Wiskunde- en informatica-studievereniging Christiaan Huygens bestaat vijftig jaar. En dat wordt gevierd. Tien dagen feest en als afsluiting een spetterend feest in Speakers.
Met een optreden van dj Erick E, belooft hun website. Donderdagavond half twaalf. Ik fiets enigszins sceptisch richting Speakers. Wiskundigen en informatici staan nou eenmaal niet bekend als enorme party animals. Ik koop een kaartje en loop de feestzaal binnen. Het is onverwacht druk. Heel druk. Ik baan mij een weg door de menigte en bots tegen Juriaan Versendaal op. Als zesdejaars heeft hij al heel wat wiskundefeestjes meegemaakt. “Maar dit is wel echt een geslaagd feest.” Er wordt lekker gedraaid. Dj Sidney Samson houdt de zaal in beweging.
Aan de bar tref ik Jurre van Beek in een gouden glitterjasje. Hij is commissaris Lustrum. Trots vertelt hij over de organisatie en volgens hem zo geslaagde promo. Er schijnt zelfs een aankondiging op de radio te zijn geweest. Vandaar dat het zo druk is. Maar waar zijn de vrouwen? “Ik zie hier een, twee, drie dames en net zag ik ook nog een groepje voorbij komen. Voor wiskundige begrippen zijn dat veel meisjes. Ik herken een aantal bestuurtjes van andere faculteiten en Oras staat er ook. We hebben iedereen uitgenodigd. Hoe meer zielen hoe meer vreugd”, lacht Jurre gul.
Ik word afgeleid door twee heren op het podium. Ze dragen allebei een T-shirt met lichtgevende, bewegende grafieken erop. “Zelf geprogrammeerd!” Ze studeren informatica. “Het verschil tussen informatici en wiskundigen is dat wij wel een leven hebben.” De heren houden van feesten, en gaan meestal naar Rotterdam. “Naar de Hollywood.”
Ondertussen is het zo druk geworden dat ik mij nauwelijks meer door de mensenmassa heen kan wurmen. Vanaf het podium in het midden heb ik een goed overzicht. Het publiek is veranderd. Jonger. Kortere rokjes. Blondere haren. En het zijn zeker niet meer alleen studenten. “Erick E!”, hoor ik twee meisjes jubelen. “Boeien, we gaan morgen gewoon niet de eerste twee uur naar Nederlands.” Er staat een jongen met een enorme zonnebril naast me. Giel van de Wiel is zevendejaars wiskunde en vindt het feest geweldig. Goed georganiseerd. “Ik heb zelf ook bestuur van Christiaan Huygens gedaan, maar helaas hadden wij toen geen lustrum.” Hij heeft niet alles van de lustrumweek meegemaakt, want hij is aan het afstuderen. “Op een gegeven moment worden dingen serieus natuurlijk.” Tegen de tijd dat Erick E eindelijk het podium bestijgt, staat de zaal stampvol. Iedereen danst zich in het zweet en lijkt het enorm naar zijn zin te hebben. Ik besluit dat het tijd is om aan mijn tocht naar de uitgang te beginnen. Ik heb hier niets meer toe te voegen. Wie zei er dat informatici en wiskundigen geen feestbeesten waren? (AN)
Weet je een feest? Mail dan naar anna_catharina@hotmail.com
Wiskunde- en informatica-studievereniging Christiaan Huygens bestaat vijftig jaar. En dat wordt gevierd. Tien dagen feest en als afsluiting een spetterend feest in Speakers. Met een optreden van dj Erick E, belooft hun website. Donderdagavond half twaalf. Ik fiets enigszins sceptisch richting Speakers. Wiskundigen en informatici staan nou eenmaal niet bekend als enorme party animals. Ik koop een kaartje en loop de feestzaal binnen. Het is onverwacht druk. Heel druk. Ik baan mij een weg door de menigte en bots tegen Juriaan Versendaal op. Als zesdejaars heeft hij al heel wat wiskundefeestjes meegemaakt. “Maar dit is wel echt een geslaagd feest.” Er wordt lekker gedraaid. Dj Sidney Samson houdt de zaal in beweging.
Aan de bar tref ik Jurre van Beek in een gouden glitterjasje. Hij is commissaris Lustrum. Trots vertelt hij over de organisatie en volgens hem zo geslaagde promo. Er schijnt zelfs een aankondiging op de radio te zijn geweest. Vandaar dat het zo druk is. Maar waar zijn de vrouwen? “Ik zie hier een, twee, drie dames en net zag ik ook nog een groepje voorbij komen. Voor wiskundige begrippen zijn dat veel meisjes. Ik herken een aantal bestuurtjes van andere faculteiten en Oras staat er ook. We hebben iedereen uitgenodigd. Hoe meer zielen hoe meer vreugd”, lacht Jurre gul.
Ik word afgeleid door twee heren op het podium. Ze dragen allebei een T-shirt met lichtgevende, bewegende grafieken erop. “Zelf geprogrammeerd!” Ze studeren informatica. “Het verschil tussen informatici en wiskundigen is dat wij wel een leven hebben.” De heren houden van feesten, en gaan meestal naar Rotterdam. “Naar de Hollywood.”
Ondertussen is het zo druk geworden dat ik mij nauwelijks meer door de mensenmassa heen kan wurmen. Vanaf het podium in het midden heb ik een goed overzicht. Het publiek is veranderd. Jonger. Kortere rokjes. Blondere haren. En het zijn zeker niet meer alleen studenten. “Erick E!”, hoor ik twee meisjes jubelen. “Boeien, we gaan morgen gewoon niet de eerste twee uur naar Nederlands.” Er staat een jongen met een enorme zonnebril naast me. Giel van de Wiel is zevendejaars wiskunde en vindt het feest geweldig. Goed georganiseerd. “Ik heb zelf ook bestuur van Christiaan Huygens gedaan, maar helaas hadden wij toen geen lustrum.” Hij heeft niet alles van de lustrumweek meegemaakt, want hij is aan het afstuderen. “Op een gegeven moment worden dingen serieus natuurlijk.” Tegen de tijd dat Erick E eindelijk het podium bestijgt, staat de zaal stampvol. Iedereen danst zich in het zweet en lijkt het enorm naar zijn zin te hebben. Ik besluit dat het tijd is om aan mijn tocht naar de uitgang te beginnen. Ik heb hier niets meer toe te voegen. Wie zei er dat informatici en wiskundigen geen feestbeesten waren? (AN)
Weet je een feest? Mail dan naar anna_catharina@hotmail.com
Comments are closed.