Met verloederde wijken komt het best goed, als je er de nodige tijd en moeite insteekt. Dat blijkt uit een rapport van TU-onderzoeksinstituut OTB.
Bijlmer
De Bijlmer: associaties met criminaliteit, vervuiling, etnische problemen en anonimiteit doemen op. Omstreden is of de ‘onaangepaste’ bewoners hier de oorzaak van zijn, of de deprimerende grauwe gebouwen. Ervaringen met de flat Griphoeve, het meest geteisterde woongebouw van de Bijlmer, lijken vooral op de tweede oorzaak te wijzen. Bij de sloop van dit gebouw kregen de zogenaamd asociale bewoners voorrang bij de inschrijving voor de nieuwe rijtjeshuisjes in de buurt. En wat bleek: van het asociale gedrag bleef na de massale verhuizing weinig over. Aangeharkte tuintjes in plaats van vervuilde galerijen.
TU-onderzoeksinstituut OTB kwam vorige week met een evaluatie van een ander sociaal project in de Bijlmermeer. Hierbij ging de grauwe flat Grunder niet tegen de grond, maar werden wel tal van sociale initiatieven bedacht. De Stichting Interculturele Dienstverlening Amsterdam voerde het uit, de deskundigen van OTB interpreteerden het onderzoek en trokken de conclusies.
En wat blijkt: met een beetje goede wil valt er van een verpauperde flat heel wat te maken. De vervuiling werd minder en het gevoel van veiligheid sterk vergroot.
De Amsterdamse initiatiefnemers kwamen dan ook met een flink aantal plannen op de proppen. Flatbrigadiertjes (kinderen tussen de zeven en veertien jaar) werden ingezet om de rommel op te ruimen. In ruil voor hun wekelijkse schoonmaakwerk in het groene niemandsland tussen de flatgebouwen kregen de kinderen punten waarmee ze bijvoorbeeld gratis skeelers konden huren.
Speciale afbetalingsregelingen en verplichte cursussen budgetteren voorkwamen dat de schulden van sommige bewoners te hoog opliepen. En het meest opmerkelijk waren de nieuwe lifttoezichthouders, die het gevoel van veiligheid moesten verbeteren. Langdurig werklozen kregen hiervoor een Melkertbaan en volgden cursussen conflictbeheersing, lifttechniek en EHBO.
De looptijd van het project was twee jaar. Bewoners konden hun (on)tevredenheid uiten door een standaard vragenlijst in te vullen. Met name op hun antwoorden zijn de OTB-conclusies gebaseerd. En daar zit een zwakke plek in het onderzoek. Want de respons lag slechts tussen de 20 en 35 procent.
Bijlmer
De Bijlmer: associaties met criminaliteit, vervuiling, etnische problemen en anonimiteit doemen op. Omstreden is of de ‘onaangepaste’ bewoners hier de oorzaak van zijn, of de deprimerende grauwe gebouwen. Ervaringen met de flat Griphoeve, het meest geteisterde woongebouw van de Bijlmer, lijken vooral op de tweede oorzaak te wijzen. Bij de sloop van dit gebouw kregen de zogenaamd asociale bewoners voorrang bij de inschrijving voor de nieuwe rijtjeshuisjes in de buurt. En wat bleek: van het asociale gedrag bleef na de massale verhuizing weinig over. Aangeharkte tuintjes in plaats van vervuilde galerijen.
TU-onderzoeksinstituut OTB kwam vorige week met een evaluatie van een ander sociaal project in de Bijlmermeer. Hierbij ging de grauwe flat Grunder niet tegen de grond, maar werden wel tal van sociale initiatieven bedacht. De Stichting Interculturele Dienstverlening Amsterdam voerde het uit, de deskundigen van OTB interpreteerden het onderzoek en trokken de conclusies.
En wat blijkt: met een beetje goede wil valt er van een verpauperde flat heel wat te maken. De vervuiling werd minder en het gevoel van veiligheid sterk vergroot.
De Amsterdamse initiatiefnemers kwamen dan ook met een flink aantal plannen op de proppen. Flatbrigadiertjes (kinderen tussen de zeven en veertien jaar) werden ingezet om de rommel op te ruimen. In ruil voor hun wekelijkse schoonmaakwerk in het groene niemandsland tussen de flatgebouwen kregen de kinderen punten waarmee ze bijvoorbeeld gratis skeelers konden huren.
Speciale afbetalingsregelingen en verplichte cursussen budgetteren voorkwamen dat de schulden van sommige bewoners te hoog opliepen. En het meest opmerkelijk waren de nieuwe lifttoezichthouders, die het gevoel van veiligheid moesten verbeteren. Langdurig werklozen kregen hiervoor een Melkertbaan en volgden cursussen conflictbeheersing, lifttechniek en EHBO.
De looptijd van het project was twee jaar. Bewoners konden hun (on)tevredenheid uiten door een standaard vragenlijst in te vullen. Met name op hun antwoorden zijn de OTB-conclusies gebaseerd. En daar zit een zwakke plek in het onderzoek. Want de respons lag slechts tussen de 20 en 35 procent.

Comments are closed.