Een zonnecollector die stoom produceert kan veel goedkoper worden gemaakt. Achtstejaars student scheikundige technologie Jeroen van Luijtelaer (25) testte vorige week met succes zijn prototype van een zonnecollector van plastic.
Nu verdienen de meeste zonnecollectoren zich terug binnen tien jaar. Van Luijtelaer wil dat terugbrengen naar één jaar. “Ik gebruik heel goedkope materialen, zoals plastic folies in plaats van glas en metaal. Dat kost bijna niets.”
De grote dag was 5 februari; de eerste succesvolle test. Van Luijtelaer staat met een brede glimlach op het dak van zijn studentenhuis. De zonnecollector draait rond en blaast stoom uit. “Het was maar tien graden en toch konden we de honderd graden halen en stoom maken”, zegt hij trots. Al twee jaar lang liep hij met het idee rond.
Nu het prototype af is, wil hij het verder uitbouwen, zodat het in de industrie gebruikt kan worden. “Ik heb nog geen contact gehad met mensen uit het bedrijfsleven, maar ik hoop dat het balletje nu gaat rollen”, zegt van Luijtelaer. Hij is op zoek naar mensen die het plan verder met hem willen uitwerken. Waarvoor zijn apparaat kan worden gebruikt weet hij nog niet. “Misschien voor boilers van chemische installaties, voor de destillatie van alcohol of een Turks bad.”
Een van de belangrijkste voordelen van Van Luijtelaers ontwerp is dat er geen convectie op treedt. Bij de huidige zonnecollectoren stijgt de lucht op van de warme zwarte laag en koelt vervolgens af door het koude glas dat de collector afdekt. De centraalfugaalkracht die Van Luijtelaar gebruikt, voorkomt deze convectie.
In het apparaat heeft hij een zwarte buis geplaatst, daarbuiten roteert een luchtlaag. “Je houdt alleen radiatie- en geleidingsverliezen over”, zegt Van Luijtelaer. “Dus je bespaart een heleboel energie.” Prof.dr. Joop Schoonman van anorganische chemie vindt dat een ‘slim idee’. “Maar het apparaat moet zich nog wel bewijzen. Hij moet eerst de collector optimaliseren, zodat het ontwerp zich geweldig kan verbeteren.”
Nadat hij de plannen van de student onder ogen heeft gehad denkt hij vanzelf mee over een verbetering. “De zonnecollector staat nu op het dak. Hoe gaat hij de stoom naar beneden krijgen? Daarvoor moet hij goed geïsoleerde leiding aanleggen, om de stoom te houden. Het apparaat kan ook nog veel effectiever gebruikmaken van de wind, door het vinnen te geven.”
De eerste missie van het apparaat hebben de huisgenoten van Van Luijtelaer al bedacht: het zwembad verwarmen, bovenop hun dak. (RV)
Nu verdienen de meeste zonnecollectoren zich terug binnen tien jaar. Van Luijtelaer wil dat terugbrengen naar één jaar. “Ik gebruik heel goedkope materialen, zoals plastic folies in plaats van glas en metaal. Dat kost bijna niets.”
De grote dag was 5 februari; de eerste succesvolle test. Van Luijtelaer staat met een brede glimlach op het dak van zijn studentenhuis. De zonnecollector draait rond en blaast stoom uit. “Het was maar tien graden en toch konden we de honderd graden halen en stoom maken”, zegt hij trots. Al twee jaar lang liep hij met het idee rond.
Nu het prototype af is, wil hij het verder uitbouwen, zodat het in de industrie gebruikt kan worden. “Ik heb nog geen contact gehad met mensen uit het bedrijfsleven, maar ik hoop dat het balletje nu gaat rollen”, zegt van Luijtelaer. Hij is op zoek naar mensen die het plan verder met hem willen uitwerken. Waarvoor zijn apparaat kan worden gebruikt weet hij nog niet. “Misschien voor boilers van chemische installaties, voor de destillatie van alcohol of een Turks bad.”
Een van de belangrijkste voordelen van Van Luijtelaers ontwerp is dat er geen convectie op treedt. Bij de huidige zonnecollectoren stijgt de lucht op van de warme zwarte laag en koelt vervolgens af door het koude glas dat de collector afdekt. De centraalfugaalkracht die Van Luijtelaar gebruikt, voorkomt deze convectie.
In het apparaat heeft hij een zwarte buis geplaatst, daarbuiten roteert een luchtlaag. “Je houdt alleen radiatie- en geleidingsverliezen over”, zegt Van Luijtelaer. “Dus je bespaart een heleboel energie.” Prof.dr. Joop Schoonman van anorganische chemie vindt dat een ‘slim idee’. “Maar het apparaat moet zich nog wel bewijzen. Hij moet eerst de collector optimaliseren, zodat het ontwerp zich geweldig kan verbeteren.”
Nadat hij de plannen van de student onder ogen heeft gehad denkt hij vanzelf mee over een verbetering. “De zonnecollector staat nu op het dak. Hoe gaat hij de stoom naar beneden krijgen? Daarvoor moet hij goed geïsoleerde leiding aanleggen, om de stoom te houden. Het apparaat kan ook nog veel effectiever gebruikmaken van de wind, door het vinnen te geven.”
De eerste missie van het apparaat hebben de huisgenoten van Van Luijtelaer al bedacht: het zwembad verwarmen, bovenop hun dak. (RV)
Comments are closed.