De kapitein en de kannibaal . Een kapitein wil nog één keertje naar zee. Hij mist de veerboot en moet een weekend wachten voordat hij over mag varen.
Aangezien alle hotels vol zitten moet hij noodgedwongen een kamer delen met een harpoenier. Deze blijkt kannibalistische neigingen te vertonen en bijna wordt de kapitein met huid en haar verslonden. Niettemin worden ze vrienden. Op hun hotelkamer vertelt de kapitein het verhaal ‘Moby Dick’. Deze spannende kerstvoorstelling, aanstaande zondagmiddag in Theater de Veste, van Hakim Traïda en René Groothof, bekend van Sesamstraat, is bestemd voor iedereen vanaf zes jaar. Na afloop zal Hakim speciaal voor de kinderen affiches signeren.
Cor Dam . ,,Ik ben verliefd op de driehoek”, zegt Cor Dam. ,,Zelfs als ik een telefoonkrabbeltje maak, zit er altijd wel één tussen.” Van de beeldend kunstenaar en docent plastische vormen wordt nog tot en met dit weekend werk tentoongesteld in het Cultureel Centrum. Vooral zijn sculpturen zijn van hoge kwaliteit. Of hij nu in brons, keramiek of beton werkt, telkens zijn het geometrische composities die bestaan uit een paar vormen die elkaar doorsnijden. In veel beelden zit een rollend trapmotief, maar altijd duikt er wel een driehoek op. Dam: ,,Ik ben er ooit mee begonnen. Misschien is het wel de discipline om binnen die driehoek te blijven.”
Engelen concert . Altijd creatief in het verzinnen van gevleugelde titels, komen leden van Krashna Musika aanstaande zondag in het Cultureel Centrum met een koffieconcert. Het is de laatste van het jaar en het zal niet verbazen dat het thema aansluit bij de Kerst. Op het programma staan onder andere de kerst-motetten van de Franse componist Francis Poulenc (1899-1963) die ooit deel uitmaakte van de befaamde Groupe des Six. Deze motetten worden uitgevoerd door een zang-octet onder leiding van Jeroen Huijts. Daarnaast wordt het traditionele kerstlied ‘Es ist ein Roos und Spungen‘ ten gehore gebracht en zal ook een trombonekwartet zich wagen aan het genre.
Jeroen van Merwijk . Met veel bombarie afscheid nemen en dan terugkomen, we nemen het hem niet kwalijk. ‘Het podiumbeest is terug’ heet zijn nieuwste voorstelling waarmee hij vrijdag in Theater de Veste staat. Zoals we van hem zijn gewend is het een zwartgallige voorstelling waarin hij weer heel wat zaken op de korrel neemt. ,,Mij vallen meestal de treurige dingen op”, zei hij onlangs. ,,Ik zie zoveel triests op straat. Stukjes kauwgum onder een schooen, bijvoorbeeld. Of als het mooi weer is en iedereen is blij, dan zie ik die ene sombere man of vrouw voorbijkomen. En sta ik op het toneel, dan ben ik echt chagrijnig. Dan heb ik zo’n houding van ‘het zal mij benieuwen’.” Nou, het zal ons ook benieuwen.
Nieuw Kamerkoor Delft . ,,We proberen de drie belangrijkste stromingen van de Amerikaanse muziek in het begin van deze eeuw in één programma bijeen te brengen”, zegt JeannetKoomans van het Nieuw Kamerkoor Delft. Die stromingen zijn de ragtime, de blues en de negro spirituals. De componisten die door het 17-koppig koor zijn geselecteerd zijn Samual Barber, Lan Adomian en Aaron Copland. Een swingend programma dus van een koor dat ruim twaalf jaar bestaat en waarvan de leden voortkomen uit studentenkringen. Volgens Koomans zijn Copland en Barber beïnvloed door de westerse cultuur. Andomian is het meest inheems. Van hem wordt ‘Play the blues’ gezongen.
In gesprek met Vermeer . De hedendaagse schilderkunst houdt zich al lang niet meer bezig met de illusionistische weergave van de werkelijkheid. Toch laten veel kunstenaars zich nog steeds inspireren door de oude meesters. Op de tentoonstelling die momenteel loopt in Stedelijk Museum Het Prinsenhof en in Galerie Lutz is het werk samengebracht van 32 kunstenaars die belangstelling hebben voor de schilderijen van Vermeer. Bij sommigen is de Delftse meester nadrukkelijk aanwezig, bij anderen valt hij nauwelijks te ontwaren. Er hangen fraaie fotomontages van Jan Dibbets en seriële reliëfs van Jan Schoonhoven. Van de kunstenaars die inhaken op de doeken van Vermeer gaat Mary Waters het verst. ,,Ik kopieer niet”, reageerde ze. ,,Ik interpreteer de zeventiende-eeuwse schilderkunst als een twintigste-eeuwse schilder.”
