Ze zijn een zeldzaamheid, dus wat heerlijk als je er één tegenkomt; zo’n feest waar je je weken van tevoren op verheugt en waar je gewoon helemaal voor gaat. Zo’n feest als ‘Rotterdam Loves Burlesque’.
De meeste TU-studenten zijn niet van die hysterische types. Dol op een feestje, maar al net zo gek op de ratio. Hoe heerlijk is het dan als je je eens een avond helemaal kunt laten gaan? Je over the top mag uitdossen en even in de huid kunt kruipen van iemand die je anders nooit durft te zijn?
Tijdens ‘Rotterdam Loves Burlesque’, zaterdag in Café Engels, waan je je in een heel andere wereld. Eén die overloopt van glamour; van rode lippen en zwarte pakken. Een wereld van variété, pluche en champagne. En: van Playboymodel Ancilla, met de curves en uitstraling van een pin-up uit de jaren vijftig. Dát is Burlesque – letterlijk trouwens ‘met een grijns’. Je kunt gewoon naar de show en party, vanaf 22.30 uur ‘tot laat’. Maar als je het echt goed wilt doen, en toch al van plan was om uit te pakken, dan ga je eerst naar het VIP-champagnediner in Engels. Je kunt zelfs nog een aansluitende hotelovernachting boeken in het tegenover gelegen Manhattan Hotel. Hangt éven een prijskaartje aan, maar is de stufi niet net binnen? Want eigenlijk is dat de enige manier om Burlesque te leven: over the top en all the way. En nou ja, dan kun je ’s middags eigenlijk net zo goed die bijpassende workshop meepakken. Spannend feestje gegarandeerd. En een hele maand om uit te kateren – tot de nieuwe stufi weer binnen is.
Rotterdam Loves Burlesque. Op zaterdag 25 september in Café Engels, van 22.30 uur tot ‘laat’.
www.rotterdamlovesburlesque.com
Gefeliciteerd! Jullie zijn vast blij?
Susan: “Zeker. Ik was best geschokt toen ik het mailtje over de toekenning kreeg. Ik ben de eerste binnen mijn afdeling die deze beurs ooit heeft weten binnen te halen, dus het voelt erg bijzonder.”
Gary: “Het was extra spannend om te horen omdat we er zo lang op hebben moeten wachten. De aanvragen moesten 6 januari al binnen zijn. Daarna zijn er in de zomer nog interviews geweest. Maar het heeft dus heel wat maanden geduurd voor we eindelijk de uitslag kregen.”
En hoe voelt het om als echtpaar allebei een veni te krijgen?
Susan, lachend: “We doen nu eenmaal graag alles samen.”
Gary: “De kans dat je allebei tegelijk zo’n beurs krijgt is ontzettend klein. Ik denk dat het veel heeft uitgemaakt dat we ons met totaal andere onderwerpen bezighouden.”
Gary hoorde het goede nieuws een dag eerder dan jij, Susan. Maakte dit jou niet jaloers?
Susan: “Hij had het me niet verteld! Ik belde Gary zodra ik las dat ik de subsidie krijg. Pas toen vertelde hij dat hij hem ook krijgt.”
Gary: “Ik had het verzwegen omdat ik haar niet ongerust wilde maken. Ik wist dat natuurkundigen vaak als eersten iets horen, en dat het dus heel goed kon dat zij ook nog positief bericht zou krijgen.”
Je ziet niet vaak dat echtgenoten een goede wetenschappelijke baan hebben aan dezelfde universiteit. Hebben jullie elkaar hier ontmoet?
Susan: “Nee, we hebben elkaar leren kennen in de Verenigde Staten, toen we allebei ons promotieonderzoek deden aan MIT. Het is een mooi toeval dat de TU zowel op Gary’s als mijn vakgebied een goede onderzoeksgroep heeft. Gary is hier als eerste heen gekomen, vier jaar geleden. Twee jaar terug heb ik hier gesolliciteerd.”
Aan de veni-beurs zit 250 duizend euro vast. Wat gaan jullie met dit geld doen?
Susan: “Het geld is vooral bedoeld om drie jaar lang je eigen salaris te kunnen betalen. Het geeft je de vrijheid om je eigen lijn van onderzoek te bepalen.”
Gary: “Maar het hoeft niet allemaal naar salaris te gaan. Je kunt er bijvoorbeeld ook apparatuur van kopen.”
Op welke onderzoekslijnen gaan jullie je richten?
Susan: “Mijn voorstel richt zich op het meten van bodemvocht via remote sensing, ofwel met satellieten. Het huidige idee is dat je zo alleen het vocht in de bovenste paar centimeter van de bodem kunt meten. En alleen als er niet te veel vegetatie is. Ik zie vegetatie echter niet als een verstoring, maar juist als een informatiebron. Als je bijvoorbeeld ziet dat planten watertekort hebben, wijst dit erop dat de bodem erg droog is.”
Gary: “Ik ben erin geslaagd om heel zuivere nanobuisjes van koolstof te maken, die tussen twee elektroden hangen. We hebben in de vakgroep allerlei onderzoek gedaan aan deze buisjes. Je kunt ze bijvoorbeeld gebruiken als quantum dot, een apparaatje waarin je een enkel elektron kunt vangen. Bij toeval kwamen we erachter dat deze nanobuisjes ook opvallende mechanische resonantie-eigenschappen hebben. En ze hebben optische eigenschappen. Mijn veni-voorstel draait om het verder bestuderen van deze eigenschappen, en vooral combinaties ervan.”
Gaan jullie het vieren?
Susan: “We hebben zo een feestelijke borrel op mijn afdeling. Dit weekend gaan we denk ik vooral veel taart bakken.”
Gary: “Het is op mijn afdeling gebruikelijk om taart uit te delen als er iets te vieren valt. Er werken daar momenteel 65 mensen.”
Comments are closed.