verhaal, maar toch rees de vraag: ‘Als er twee eenden in beeld zijn, hoe weet het programma dan op welke eend is geschoten?’ Robin Keary, derdejaars elekrotechniek: “Als er twee eenden tegelijk op het scherm staan, komt eerst een wit blok op de plek van eend 1, en vlak daarna pas op de plek van eend 2. De tijd tussen het overhalen van de trekker en het ‘raken’ van de eend bepaalt welke eend sterft.” Voor een simpel spelletje als ‘Duckhunt’ geen probleem, dus. Maar Keary merkt op: “Bij spellen met veel objecten op het scherm (zoals ‘Gumshoe’) is het langer zwart zijn van het scherm een probleem, omdat het dan echt zichtbaar wordt.” Zelf vraagt hij zich weer af: “Waarom werkt een spel als ‘Duckhunt’ niet op een TFT-scherm?”
Op de vraag van vorige week komen we uiteraard ook terug: ‘Hoe kan het dat je handen hun (vieze) geur verliezen als je ze met een metalen ‘zeepje’ wast?’ Meerdere verbaasde reacties: “Een metalen zeepje?” Blijkbaar is deze uitvinding nog niet in de studentenwereld doorgedrongen. Dus studenten, let op: er bestaat een metalen voorwerp (niet geheel toevallig lijkend op een zeepje) waarmee je alle vieze geur van je handen weg kunt wassen, gewoon onder de kraan. Dé oplossing voor de ellendige uien- en knoflookstank, in een doorsnee huishoudzaak te verkrijgen.
Maar nu de verklaring. Dennis Huiskens, afgestudeerd informaticastudent: “Ik denk dat het hem zit in de elektrische lading van het metaal en de geurdeeltjes. Stel dat het zeepje positief geladen is en de geurdeeltjes negatief, of andersom, dan trekt het stukje metaal de geurdeeltjes weg van je handen. Of alleen de elektronen, waarbij door verandering van samenstelling de geurdeeltjes hun karakteristieken (de geur, bijvoorbeeld) verliezen.”
Zou dan de lading van het stukje metaal ook een keer neutraal worden doordat positief en negatief elkaar compenseren? Of spoelen de deeltjes die elkaar ‘gevonden hebben’ samen weg met het water? Maar dat zou betekenen dat het zeepje steeds kleiner wordt.
Vragen genoeg, voorlopig, een nieuwe vraag volgt dan ook volgende week pas. (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet je naam, studie en studiejaar niet te vermelden!
Comments are closed.