Eerlijke zomerjurkjes

Eindelijk, zomerjurkjesweer! De Mekelweg verandert abrupt in een catwalk, waarop de mode voor de komende maanden voorbij fietst. Vaak met één hand aan het stuur, zodat de andere het opvliegende textiel in bedwang kan houden. Traditiegetrouw neemt het mannelijk deel van de TU deze modeshow iets minder ernstig dan de dames. Het aantal gespotte korte broeken ligt na anderhalf uur rondhangen op welgeteld twee. Het zal wel iets genetisch zijn.

Vanwege het mooie weer zijn we vastbesloten om niet verzeild te raken bij een saai college over de onbegrijpelijke wereld van de techniek. Vandaag willen we alleen nuttige vakken volgen. Daarom kiezen we voor WM, waar door ir. C.F. Rammelt een vak wordt gegeven met de prachtige naam ‘Technologie en mondiale ontwikkeling.’ We volgen een groepje naar zaal D van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

De studenten beginnen gelijk met het verschuiven van tafels en stoelen. Algauw ontstaat een centraal eiland, waaromheen men plaatsneemt. Het is onmogelijk om achterin te blijven hangen, dus scharen ook wij ons in de kring. Verbazing alom. Het selecte discussieclubje van tien werkt al enkele maanden samen, en de heer Rammelt vraagt ons vriendelijk wat we komen doen. Na een korte biecht van onze kant nodigt hij ons uit gewoon deel te nemen aan de discussie, die over de internationale kledingmarkt gaat.

Uitgangspunt van de groep is een hypothetische omschakeling van het huidige op kwantiteit gebaseerde marktsysteem naar een kwalitatief ingestelde economie, waarin eerlijke arbeidsomstandigheden en milieuverantwoorde productieprocessen het consumentengedrag bepalen. Ofwel, in bananentaal, van Chiquita naar Max Havelaar. Hoe denken de jonge ingenieurs deze omslag te bewerkstelligen?

De groep ziet vooral grote kansen in het toepassen van keurmerken en puntensystemen. Samen werken ze aan een uitgebreide opzet over hoe zo’n systeem zou moeten werken. In een klein uurtje worden we ingewijd in de ‘schone’ kledingindustrie. Zo maakt Fairtrade ‘naast kleding ook voetballen’, is Kuyichi ‘echt hip’ en heeft Sami-textiel ‘niet zo’n leuke hippe kleding’.

Het keurmerkidee klinkt fantastisch. Gelijk implementeren, vinden we. Maar, puttend uit zijn ruime ervaring met humanitaire projecten in Bangladesh, relativeert Rammelt het idee. Zo valt een aanzienlijk deel van de wereldbevolking geheel buiten de boot van de wereldeconomie, en is een meetsysteem moeilijk te objectiveren. ‘Is kinderarbeid bijvoorbeeld erger dan dat vrouwen overwerken?’

In de pauze wordt onze cursus wereldverbeteren op het terras voortgezet. Aangemoedigd door het stralend zonnetje en een kop koffie debatteren we fanatiek mee. Maar onze ideeel-realistische visie slaat de plank mis binnen de praktische doelstelling van de groep, en om de prille ideeën niet als botte olifanten te vertrappen, besluiten we ons het tweede uur te concentreren op stil zijn en foto’s maken. Later op het strand pakken we onze textielkeuring wel weer op.

(Foto: Stan en Sander)

TU-colleges saai? Stan en Sander sluipen binnen en doen verslag. Onaangekondigd, onbevangen, ongefundeerd.

Gouden tijden zijn aangebroken. Eindelijk, zomerjurkjesweer! De Mekelweg verandert abrupt in een catwalk, waarop de mode voor de komende maanden voorbij fietst. Vaak met één hand aan het stuur, zodat de andere het opvliegende textiel in bedwang kan houden. Traditiegetrouw neemt het mannelijk deel van de TU deze modeshow iets minder ernstig dan de dames. Het aantal gespotte korte broeken ligt na anderhalf uur rondhangen op welgeteld twee. Het zal wel iets genetisch zijn.

Vanwege het mooie weer zijn we vastbesloten om niet verzeild te raken bij een saai college over de onbegrijpelijke wereld van de techniek. Vandaag willen we alleen nuttige vakken volgen. Daarom kiezen we voor WM, waar door ir. C.F. Rammelt een vak wordt gegeven met de prachtige naam ‘Technologie en mondiale ontwikkeling.’ We volgen een groepje naar zaal D van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

De studenten beginnen gelijk met het verschuiven van tafels en stoelen. Algauw ontstaat een centraal eiland, waaromheen men plaatsneemt. Het is onmogelijk om achterin te blijven hangen, dus scharen ook wij ons in de kring. Verbazing alom. Het selecte discussieclubje van tien werkt al enkele maanden samen, en de heer Rammelt vraagt ons vriendelijk wat we komen doen. Na een korte biecht van onze kant nodigt hij ons uit gewoon deel te nemen aan de discussie, die over de internationale kledingmarkt gaat.

Uitgangspunt van de groep is een hypothetische omschakeling van het huidige op kwantiteit gebaseerde marktsysteem naar een kwalitatief ingestelde economie, waarin eerlijke arbeidsomstandigheden en milieuverantwoorde productieprocessen het consumentengedrag bepalen. Ofwel, in bananentaal, van Chiquita naar Max Havelaar. Hoe denken de jonge ingenieurs deze omslag te bewerkstelligen?

De groep ziet vooral grote kansen in het toepassen van keurmerken en puntensystemen. Samen werken ze aan een uitgebreide opzet over hoe zo’n systeem zou moeten werken. In een klein uurtje worden we ingewijd in de ‘schone’ kledingindustrie. Zo maakt Fairtrade ‘naast kleding ook voetballen’, is Kuyichi ‘echt hip’ en heeft Sami-textiel ‘niet zo’n leuke hippe kleding’.

Het keurmerkidee klinkt fantastisch. Gelijk implementeren, vinden we. Maar, puttend uit zijn ruime ervaring met humanitaire projecten in Bangladesh, relativeert Rammelt het idee. Zo valt een aanzienlijk deel van de wereldbevolking geheel buiten de boot van de wereldeconomie, en is een meetsysteem moeilijk te objectiveren. ‘Is kinderarbeid bijvoorbeeld erger dan dat vrouwen overwerken?’

In de pauze wordt onze cursus wereldverbeteren op het terras voortgezet. Aangemoedigd door het stralend zonnetje en een kop koffie debatteren we fanatiek mee. Maar onze ideeel-realistische visie slaat de plank mis binnen de praktische doelstelling van de groep, en om de prille ideeën niet als botte olifanten te vertrappen, besluiten we ons het tweede uur te concentreren op stil zijn en foto’s maken. Later op het strand pakken we onze textielkeuring wel weer op.

(Foto: Stan en Sander)