Sport en cultuur zonder ‘verwende-kinderengedrag’

Raymond Browne, sinds anderhalf jaar hoofd van het sportcentrum en het cultureel centrum, heeft een visie. Die visie laat zich misschien het beste vatten onder de noemer verzakelijking.

Vanuit die gedachte werkt hij aan een businessplan, filosofeert hij over een sportbeleid dat prioriteit geeft aan bepaalde sporten, heeft hij de relatie met studenten veranderd en denkt hij erover met beide centra de boer op te gaan om de inkomsten te verhogen. De culturele en sportcentra van andere universiteiten laten volgens hem immers zien, dat juist het betreden van de markt voordelig is voor de student.

Al zal hij eerst beginnen om binnen de TU meer mensen naar zijn centra te trekken. “We moeten eens een rondje maken langs de faculteiten om te zien wat men wil. Pas daarna en nadat we hebben gekeken of we kunnen samenwerken met andere publieke instellingen, gaan we echt commercieel kijken”, nuanceert Browne.

Met grote interesse kijkt hij intussen naar Nijmegen, waar het sportcentrum een aparte fitnessruimte heeft laten bouwen voor particulieren. Of naar Eindhoven, waar het sportcentrum in het weekeinde zalen verhuurt. De mogelijkheden zijn volgens Browne enorm. “Je zou ook een commerciële dependance elders kunnen beginnen, bijvoorbeeld op het bedrijventerrein Technopolis.”

Hoe dan ook, het cultureel centrum en het sportcentrum willen meer mensen trekken. Daarvoor is volgens Browne bewegingsruimte nodig. “In de OOD (de huidige reorganisatie – red.) zit ook een verzelfstandigingsonderzoek van deze tenten. Ik vind dat prima. Ik wil best een verruiming van de speelruimte om te ondernemen.”

Browne trad anderhalf jaar geleden aan als eerste hoofd van het sportcentrum en het cultureel centrum samen. Tot dan toe hadden beide instellingen apart gedraaid. Dat was volgens Browne, die twee jaar geleden meewerkte aan een andere reorganisatie, een inefficiënte situatie. “Het onderhoud van de gebouwen of de administratie zijn echt niet anders.”

Browne barstte van de ideeën toen hij aan zijn nieuwe baan begon en dat is nog steeds zo. Volgens hem een logische houding. “Ik kom nieuw binnen, natuurlijk ga ik dan geluid maken.”

Eén van de eerste dingen die van hem moesten veranderen, was de verhouding met de studenten. Met muziekvereniging Krashna Musika sprak hij bijvoorbeeld af het niet meer over geld te hebben. “De relatie tussen Krashna en het cultureel centrum was er één van knorrige huisbaas en zeurende huurder. Beide spraken elkaar alleen als er geldproblemen waren”, aldus Browne.

Krashna-voorzitter Dorrith Dijkzeul kan bevestigen dat de verhouding nu goed is. “We gaan leuk met elkaar om. Als we iets vragen, wordt het geregeld.” Toch is er volgens haar altijd ruimte voor verbetering. “We willen wel onafhankelijk blijven en zelf bedenken waar we heengaan. Het gevaar van alle ideeën van Browne is dat je daar gemakkelijk door kunt worden meegesleept.”

Zo is Dijkzeul er nog niet helemaal uit of het nu goed of slecht is dat het cultureel centrum een bar krijgt. “Wij willen ook een levendiger cultureel centrum. Maar we lopen door de bar jaarlijks duizend euro mis, doordat we onze borrels straks niet meer zelf organiseren.”

Ook met de sportverenigingen wenst Browne op een prettige manier om te gaan. “Veel verenigingen benaderen ons als geldautomaat. Dat wordt geen warme relatie”, zegt hij. De klaagcultuur bij veel verenigingen moet volgens hem verdwijnen. “Veel studenten vinden de sportkaart van 55 euro bijvoorbeeld duur. Terwijl veel van hen veertig euro per maand betalen bij een particulier fitnesscentrum. Het beeld van ‘er kan niks’ is verwende-kinderengedrag. Je moet ook eens ophouden met zeuren. Het is wel geven en nemen.”

Browne kan zich helemaal ergeren aan studenten die zonder kaart komen sporten. Het was nogal een cultuuromslag toen het sportcentrum twee seizoenen geleden van de verenigingen eiste dat zij hun ledenlijsten inleverden. Op basis daarvan zouden ze worden ingeroosterd en zouden ze budget krijgen voor een trainer.

