De nissen waren gevuld met beelden, maar sinds de Beeldenstorm in 1566 staan ze leeg. Elk verenigingslid dat helemaal in een nisje past, met armen, benen en hoofd, inclusief dienblad, en erin slaagt om een volledige maaltijd – soep, hoofdmaaltijd én toetje – met gebruik van bestek naar binnen te werken, mag een jaar lang gratis eten op de sociëteit. Velen deden een vruchteloze poging, maar Pauline Hogenkamp was vorig jaar naar eigen zeggen pas de derde die erin slaagde om zich met eetgerei en al in een nis te wurmen: “Ik ben met mijn 1.55 meter de kleinste van Virgiel, dus als mij het niet zou lukken, zou het niemand lukken. Of ik ook slank ben? Dat wil ik niet zeggen.” De nisjes hebben niet allemaal dezelfde maat. “Ik wist precies welke ik moest hebben om te slagen: de grootste.”
De vrij zeldzame gebeurtenis oogstte veel bewondering. “Alle ogen waren op mij gericht. Het bestuur was erbij om te controleren en er zijn foto’s van gemaakt. Ik zat zo opgesloten, dat ik daar weinig van merkte. Ik hoorde alleen geluiden. Echt comfortabel zat het niet.” Ze zal er hoogstens vijf minuten in gezeten hebben. “Ik heb heel snel gegeten om er weer gauw uit te kunnen. Nee, kramp of spierpijn had ik niet.”
Nu maakt ze dankbaar gebruik van haar privilege. “Ik eet minstens tweemaal per week op de soos, met mijn jaarclubje. Gratis.”
Comments are closed.