Dreams beyond the classroom

With the introduction weeks over, and the new academic year kicking off this week with pomp and splendour, students can now look forward to plenty of hard work and many long, tedious hours spent back in the classroom.



Happily, however, TU Delft embraces an educational approach that believes ‘most learning takes place outside the classroom’, and as such the university supports a variety of student projects, called ‘Dream Teams’, which are unique, student-run enterprises that are primarily engaged in eco-related projects.



‘Dream Realization of Extremely Advanced Machines’ is the driving idea behind these various Dream Teams, which include the Nuon Solar Team (a solar-powered racing car), the Delta Lloyd Solar Boat Team, DUT Racing Team (Formula Student racing car), Greenchoice ForZe Team (Formula Zero racing car), Ecorunner (an economical car), Solar Decathlon (a sustainable residence, called ReVolt House), NovaBike (a racing motorcycle), and Human Power Team Delft (a high-speed bicycle).



Dream Teams are entirely run by students, supported by the university. From project planning and recruitment to logistics and execution, students run the show, with technical help coming from TU Delft professors and also professionals from industry. Financial constraints however must also always be taken into account, and hence Dream Team members must be constantly on the lookout for new sponsorship opportunities.



Crucially, students devoting long hours to working on Dream Team projects also have the option of converting their project work into ECTS credit points.



Itai Cohen, from Israel, is a building technology MSc student who heads the climate department of the ReVolt House design team, the latest addition to TU Delft’s line-up of Dream Teams. He says that concentrating on class work and competitions at the same time is certainly hard, but that it’s become easier now that the ReVolt House project has been accredited with ECTS points.



“It’s certainly a welcome change,” Cohen confirms. “I’m sure the work efficiency will improve now that we can completely focus on the project. But the bigger deal is the fact that the university now recognises our work, and our induction as a Dream Team has reassured us that we’re on the right track.”

Multi-disciplinary

The number of credits students can earn through participating in a Dream Team varies from 12 ECTS to 60 ECTS, depending on the amount of work the student puts into the project. Although it’s certainly challenging for university students to run a team all by themselves, it can also prove fruitful in terms of personality development and learning team-building skills. This is especially true given the fact that most Dream Teams are comprised of students of differing nationalities, which gives team members the added bonus of learning to work in multi-cultural groups. Dutch students learn the nuances of people from outside their country, while international students get a real taste of ‘working the Dutch way’.



Srikanth Santhanam, from India, is an MSc student and leader of the ReVolt House project’s energy team: “It’s been wonderful to work with students from different countries, but it’s been a far bigger challenge to work in a multi-disciplinary team than in a multi-cultural one. Architects, for example, constantly focus on the beauty of the design and not just the functionality. As an engineer, this has been a great learning experience for me so far.”



The Solar Decathlon involves building a house that can run entirely on solar power; that is, the house must be totally self-sufficient in its energy demands. And if that wasn’t enough, TU Delft’s ReVolt House was designed to float on water and constantly rotate, following the sun’s path, in order to maximum its solar power generation. Ultimately, the ReVolt House Dream Team members must build a real house that functions perfectly well under universal climatic conditions. The completed ReVolt House will then be shipped to Madrid, Spain, where, as part of the Solar Decathlon Europe competition, it will be assessed and tested by experts under a range of specific weather conditions.

A decidedly challenging, time-consuming student project, certainly. Cohen explains that, owing to the rotating-floating design, the team is continually forced to come up with new tools, software and methodologies for understanding the behaviour, balancing systems and structural properties, because no existing software programmes are capable of calculating such conditions.



The final ReVolt House design will compete against entries from top universities around the globe. In science projects like these, with team members specializing in different academic fields, reaching consensus decisions on the final design and other elements is extremely difficult. “Obviously, working in a team means lots of compromise,” Santhanam explains. “But we work according to the motto: ‘Best for the team’. In most cases, numerous possible solutions are assessed from various angles and conclusions are reached.”



Thus far many TU Delft Dream Teams have made it big on the world stage, with the DUT Formula Student Racing Team, Delta Lloyd Solar Boat Team and the Nuon Solar Team routinely making headlines by securing consecutive victories in races and contests against teams from around the world. While winning races is of course part of fun, the primary aim of the Dream Team concept is to inculcate creativity and a sense of learning in the execution of student projects outside the classroom, which is a key aspect of TU Delft’s overall educational approach.