Dat er wat moest en nog steeds moet veranderen, is evident. “Soms onderhandelen we met bestuursleden van sportverenigingen die zelf geen sportkaart hebben.” Het aantal sportkaarten loopt nu tegen de zesduizend. “Dat waren er altijd vijfduizend. Het vermoeden bestaat dat die duizend meer er altijd al waren.”

Volgens bestuurslid Hans Bergers van de studentensportfederatie Dssf is studenteninput meer dan alleen klagen. Maar de huidige overlegstructuur lokt wel geklaag uit. “We worden soms geconfronteerd met uitgewerkte plannen, met de vraag wat we ervan vinden”, vertelt hij. “Dat is laat. En soms moeten we onszelf uitnodigen om te worden bijgepraat. Dat kan overigens ook aan ons liggen, maar het lijkt me raadzaam om het overleg beter te regelen.”

Bergers zegt het geen goed idee te vinden dat het sportcentrum studenten benadert als klanten. “Er is hier geen marktwerking, de relatie student-universiteit is niet die van klant-bedrijf.”

Toch is dat wel waar Browne heen wil. Wil de student bijvoorbeeld meer individueel sporten, een landelijke trend, dan moet hem dat volgens hem met meer, betere en altijd beschikbare fitnessfaciliteiten geboden worden. En in het cultureel centrum mag je voor sommige cursussen best hogere prijzen vragen, vindt Browne.

Dat gebeurt dit jaar dan ook. “De prijsverhoudingen waren zo scheef dat ik bij dans laten we zeggen twee euro per student bijlegde, bij fotografie honderd euro en bij pianoles vierhonderd euro. Als we zoveel mogelijk mensen gebruik willen laten maken van het centrum, zoals iedereen roept, dan gaat deze verhouding ten koste daarvan.”

Dus steeg de prijs van pianolessen van 125 naar 325 euro, met een overgangsregeling voor mensen die al les volgden. “Met 325 euro zit ik nog steeds onder de marktprijs. En 125 was een lachertje.”

Jazzweekend bij Krashna Musika, afgelopen weekend. De vereniging heeft een warme relatie met Browne, maar is niet blij met al zijn plannen. “We lopen door de nieuwe bar in het cultureel centrum jaarlijks duizend euro mis, doordat we onze borrels straks niet meer zelf organiseren.” (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

Raymond Browne, sinds anderhalf jaar hoofd van het sportcentrum en het cultureel centrum, heeft een visie. Die visie laat zich misschien het beste vatten onder de noemer verzakelijking.

Vanuit die gedachte werkt hij aan een businessplan, filosofeert hij over een sportbeleid dat prioriteit geeft aan bepaalde sporten, heeft hij de relatie met studenten veranderd en denkt hij erover met beide centra de boer op te gaan om de inkomsten te verhogen. De culturele en sportcentra van andere universiteiten laten volgens hem immers zien, dat juist het betreden van de markt voordelig is voor de student.

Al zal hij eerst beginnen om binnen de TU meer mensen naar zijn centra te trekken. “We moeten eens een rondje maken langs de faculteiten om te zien wat men wil. Pas daarna en nadat we hebben gekeken of we kunnen samenwerken met andere publieke instellingen, gaan we echt commercieel kijken”, nuanceert Browne.

Met grote interesse kijkt hij intussen naar Nijmegen, waar het sportcentrum een aparte fitnessruimte heeft laten bouwen voor particulieren. Of naar Eindhoven, waar het sportcentrum in het weekeinde zalen verhuurt. De mogelijkheden zijn volgens Browne enorm. “Je zou ook een commerciële dependance elders kunnen beginnen, bijvoorbeeld op het bedrijventerrein Technopolis.”

Hoe dan ook, het cultureel centrum en het sportcentrum willen meer mensen trekken. Daarvoor is volgens Browne bewegingsruimte nodig. “In de OOD (de huidige reorganisatie – red.) zit ook een verzelfstandigingsonderzoek van deze tenten. Ik vind dat prima. Ik wil best een verruiming van de speelruimte om te ondernemen.”

Browne trad anderhalf jaar geleden aan als eerste hoofd van het sportcentrum en het cultureel centrum samen. Tot dan toe hadden beide instellingen apart gedraaid. Dat was volgens Browne, die twee jaar geleden meewerkte aan een andere reorganisatie, een inefficiënte situatie. “Het onderhoud van de gebouwen of de administratie zijn echt niet anders.”