De kapitein en de kannibaal . Een kapitein wil nog één keertje naar zee. Hij mist de veerboot en moet een weekend wachten voordat hij over mag varen. Aangezien alle hotels vol zitten moet hij noodgedwongen een kamer delen met een harpoenier. Deze blijkt kannibalistische neigingen te vertonen en bijna wordt de kapitein met huid en haar verslonden. Niettemin worden ze vrienden. Op hun hotelkamer vertelt de kapitein het verhaal ‘Moby Dick’. Deze spannende kerstvoorstelling, aanstaande zondagmiddag in Theater de Veste, van Hakim Traïda en René Groothof, bekend van Sesamstraat, is bestemd voor iedereen vanaf zes jaar. Na afloop zal Hakim speciaal voor de kinderen affiches signeren.
Cor Dam . ,,Ik ben verliefd op de driehoek”, zegt Cor Dam. ,,Zelfs als ik een telefoonkrabbeltje maak, zit er altijd wel één tussen.” Van de beeldend kunstenaar en docent plastische vormen wordt nog tot en met dit weekend werk tentoongesteld in het Cultureel Centrum. Vooral zijn sculpturen zijn van hoge kwaliteit. Of hij nu in brons, keramiek of beton werkt, telkens zijn het geometrische composities die bestaan uit een paar vormen die elkaar doorsnijden. In veel beelden zit een rollend trapmotief, maar altijd duikt er wel een driehoek op. Dam: ,,Ik ben er ooit mee begonnen. Misschien is het wel de discipline om binnen die driehoek te blijven.”
Engelen concert . Altijd creatief in het verzinnen van gevleugelde titels, komen leden van Krashna Musika aanstaande zondag in het Cultureel Centrum met een koffieconcert. Het is de laatste van het jaar en het zal niet verbazen dat het thema aansluit bij de Kerst. Op het programma staan onder andere de kerst-motetten van de Franse componist Francis Poulenc (1899-1963) die ooit deel uitmaakte van de befaamde Groupe des Six. Deze motetten worden uitgevoerd door een zang-octet onder leiding van Jeroen Huijts. Daarnaast wordt het traditionele kerstlied ‘Es ist ein Roos und Spungen‘ ten gehore gebracht en zal ook een trombonekwartet zich wagen aan het genre.
Jeroen van Merwijk . Met veel bombarie afscheid nemen en dan terugkomen, we nemen het hem niet kwalijk. ‘Het podiumbeest is terug’ heet zijn nieuwste voorstelling waarmee hij vrijdag in Theater de Veste staat. Zoals we van hem zijn gewend is het een zwartgallige voorstelling waarin hij weer heel wat zaken op de korrel neemt. ,,Mij vallen meestal de treurige dingen op”, zei hij onlangs. ,,Ik zie zoveel triests op straat. Stukjes kauwgum onder een schooen, bijvoorbeeld. Of als het mooi weer is en iedereen is blij, dan zie ik die ene sombere man of vrouw voorbijkomen. En sta ik op het toneel, dan ben ik echt chagrijnig. Dan heb ik zo’n houding van ‘het zal mij benieuwen’.” Nou, het zal ons ook benieuwen.
Nieuw Kamerkoor Delft . ,,We proberen de drie belangrijkste stromingen van de Amerikaanse muziek in het begin van deze eeuw in één programma bijeen te brengen”, zegt JeannetKoomans van het Nieuw Kamerkoor Delft. Die stromingen zijn de ragtime, de blues en de negro spirituals. De componisten die door het 17-koppig koor zijn geselecteerd zijn Samual Barber, Lan Adomian en Aaron Copland. Een swingend programma dus van een koor dat ruim twaalf jaar bestaat en waarvan de leden voortkomen uit studentenkringen. Volgens Koomans zijn Copland en Barber beïnvloed door de westerse cultuur. Andomian is het meest inheems. Van hem wordt ‘Play the blues’ gezongen.
In gesprek met Vermeer . De hedendaagse schilderkunst houdt zich al lang niet meer bezig met de illusionistische weergave van de werkelijkheid. Toch laten veel kunstenaars zich nog steeds inspireren door de oude meesters. Op de tentoonstelling die momenteel loopt in Stedelijk Museum Het Prinsenhof en in Galerie Lutz is het werk samengebracht van 32 kunstenaars die belangstelling hebben voor de schilderijen van Vermeer. Bij sommigen is de Delftse meester nadrukkelijk aanwezig, bij anderen valt hij nauwelijks te ontwaren. Er hangen fraaie fotomontages van Jan Dibbets en seriële reliëfs van Jan Schoonhoven. Van de kunstenaars die inhaken op de doeken van Vermeer gaat Mary Waters het verst. ,,Ik kopieer niet”, reageerde ze. ,,Ik interpreteer de zeventiende-eeuwse schilderkunst als een twintigste-eeuwse schilder.”

Comments are closed.