TU Delft’s Dream Teams are always on the lookout for talented and committed new recruits, and the start of the new academic year is indeed the best time to join one of the teams. So, if earning ECTS points while working in multi-cultural, multidisciplinary teams that operate outside the classroom sounds like a dream come true, don’t hesitate: there’s a TU Delft Dream Team out there waiting for you. 



formulazero.tudelft.nl

dutracing.nl

deltalloydsolarboat.nl

nuonsolarteam.nl

revolthouse.com

ecorunner.wesp.oli.nl

Ik mocht dit jaar de Anton Constandse-lezing geven. Een hele eer, want grote namen gingen mij voor. Zo werd de allereerste Constandse-lezing met als titel ‘Is onzin weerlegbaar?’ in 1987 uitgesproken door Joop Doorman. Ook op de lijst staan Cees de Jager (‘Wetenschap tussen skepsis en sprookje’), Jaap van Heerden (‘De toekomst van cultuurpessimisme’) en Paul Cliteur (‘Het seculiere perspectief’). Wat deze sprekers gemeen hebben, is dat het grote denkers zijn (of waren, want Joop Doorman is helaas vorig jaar overleden – op zelfde dag als waarop Theo van Gogh in 2004 werd vermoord) en dat het hoogleraren zijn. In zo’n eminent gezelschap voel ik me wel thuis.
De Anton Constandse-lezing wordt ieder jaar georganiseerd door vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte. Sinds 2006 wordt de lezing gecombineerd met het uitroepen van de vrijdenker van het jaar. Dit jaar was dat August Hans den Boef. Er werden mij geen instructies verstrekt wat betreft de vorm of het onderwerp van de lezing. Alleen voor de lengte kreeg ik een richtlijn: ongeveer 45 minuten. Hoeveel woorden zijn dat eigenlijk? Ik besloot om eerst een mooi afgerond verhaal te componeren en dat, indien nodig, in te korten. Tien minuten hardop voordragen bleek 1400 woorden te zijn. De gehele tekst zou dus ongeveer 6300 woorden moeten bedragen. Na zorgvuldig schrappen hield ik 6325 woorden over.
De zaal in de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht was goed gevuld, en mijn voordracht met als titel ‘De rijkdom der verbeelding’ werd uitstekend ontvangen. Met een simpele Google-zoekopdracht vindt u hem op het internet. Het gaat over de vrijheid van denken, spreken en handelen, en in het bijzonder over de relatie daartussen. Want denken leidt meestal tot spreken, en spreken leidt vaak tot handelen. De vraag is: hoever reiken die vrijheid van denken, spreken en handelen? Ook hield ik een pleidooi voor een onvoorwaardelijke vrijheid van meningsuiting. Ik weet liever wel wat iemand denkt dan dat ik het niet weet, omdat sommige meningen niet geuit mogen worden. Tot iemands gedachten hebben we vooralsnog geen directe toegang, anders dan dat hij of zij ons vrijwillig deelgenoot maakt van die gedachten. De onvoorwaardelijke vrijheid van meningsuiting is de eenvoudigste manier om aan de weet te komen wat iemand denkt.
Na afloop waren er wel wat vragen, maar er ontstonden geen echt interessante discussies. Mensen die op zo’n lezing afkomen zijn al gelijkgestemd dus het blijft een beetje preken voor eigen parochie. Ik heb heel interessante discussies gevoerd met streng gelovigen, juist omdat ik niet in een God geloof. Een Mormoon in Utah had enorm met me te doen omdat ik denk dat er na de dood niets is, en dat alle kennis die ik gedurende mijn leven heb vergaard verloren gaat. Dat was voor hem onacceptabel, en daarom geloofde hij in een hiernamaals. Heel ontroerend en net zo naïef als een kind dat al weet dat Sinterklaas niet bestaat maar het geloof nog even volhoudt voor de cadeautjes. Zo staat het ook in de Bijbel: ‘Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.’ (Hebreeën 11:1). Of, zoals Mark Twain het verwoordde: ‘Faith is believing what you know ain’t so.’

Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt als onderzoeker bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.