Browne barstte van de ideeën toen hij aan zijn nieuwe baan begon en dat is nog steeds zo. Volgens hem een logische houding. “Ik kom nieuw binnen, natuurlijk ga ik dan geluid maken.”

Eén van de eerste dingen die van hem moesten veranderen, was de verhouding met de studenten. Met muziekvereniging Krashna Musika sprak hij bijvoorbeeld af het niet meer over geld te hebben. “De relatie tussen Krashna en het cultureel centrum was er één van knorrige huisbaas en zeurende huurder. Beide spraken elkaar alleen als er geldproblemen waren”, aldus Browne.

Krashna-voorzitter Dorrith Dijkzeul kan bevestigen dat de verhouding nu goed is. “We gaan leuk met elkaar om. Als we iets vragen, wordt het geregeld.” Toch is er volgens haar altijd ruimte voor verbetering. “We willen wel onafhankelijk blijven en zelf bedenken waar we heengaan. Het gevaar van alle ideeën van Browne is dat je daar gemakkelijk door kunt worden meegesleept.”

Zo is Dijkzeul er nog niet helemaal uit of het nu goed of slecht is dat het cultureel centrum een bar krijgt. “Wij willen ook een levendiger cultureel centrum. Maar we lopen door de bar jaarlijks duizend euro mis, doordat we onze borrels straks niet meer zelf organiseren.”

Ook met de sportverenigingen wenst Browne op een prettige manier om te gaan. “Veel verenigingen benaderen ons als geldautomaat. Dat wordt geen warme relatie”, zegt hij. De klaagcultuur bij veel verenigingen moet volgens hem verdwijnen. “Veel studenten vinden de sportkaart van 55 euro bijvoorbeeld duur. Terwijl veel van hen veertig euro per maand betalen bij een particulier fitnesscentrum. Het beeld van ‘er kan niks’ is verwende-kinderengedrag. Je moet ook eens ophouden met zeuren. Het is wel geven en nemen.”

Browne kan zich helemaal ergeren aan studenten die zonder kaart komen sporten. Het was nogal een cultuuromslag toen het sportcentrum twee seizoenen geleden van de verenigingen eiste dat zij hun ledenlijsten inleverden. Op basis daarvan zouden ze worden ingeroosterd en zouden ze budget krijgen voor een trainer.

Dat er wat moest en nog steeds moet veranderen, is evident. “Soms onderhandelen we met bestuursleden van sportverenigingen die zelf geen sportkaart hebben.” Het aantal sportkaarten loopt nu tegen de zesduizend. “Dat waren er altijd vijfduizend. Het vermoeden bestaat dat die duizend meer er altijd al waren.”

Volgens bestuurslid Hans Bergers van de studentensportfederatie Dssf is studenteninput meer dan alleen klagen. Maar de huidige overlegstructuur lokt wel geklaag uit. “We worden soms geconfronteerd met uitgewerkte plannen, met de vraag wat we ervan vinden”, vertelt hij. “Dat is laat. En soms moeten we onszelf uitnodigen om te worden bijgepraat. Dat kan overigens ook aan ons liggen, maar het lijkt me raadzaam om het overleg beter te regelen.”

Bergers zegt het geen goed idee te vinden dat het sportcentrum studenten benadert als klanten. “Er is hier geen marktwerking, de relatie student-universiteit is niet die van klant-bedrijf.”

Toch is dat wel waar Browne heen wil. Wil de student bijvoorbeeld meer individueel sporten, een landelijke trend, dan moet hem dat volgens hem met meer, betere en altijd beschikbare fitnessfaciliteiten geboden worden. En in het cultureel centrum mag je voor sommige cursussen best hogere prijzen vragen, vindt Browne.

Dat gebeurt dit jaar dan ook. “De prijsverhoudingen waren zo scheef dat ik bij dans laten we zeggen twee euro per student bijlegde, bij fotografie honderd euro en bij pianoles vierhonderd euro. Als we zoveel mogelijk mensen gebruik willen laten maken van het centrum, zoals iedereen roept, dan gaat deze verhouding ten koste daarvan.”

Dus steeg de prijs van pianolessen van 125 naar 325 euro, met een overgangsregeling voor mensen die al les volgden. “Met 325 euro zit ik nog steeds onder de marktprijs. En 125 was een lachertje.”

Jazzweekend bij Krashna Musika, afgelopen weekend. De vereniging heeft een warme relatie met Browne, maar is niet blij met al zijn plannen. “We lopen door de nieuwe bar in het cultureel centrum jaarlijks duizend euro mis, doordat we onze borrels straks niet meer zelf organiseren.” (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)