‘Ha! Alweer een fout met die vermaledijde OV-kaart! Dat zullen we Jo Ritzen eens inpeperen.’ Zoiets moet CDA-kamerlid Ad Lansink hebben gedacht toen hij zaterdagochtend de Telegraaf opensloeg.
De wakkere krant van Nederland maakte melding van fraude met de week- en weekendkaart. Studenten konden nog steeds onbeperkt reizen. Schande.
De truc was simpel: neem een student met een weekkaart. Hij gaf aan de Informatie Beheer Groep door dat hij zijn OV-kaart had verloren. Voor 65 gulden kreeg hij een nieuw exemplaar, dat hij vervolgens omruilde voor een weekendkaart. Eén maal per jaar mogen studenten van kaart wisselen, voor slechts 25 gulden. Zo hoefde hij voor 90 gulden extra nooit meer een kaartje te kopen. Hij had zijn weekkaart immers nog.
Een kans voor open doel, die Lansink als lid van de grootste oppositiepartij natuurlijk niet mocht laten lopen. Afgelopen maandag diende Lansink zijn schriftelijke vragen aan minister Ritzen in bij de griffie van de Tweede Kamer. De strekking was duidelijk: wat dacht de minister te doen aan deze ongetwijfeld zeer dure, en in elk geval zeer domme fout in de regels? Daags erna kwam het antwoord van de minister: ja, hij had “kennis genomen van het gerucht dat er sprake zou kunnen zijn van (…)”. Echter, het was onzin. Wie zijn kaart verliest, kan alleen dezelfde terugkrijgen en mag die vervolgens niet meer omwisselen. Tussen de regels door was de boodschap aan Lansink duidelijk: had eerst even naar het ministerie van onderwijs gebeld om te vragen of het krantebericht eigenlijk wel klopte. (HOP/P.E)
‘Ha! Alweer een fout met die vermaledijde OV-kaart! Dat zullen we Jo Ritzen eens inpeperen.’ Zoiets moet CDA-kamerlid Ad Lansink hebben gedacht toen hij zaterdagochtend de Telegraaf opensloeg. De wakkere krant van Nederland maakte melding van fraude met de week- en weekendkaart. Studenten konden nog steeds onbeperkt reizen. Schande.
De truc was simpel: neem een student met een weekkaart. Hij gaf aan de Informatie Beheer Groep door dat hij zijn OV-kaart had verloren. Voor 65 gulden kreeg hij een nieuw exemplaar, dat hij vervolgens omruilde voor een weekendkaart. Eén maal per jaar mogen studenten van kaart wisselen, voor slechts 25 gulden. Zo hoefde hij voor 90 gulden extra nooit meer een kaartje te kopen. Hij had zijn weekkaart immers nog.
Een kans voor open doel, die Lansink als lid van de grootste oppositiepartij natuurlijk niet mocht laten lopen. Afgelopen maandag diende Lansink zijn schriftelijke vragen aan minister Ritzen in bij de griffie van de Tweede Kamer. De strekking was duidelijk: wat dacht de minister te doen aan deze ongetwijfeld zeer dure, en in elk geval zeer domme fout in de regels? Daags erna kwam het antwoord van de minister: ja, hij had “kennis genomen van het gerucht dat er sprake zou kunnen zijn van (…)”. Echter, het was onzin. Wie zijn kaart verliest, kan alleen dezelfde terugkrijgen en mag die vervolgens niet meer omwisselen. Tussen de regels door was de boodschap aan Lansink duidelijk: had eerst even naar het ministerie van onderwijs gebeld om te vragen of het krantebericht eigenlijk wel klopte. (HOP/P.E)
Comments are closed.