Studenten met onvindbare ouders moeten hun recht op een aanvullende beurs behouden. Daarvoor heeft CDA-parlementariër Sander de Rouwe zojuist gepleit in het Kamerdebat over de studiefinanciering.
Als het aan VVD-staatssecretaris Halbe Zijlstra ligt, verdwijnt de aanvullende beurs voor studenten met weigerachtige of onvindbare ouders. De regeling is te ingewikkeld en te duur om in stand te houden, vindt hij. Hij wil minder ‘uitzonderingen’ in de studiefinanciering toestaan.
De oppositie nam deze versobering vanmiddag onder vuur. Het gaat om een kwetsbare groep, vond Tanja Jadnanansing van de PvdA. Je pakt de student in plaats van de ouders, voegde Boris van der Ham namens D66 daaraan toe. Het is al lastig genoeg om een beroep op deze regeling te doen, stelde André Rouvoet van de ChristenUnie.
Zelfs het CDA haakte bij de critici aan. Weigerachtige ouders kun je misschien nog via het wetboek aanpakken, overwoog Sander de Rouwe. Maar onvindbare ouders? Waarom zou je studenten geen aanvullende beurs meer geven als hun ouders onvindbaar zijn? Hij wil van de staatssecretaris weten om hoeveel studenten het eigenlijk gaat en wat voor verhalen erachter schuilgaan.
De PvdA opperde om weigerachtige ouders wettelijk te verplichten tot betaling van hun ouderlijke bijdrage. Dat zou een oplossing kunnen zijn voor deze groep.
De VVD hield zich op de vlakte.
Mooi weer en interessante tripjes. Dat vindt ir. René Kartodikromo (30), in 2006 afgestudeerd bij L&R, de grootste voordelen van Singapore. Hij kwam acht maanden geleden naar de stad voor het eerste deel van zijn mba-opleiding. Met zijn vriendin woont hij tussen de andere studenten vlakbij zijn school, Insead. “We zitten met zijn alleen in een soort ‘Insead-bubble’. De hele dag studeren we samen en ‘s avonds hebben we feestjes of een barbecue bij het zwembad.”
Vanuit zijn bubble krijgt Kartodikromo toch genoeg mee van de Aziatische cultuur. Vooral door de vele reisjes die hij maakt in de weekends. “Je bent vanaf hier zo in Vietnam, Cambodja, Thailand, Maleisië”, somt Kartodikromo op. Dat zal hij gaan missen, als hij in mei naar Frankrijk vertrekt voor het laatste deel van zijn studie.
Van Myanmar was hij nog het meest onder de indruk. “Het is een erg mooi land”, vertelt Kartodikromo. “Je merkt niet veel van het regime, maar ziet wel dat mensen arm zijn en niemand over politiek wil praten.” En ook het weekeinde in de Filippijnen maakte indruk. Kartodikromo kwam in het juiste seizoen en had het geluk twee keer tien minuten mee te zwemmen met een walvishaai, een beest zo groot als een stadsbus.
Gevraagd naar de nadelen van Singapore, noemt hij het vervoer. “Thuis in Amsterdam stapte ik op mijn fiets en was ik snel waar ik moest zijn.” Ook in Singapore is Kartodikromo in het bezit van een fiets, als een van de weinigen in de stad. “Maar het is hier te groot en veel te warm om te fietsen.”
Comments are closed.