Om de twee jaar onderstreep ik mijn rotsvaste geloof in techniek en vooruitgang met de aanschaf van een nieuwe mobiele telefoon. Viereneenhalf jaar geleden baarde mijn splinternieuwe Nokia opzien dankzij bewegende submenu’s: twee dansende muzieknootjes bij ‘Geluidopties’, een klapperende kalender bij ‘Organizer’ en een bladerende telefoongids bij ‘Telefoonlijst’.
Wat een beweging in de submenu’s, wat een telefoon…
De eerste teleurstelling volgde zestien dagen later: het apparaat ging spontaan kapot en moest terug naar de fabriek, waarna ik hem een maand later pas terugkreeg. Tweede teleurstelling: de dekking van de provider bleek beperkt tot de Randstad, waardoor een weekendje in een landelijk dorp zomaar kon resulteren in aangifte van vermissing.
Inmiddels heb je op de Friese eilanden nog ontvangst en zijn submenu’s voorzien van vrolijke kleurtjes. Waarom bellen met een oud barrel wanneer de nieuwste hightech gratis is af te halen bij verlenging van het abonnement?
Vraag één: welke winkel? Voordat je het weet heb je te maken met personeel van het type BCC-verkoper. Ik kies voor een winkel met een verkoper die sportief oogt, gespeend van zegelringen en schakelkettingen. Na een meewarige blik op mijn Nokia weet ik zeker dat ik de juiste jongen te pakken heb. “U moet natuurlijk wel een beetje bij de tijd blijven meneer…”
Vraag twee: welke telefoon? Ik leg mijn toekomst in zijn handen. Hij legt een zilverkleurig stuk elektronica in die van mij. “VGA-camera, kleurenscherm en dubbele display”, glundert de jongen. “En niet een gewoon kleurenscherm, maar eentje met ruim 65 duizend kleuren. Met minder kunt u tegenwoordig echt niet meer bellen, meneer. Als ik u was nam ik deze. Deze is echt vet!”
Dit wordt mijn week. Over een jaar en een beetje loop ik weer hopeloos achter, maar deze week kan niemand tippen aan mijn telefoon. Mijn telefoon is vet!
Om de twee jaar onderstreep ik mijn rotsvaste geloof in techniek en vooruitgang met de aanschaf van een nieuwe mobiele telefoon. Viereneenhalf jaar geleden baarde mijn splinternieuwe Nokia opzien dankzij bewegende submenu’s: twee dansende muzieknootjes bij ‘Geluidopties’, een klapperende kalender bij ‘Organizer’ en een bladerende telefoongids bij ‘Telefoonlijst’. Wat een beweging in de submenu’s, wat een telefoon…
De eerste teleurstelling volgde zestien dagen later: het apparaat ging spontaan kapot en moest terug naar de fabriek, waarna ik hem een maand later pas terugkreeg. Tweede teleurstelling: de dekking van de provider bleek beperkt tot de Randstad, waardoor een weekendje in een landelijk dorp zomaar kon resulteren in aangifte van vermissing.
Inmiddels heb je op de Friese eilanden nog ontvangst en zijn submenu’s voorzien van vrolijke kleurtjes. Waarom bellen met een oud barrel wanneer de nieuwste hightech gratis is af te halen bij verlenging van het abonnement?
Vraag één: welke winkel? Voordat je het weet heb je te maken met personeel van het type BCC-verkoper. Ik kies voor een winkel met een verkoper die sportief oogt, gespeend van zegelringen en schakelkettingen. Na een meewarige blik op mijn Nokia weet ik zeker dat ik de juiste jongen te pakken heb. “U moet natuurlijk wel een beetje bij de tijd blijven meneer…”
Vraag twee: welke telefoon? Ik leg mijn toekomst in zijn handen. Hij legt een zilverkleurig stuk elektronica in die van mij. “VGA-camera, kleurenscherm en dubbele display”, glundert de jongen. “En niet een gewoon kleurenscherm, maar eentje met ruim 65 duizend kleuren. Met minder kunt u tegenwoordig echt niet meer bellen, meneer. Als ik u was nam ik deze. Deze is echt vet!”
Dit wordt mijn week. Over een jaar en een beetje loop ik weer hopeloos achter, maar deze week kan niemand tippen aan mijn telefoon. Mijn telefoon is vet!
Comments are closed.