Of de rugbyende dames van THOR zich mogen tooien met de in deze tijden gangbare titel ‘herfstkampioenen’ is door het vertekende beeld in de ranglijst (afkeuringen, weetjewel) niet te zeggen.
Ze wonnen zondag in elk geval wel hun eerste officiële bekerwedstrijd, tegen The Bassets uit Sassenheim, met 60-10. Verheugend was dat er opnieuw een nieuwelinge (Michelle Hendriks) haar eerste try drukte. Het complete THOR-team is trouwens genomineerd voor de titel ‘Sportploeg van het jaar’, die komende zaterdag vergeven wordt tijdens een sportmanifestatie op het TU-sportcentrum ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Delftse Sportraad. ,,Een aantal van ons moet eerst nog trainen, maar daarna zullen wij ons in sneltreinvaart naar de hal spoeden”, aldus een hoopvolle Louise de Jong.
Twee maanden hadden ze niet gespeeld, de rugbyers van DSR-C . Niettemin veegden zij zondag de vloer aan met de lokale ‘burgers’, officieel bekend als Rugby Club Delft. In tegenstelling tot eerdere onderlinge krachtmetingen gingen de studenten op ‘eigen’ TU-terrein dit keer ook na de pauze door in plaats van in de gebruikelijke dip te raken. Een klinkende overwinning werd het: 41-5. DSR-C speelde tot nu toe vijf wedstrijden waarvan er vier werden gewonnen en verkeert in de top van het klassement. PS: De kwalificatie ‘die andere studentenclub van Delft’ (zie vorige editie van deze rubriek) werd met hier en daar gefronste wenkbrauwen voor kennisgeving aangenomen bij DSR-C, de oudste rugbyclub van Nederland. Witte zakdoekjes voor de schrijver van deze rubriek.
De hockeydames van Dopie wonnen ook hun twaalfde competitieduel. Gaap, gaap. Dit keer was Pollux de klos. Het werd 2-0. Voorspelbaar die Dopievrouwen voor wie de slogan ‘Wij gaan winnen, alleen met hoeveel is de vraag’ wekelijks van toepassing is. Al weken geleden, ver voor de eerste bladeren van de bomen vielen, konden de meisjes zich ‘herfstkampioen’ noemen. De lentetitel zit er nú al aan te komen. Laten we de camera voor de verandering dan maar eens richten op het tweede damesteam van de hockeyende Virgiliaansen. Omdat hun grote voorbeelden op het kunstgras bezig waren, mochten de reserves het natuurgras omploegen. Daar werd Alecto de dupe van. Ook hier was de uitslag 2-0. ,,Het ging hartstikke goed”, was de weinig ophefmakende conclusie van Saskia Teurlings, die nog meer goedbedoelde algemeenheden in petto had: ,,We gaan voor het kampioenschap.” Oké meisjes, doe je best. De heren hebben die doelstelling (stiekem) ook. Voor hen kwam de onverwachte 1-4 nederlaag tegen Hoco dan ook slecht uit. ,,We stonden binnen vijf minuten met 2-0 achter, daarna begonnen we pas te hockeyen”, probeerde Jasper Verbunt een uur na de wedstrijd het inmiddels verdrongen duel terug in de herinnering te brengen. Dat hockeyen leverde zowaar nog voor de rust een doelpunt op. En na de rust werd er ook nog ‘druk gezet’, maar in de laatste vijf minuten vielen er toch weer twee tegentreffers. ,,Als we blijven spelen als vandaag worden we geen kampioen”, was de keiharde conclusie van aanvoerder Michiel Moonen. Niet dat het behalen van de titel een doelstelling wasbij aanvang van de competitie, maar als je in de loop van het seizoen op de tweede plaats terechtkomt, ,,dan gaat het wel kriebelen”, aldus Verbunt. Gelukkig was de koploper (4 punten voorsprong op de Delftenaren) zo vriendelijk om van Leiden te verliezen.
Dat geluk hadden de mannen van DSHC ook. Zelf wonnen zij van Schaerweijde (6-2), de te achterhalen koploper Pinoké dolf het onderspit tegen Forward (0-2).
In de strijd om de herfsttitel in voetballand boekte lijstaanvoerder Ariston ’80 zaterdag een 0-0 gelijkspel tegen concurrent DOS ’32. ,,We hadden er eentje in moeten prikken”, vertelde doelman Jeroen Fikkers, die ondanks het houden van de spreekwoordelijke ‘nul’ een sip gezicht trok. ,,Zij waren na afloop blijer dan wij.” Wij zijn ook blij. Met meer sportnieuws, na de winterstop.
