Education

Studenten op kamers bij ouderen

Duizenden eenzame ouderen wonen in grote, lege huizen; duizenden studenten zijn op zoek naar een betaalbare kamer. De stichting Solink wil ze aan elkaar koppelen.

Solink denkt dat vooral eerste- en tweedejaars studenten geïnteresseerd zijn in een kamer bij een oudere in huis. Volgens vrijwilliger Philip van Eijsden hebben sommige van hen er behoefte aan om hun start in het studentenleven te maken in een beschermde omgeving.
Zowel ouderen als studenten kunnen zich melden bij Solink. Is er een match, dan volgt een gesprek met een consulent. Als het klikt, ondertekenen de nieuwe huisgenoten een contract. Niet met elkaar, maar met de stichting. Daarin staat ook welke klusjes ze voor elkaar doen.

“De student doet af en toe een boodschapje en de oudere verzorgt bijvoorbeeld wekelijks een maaltijd”, zegt Solink-voorzitter Frans van Maanen, in het dagelijks leven huisarts. “Het contract loopt af als de student afstudeert, maar kan ook worden ontbonden als het onverhoopt niet meer klikt. Een consulent van de stichting houdt in de gaten of alles nog goed gaat.”
De huurprijs voor de kamer valt nooit hoger uit dan het puntensysteem voorschrijft. Met een deel van de huur wordt de stichting bekostigd.
Solink ging in april van start in Dordrecht, maar bemiddelt landelijk. Tot nog toe hebben zich meer ouderen dan studenten aangemeld en zijn er vijf matches. “Dat is minder dan gedacht, maar we willen zorgvuldig te werk gaan”, aldus Van Maanen.

Problemen verwacht hij niet. “De meeste studenten die zich tot nog toe hebben aangemeld, zijn zorgzaam ingesteld. Ze volgen vaak een sociale of medische opleiding of hebben wel eens vrijwilligerswerk voor ouderen gedaan. De bekende feestbeesten kiezen hier niet voor. Het selecteert zich vanzelf uit.”
In Delft zoekt Solink een oudere voor een student die in september wil gaan studeren. Hij wilde niet meewerken aan dit artikel. 

www.solink.nl

Ik ben moeder van twee Delftse studenten, een derdejaars en een eerstejaars. Beiden zoeken sinds een half jaar woonruimte. Dat valt niet mee. Niet alleen omdat er een tekort is, maar ook vanwege de manier waarop kamers en woningen worden aangeboden en verdeeld.
Bij gewone sociale verhuurders als Woonbron en Vestia moet je zo lang ingeschreven staan, dat je pas aan de beurt bent tegen de tijd dat de afstudeerdatum in zicht is. Of je moet geluk hebben dat je wordt ingeloot voor een van de weinige woningen die verloot worden. De commerciële verhuurders sluiten geen huurcontracten met studenten en kleine particuliere verhuurders proberen maar al te vaak meer huur te vragen dan wettelijk is toegestaan. Je kunt wel binnen een half jaar aan de huurcommissie vragen om de huur te corrigeren, maar dan heb je vaak ook een minder prettige relatie met je verhuurder.
Op de algemene huurmarkt heb je als kamerzoekende student dus weinig kans op fatsoenlijke huisvesting. Biedt Duwo, die er speciaal is voor de huisvesting van Delftse studenten, meer kans? Dat valt vies tegen. Met stijgende verbazing hoor ik over de taferelen, die onder de keurige term coöptatie plaatsvinden (onder studenten beter bekend als ‘instemmingen lopen’). De kunst is blijkbaar om elke door de studenten bedachte selectieprocedure en elke vraag braaf over je heen te laten komen en leuk en gezellig te doen en veel te praten. Het heeft veel weg van een beestenmarkt zonder marktmeester.
Ik heb het jaarverslag 2008 van Duwo gelezen en geïnformeerd bij de VSSD, die samen met Duwo de Kamerwinkel heeft opgezet. De conclusie is, dat Duwo geen toezicht houdt op het verloop van de instemmingen en ook niet feitelijk registreert wat er gebeurt.
De geluiden over het gemiddelde aantal instemmingen – jongens vaker dan meisjes; gemiddeld vijftien keer – zijn daarom volkomen uit de lucht gegrepen. Er wordt niet bijgehouden hoeveel mensen op een kameraanbod reageren en hoeveel daarvan uitgenodigd worden voor een instemming. (Een van mijn kinderen heeft zeven keer gereageerd en is een keer uitgenodigd. De andere is al vijf keer zonder resultaat naar Delft afgereisd.) Evenmin wordt geregistreerd hoeveel studenten uiteindelijk tot de slotsom komen dat ze onder het instemmingssysteem nul procent kans maken op een kamer en afhaken.
Ik lees in het jaarverslag 2008 dat Duwo alles uit de kast getrokken heeft om de buitenlandse studenten te kunnen huisvesten en dat dat gelukt is. Moeten mijn kinderen soms weg uit Nederland om ook aan een kamer te komen?
Studenten die dit lezen zou ik willen vragen om te reageren en aan Delta te schrijven wat hun ervaringen zijn. Hopelijk stimuleert dat Duwo om de kans op een kamer eerlijker te verdelen.

Anita Engbers heeft twee kinderen op de TU en is PvdA-raadslid (o.a. woordvoerder woonruimteverdeling en volkshuisvesting) in haar woonplaats. Ook is ze lid van de huurcommissie in Utrecht.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.