Een vriendin heeft deze ‘winter’ haar baan bij een groot bouwbedrijf opgegeven voor een baan in het onderwijs. Minister Ronald Plasterk zou zijn duim opsteken, afgaande op zijn pleidooi in Buitenhof afgelopen zondag.
Meer hoogopgeleiden moeten kiezen voor het onderwijs. Een hts in Brabant is er eentje rijker. En wat voor eentje! Mijn vriendin is een stralende verschijning, extreem ondernemend en aanstekelijk enthousiast. Het is natuurlijk jammer dat de bouw, waarin nog wel wat emancipatiewerk te verrichten is, een veelbelovende jonge vrouwelijke ingenieur verliest, maar we kunnen niet alles tegelijk aanpakken en onderwijs heeft deze kabinetsperiode even prioriteit.
De uitval bij de hogescholen is groot, maar mijn vriendin denkt dat ze met haar relatieve jeugdigheid en haar schoenen nog onder de modder uit indrukwekkende bouwputten, haar jongens . want dat zijn het helaas . erbij zal kunnen houden. Ze geeft momenteel een paar uur grondmechanica per week, maar moet volgend schooljaar op verkeersbouwkunde aan de slag. Dat is eigenlijk wel jammer, want ze komt uit de natte waterbouw en zal zich dus in bochten moeten wringen om haar smakelijke praktijkverhalen van toepassing te laten zijn. Maar ach, daar komt ze wel uit.
Van de cursus pedagogiek die ze zelf moet volgen, wordt ze vooralsnog niet enthousiast. Het cursusboek is niet om door te komen en ook de lessen beantwoorden niet aan haar voorkeur voor ‘intrinsiek gemotiveerd leren’ (het eerste onderwijsjargon is haar vocabulaire binnengeslopen). Het moet wel leuk blijven. Wat dat betreft staat zij dichter bij de belevingswereld van haar leerlingen dan haar oudere collega’s. Mag je verwachten dat ze op het puntje van hun stoel zitten bij een lesje over het Holoceen? Het is boekenwijsheid waar de jeugd van tegenwoordig weinig mee kan. Mijn vriendin snapt dat. De leerlingen moeten willen begrijpen waarom een huis in het westen van het land een andere fundering verlangt dan eentje in Limburg. Als het woord Holoceen ze werkelijk mocht intrigeren, dan googlen ze het wel. Het liefst maakt ze haar leerlingen zó nieuwsgierig dat ze diezelfde middag nog een grondboring in de eigen achtertuin ondernemen. En nee, daarmee degradeert de opleiding niet tot een lts. Zien is – ook voor hoogopgeleiden – geloven. Toch, meneer Plasterk?
Ze is nu twee maanden bezig en de eerste scheurtjes in haar enthousiasme zijn zichtbaar. Ze heeft goede ideeën, maar door continue veranderingen in het curriculum die onmiddellijk moeten worden doorgevoerd, en het samengaan met twee andere onderwijsinstellingen, is ze voornamelijk bezig met het lezen van nota’s.
Ook ik denk al een tijdje aan een (parttime) overstap naar het onderwijs. Als ik hier een trend signaleer, gaat de nieuwe minister in ieder geval één doelstelling gemakkelijk behalen. Ik denk niet aan een hts – de techniek is nog slechts zijdelings een aandachtsgebied – maar aan een School voor de Journalistiek. Ik zou mijn enthousiasme voor en kennis van dit vak met liefde op een groep jonge honden overdragen. Ik ben benieuwd of we het volhouden. Aan enthousiasme geen gebrek. Hou en haal ons binnen meneer Plasterk!
Marie-José Kleef is ingenieur en freelance journalist.
Een vriendin heeft deze ‘winter’ haar baan bij een groot bouwbedrijf opgegeven voor een baan in het onderwijs. Minister Ronald Plasterk zou zijn duim opsteken, afgaande op zijn pleidooi in Buitenhof afgelopen zondag. Meer hoogopgeleiden moeten kiezen voor het onderwijs. Een hts in Brabant is er eentje rijker. En wat voor eentje! Mijn vriendin is een stralende verschijning, extreem ondernemend en aanstekelijk enthousiast. Het is natuurlijk jammer dat de bouw, waarin nog wel wat emancipatiewerk te verrichten is, een veelbelovende jonge vrouwelijke ingenieur verliest, maar we kunnen niet alles tegelijk aanpakken en onderwijs heeft deze kabinetsperiode even prioriteit.
De uitval bij de hogescholen is groot, maar mijn vriendin denkt dat ze met haar relatieve jeugdigheid en haar schoenen nog onder de modder uit indrukwekkende bouwputten, haar jongens . want dat zijn het helaas . erbij zal kunnen houden. Ze geeft momenteel een paar uur grondmechanica per week, maar moet volgend schooljaar op verkeersbouwkunde aan de slag. Dat is eigenlijk wel jammer, want ze komt uit de natte waterbouw en zal zich dus in bochten moeten wringen om haar smakelijke praktijkverhalen van toepassing te laten zijn. Maar ach, daar komt ze wel uit.
Van de cursus pedagogiek die ze zelf moet volgen, wordt ze vooralsnog niet enthousiast. Het cursusboek is niet om door te komen en ook de lessen beantwoorden niet aan haar voorkeur voor ‘intrinsiek gemotiveerd leren’ (het eerste onderwijsjargon is haar vocabulaire binnengeslopen). Het moet wel leuk blijven. Wat dat betreft staat zij dichter bij de belevingswereld van haar leerlingen dan haar oudere collega’s. Mag je verwachten dat ze op het puntje van hun stoel zitten bij een lesje over het Holoceen? Het is boekenwijsheid waar de jeugd van tegenwoordig weinig mee kan. Mijn vriendin snapt dat. De leerlingen moeten willen begrijpen waarom een huis in het westen van het land een andere fundering verlangt dan eentje in Limburg. Als het woord Holoceen ze werkelijk mocht intrigeren, dan googlen ze het wel. Het liefst maakt ze haar leerlingen zó nieuwsgierig dat ze diezelfde middag nog een grondboring in de eigen achtertuin ondernemen. En nee, daarmee degradeert de opleiding niet tot een lts. Zien is – ook voor hoogopgeleiden – geloven. Toch, meneer Plasterk?
Ze is nu twee maanden bezig en de eerste scheurtjes in haar enthousiasme zijn zichtbaar. Ze heeft goede ideeën, maar door continue veranderingen in het curriculum die onmiddellijk moeten worden doorgevoerd, en het samengaan met twee andere onderwijsinstellingen, is ze voornamelijk bezig met het lezen van nota’s.
Ook ik denk al een tijdje aan een (parttime) overstap naar het onderwijs. Als ik hier een trend signaleer, gaat de nieuwe minister in ieder geval één doelstelling gemakkelijk behalen. Ik denk niet aan een hts – de techniek is nog slechts zijdelings een aandachtsgebied – maar aan een School voor de Journalistiek. Ik zou mijn enthousiasme voor en kennis van dit vak met liefde op een groep jonge honden overdragen. Ik ben benieuwd of we het volhouden. Aan enthousiasme geen gebrek. Hou en haal ons binnen meneer Plasterk!
Marie-José Kleef is ingenieur en freelance journalist.
Comments are closed.