Of de rugbyende dames van THOR zich mogen tooien met de in deze tijden gangbare titel ‘herfstkampioenen’ is door het vertekende beeld in de ranglijst (afkeuringen, weetjewel) niet te zeggen. Ze wonnen zondag in elk geval wel hun eerste officiële bekerwedstrijd, tegen The Bassets uit Sassenheim, met 60-10. Verheugend was dat er opnieuw een nieuwelinge (Michelle Hendriks) haar eerste try drukte. Het complete THOR-team is trouwens genomineerd voor de titel ‘Sportploeg van het jaar’, die komende zaterdag vergeven wordt tijdens een sportmanifestatie op het TU-sportcentrum ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de Delftse Sportraad. ,,Een aantal van ons moet eerst nog trainen, maar daarna zullen wij ons in sneltreinvaart naar de hal spoeden”, aldus een hoopvolle Louise de Jong.
Twee maanden hadden ze niet gespeeld, de rugbyers van DSR-C . Niettemin veegden zij zondag de vloer aan met de lokale ‘burgers’, officieel bekend als Rugby Club Delft. In tegenstelling tot eerdere onderlinge krachtmetingen gingen de studenten op ‘eigen’ TU-terrein dit keer ook na de pauze door in plaats van in de gebruikelijke dip te raken. Een klinkende overwinning werd het: 41-5. DSR-C speelde tot nu toe vijf wedstrijden waarvan er vier werden gewonnen en verkeert in de top van het klassement. PS: De kwalificatie ‘die andere studentenclub van Delft’ (zie vorige editie van deze rubriek) werd met hier en daar gefronste wenkbrauwen voor kennisgeving aangenomen bij DSR-C, de oudste rugbyclub van Nederland. Witte zakdoekjes voor de schrijver van deze rubriek.
De hockeydames van Dopie wonnen ook hun twaalfde competitieduel. Gaap, gaap. Dit keer was Pollux de klos. Het werd 2-0. Voorspelbaar die Dopievrouwen voor wie de slogan ‘Wij gaan winnen, alleen met hoeveel is de vraag’ wekelijks van toepassing is. Al weken geleden, ver voor de eerste bladeren van de bomen vielen, konden de meisjes zich ‘herfstkampioen’ noemen. De lentetitel zit er nú al aan te komen. Laten we de camera voor de verandering dan maar eens richten op het tweede damesteam van de hockeyende Virgiliaansen. Omdat hun grote voorbeelden op het kunstgras bezig waren, mochten de reserves het natuurgras omploegen. Daar werd Alecto de dupe van. Ook hier was de uitslag 2-0. ,,Het ging hartstikke goed”, was de weinig ophefmakende conclusie van Saskia Teurlings, die nog meer goedbedoelde algemeenheden in petto had: ,,We gaan voor het kampioenschap.” Oké meisjes, doe je best. De heren hebben die doelstelling (stiekem) ook. Voor hen kwam de onverwachte 1-4 nederlaag tegen Hoco dan ook slecht uit. ,,We stonden binnen vijf minuten met 2-0 achter, daarna begonnen we pas te hockeyen”, probeerde Jasper Verbunt een uur na de wedstrijd het inmiddels verdrongen duel terug in de herinnering te brengen. Dat hockeyen leverde zowaar nog voor de rust een doelpunt op. En na de rust werd er ook nog ‘druk gezet’, maar in de laatste vijf minuten vielen er toch weer twee tegentreffers. ,,Als we blijven spelen als vandaag worden we geen kampioen”, was de keiharde conclusie van aanvoerder Michiel Moonen. Niet dat het behalen van de titel een doelstelling wasbij aanvang van de competitie, maar als je in de loop van het seizoen op de tweede plaats terechtkomt, ,,dan gaat het wel kriebelen”, aldus Verbunt. Gelukkig was de koploper (4 punten voorsprong op de Delftenaren) zo vriendelijk om van Leiden te verliezen.
Dat geluk hadden de mannen van DSHC ook. Zelf wonnen zij van Schaerweijde (6-2), de te achterhalen koploper Pinoké dolf het onderspit tegen Forward (0-2).
In de strijd om de herfsttitel in voetballand boekte lijstaanvoerder Ariston ’80 zaterdag een 0-0 gelijkspel tegen concurrent DOS ’32. ,,We hadden er eentje in moeten prikken”, vertelde doelman Jeroen Fikkers, die ondanks het houden van de spreekwoordelijke ‘nul’ een sip gezicht trok. ,,Zij waren na afloop blijer dan wij.” Wij zijn ook blij. Met meer sportnieuws, na de winterstop.
Comments are closed.