Het ministerie van OCW zou geld hebben teruggeëist van de Universiteit Utrecht, als collegevoorzitter Yvonne van Rooy haar salaris niet had verlaagd bij haar herbenoeming.
Gisteren meldde de Universiteit Utrecht dat Van Rooy nog twee jaar collegevoorzitter blijft. Ze gaat minder verdienen dan nu. “Gegeven de maatschappelijke discussie over topinkomens in de publieke sector, heeft van Rooy besloten te kiezen voor een verlaging van haar salaris tot de balkenendenorm”, aldus het persbericht.
De bewindslieden van OCW verzetten zich tegen de topsalarissen van universiteits- en hogeschoolbestuurders, maar ze kunnen nog niet veel uitrichten: de wet normering topinkomens is voorlopig nog niet van kracht. In principe kunnen universiteiten en hogescholen daarom zelf bepalen hoeveel salaris hun bestuurders krijgen.
Maar daar heeft het ministerie iets op gevonden. OCW vordert geld terug, als de overheidsbekostiging ‘ondoelmatig’ wordt besteed. Exorbitante salarissen vallen daar ook onder. Zo heeft het ministerie geld teruggeëist van de TU Delft, toen de collegevoorzitter daar iets boven de norm uitkwam. Ook Inholland moest een deel van de bekostiging terugbetalen.
Voor alle duidelijkheid schreef minister Marja van Bijsterveldt in januari een brief over topinkomens. Lopende contracten kon zij niet aanpassen, maar vooruitlopend op de nieuwe wet eiste ze alvast dat de huidige topsalarissen boven de 223.666 euro – de toenmalige norm – zouden worden bevroren. Salarisstijgingen zouden worden teruggevorderd.
Bij nieuwe benoemingen moest meteen de nieuwe norm gelden: alles wat bestuurders extra zouden krijgen, zou van de rijksbekostiging worden afgetrokken, waarschuwde Van Bijsterveldt.
Maar hoe zit het dan met herbenoemingen, zoals die van Yvonne van Rooy? Die zijn volgens de minister “in de aard identiek aan een nieuwe benoeming” en worden dus ook als nieuwe benoemingen beoordeeld. Als Van Rooy haar huidige salaris van 260 duizend euro had behouden, dan moest de Utrechtse universiteit ruim 36 duizend euro aan overheidsfinanciering terugbetalen.
“Die brief van de minister vonden we nergens op slaan”, zegt voorzitter Rien Meijerink van de Utrechtse Raad van Toezicht. “We hebben tegen het ministerie gezegd: dat kan echt niet. We hebben bezwaar gemaakt. Op dat bezwaar hebben we nog geen antwoord. Het is dus maar de vraag of OCW zo’n verlaging van het salaris bij een herbenoeming kan afdwingen. Nee, die brief heeft hierin geen rol gespeeld. Van Rooy heeft ter voorkoming van commotie vrijwillig een deel van haar salaris ingeleverd en dat is prijzenswaardig.”
The gases can be used as feedstock for the synthesis of any hydrocarbon fuel. But as always, there’s a twist: the solar to fuel efficiency is very low – less than 1 percent. For comparison: a standard quality photovoltaic cell typically yields 15 percent.
The process reminds Professor Andrzej Stankiewicz (Mechanical, Maritime and Materials Engineering) of research conducted at Sandia Laboratories in sunny Albuquerque, New Mexico (US). As part of his lectures, the professor shows the lab’s setup for thermochemical CO2-splitting. The working principle is much the same as that reported in Science (24 December 2010): a suitable compound draws oxygen from CO2 and H2O, thus producing CO and H2. Heating the ceramic compound (Sandia uses iron oxide; CalTech/ETH chose ceriumoxide) to temperatures of around 1,500 °Cs makes the oxygen part, after which the cycle can start anew.
The Achilles’ heel in the process as described by Caltech and ETH researchers is the oxygen dissociation: it takes about two hours for the cerium to part with the oxygen, after which it can produce fuel for about two minutes. This asymmetry results in a very low efficiency. Nonetheless, the authors are confident that an efficiency of 16 to 19 should be attainable. Prof. Stankiewicz finds those values highly ambitious and says that re-thinking and drastic improvement of the catalyst nano-structure and the reactor design might improve the efficiency. As an expert in process intensification, Prof. Stankiewicz intends to investigate the same process using microwaves to speed up the heating of the catalyst. Especially in less sunny countries like Holland, speed heating might be a prerequisite for successful solar fuel production.
Professor Hans Geerlings (Applied Sciences) takes another tack entirely. He has been investigating the conversion of sunlight into fuel via another technology, which he claims produces fuel with an overall efficiency of 10 percent or more. Central to his approach is the generation of hydrogen by the electrolysis of water, driven by photovoltaic power. Part of the hydrogen is used for the reduction of carbon dioxide to CO. The mix of hydrogen and carbon monoxide (known as ‘syn-gas’) is the raw material for the synthesis of longer hydrocarbons in a Fischer-Tropsch process. “The technologies may hardly be new,” Prof. Geerlings acknowledges, “but the efficiency is ten times better than the researchers report in Science.” Prof. Geerlings says that electrolysis under pressure may have efficiencies up to 80 percent, and that recent work has been done to improve the conversion of hydrogen and CO2 into water and CO (the reversed water shift reaction). He is now preparing an open letter to inform colleagues of his more efficient alternative conversion from solar to fuel.
William C Chueh, et al: High-Flux Solar-Driven Thermochemical Dissociation of CO2 and H2O Using Nonstoichiometric Ceria. Science, 24 December 2010.
Comments are closed.