Het politieke leven lacht staatssecretaris Rutte weer toe. Zijn leerrechtenplan zal de eindstreep halen, en de studentendemonstratie van gisteren deed er weinig meer toe.
Na lang morren leggen de universiteiten zich neer bij Ruttes leerrechtenplan en doet ook de Tweede Kamer niet moeilijk in ruil voor een half jaar extra studietijd.
Als de voortekenen niet bedriegen zal de Tweede Kamer groen licht geven voor de leerrechtenplannen van de staatssecretaris. Die neemt daarmee een belangrijke horde in zijn race naar een nieuwe Wet op het Hoger Onderwijs (WHO). Veel veren heeft de staatssecretaris niet hoeven laten. Kennelijk hebben Rutte en zijn ambtenaren een systeem bedacht dat op weinig fundamentele weerstand stuit.
Ruttes agenda is in feite eenvoudig: hij wil hoogopgeleiden sneller de arbeidsmarkt op krijgen en het bekostigingsstelsel moest op de helling. Met zijn leerrechtenplan hoopt de staatssecretaris twee vliegen in een klap te slaan. Enerzijds maant hij studenten tot spoed omdat leerrechten per definitie eindig zijn. Daarbij verliest hij de redelijkheid niet uit het oog, want met twee jaar uitlooptijd moet het voor de meeste studenten haalbaar zijn om een studie te voltooien. Tegelijkertijd moeten de instellingen er meer dan nu voor zorgen dat hun opleidingen aan de maat zijn: als de studenten weglopen merken ze dat sneller in hun budget.
Met name voor de universiteiten was het leerrechtenplan even slikken. Zij vreesden een enorme administratieve rompslomp in een tijd dat ze juist door de staatssecretaris werden aangevallen op hun toenemende overheadkosten. Een begrijpelijk bezwaar, al zou het bij de universiteiten bekend moeten zijn dat er al maanden hard wordt gewerkt aan een computerprogramma dat de studentenadministraties koppelt en vereenvoudigt. De staatssecretaris kon de universiteiten en hogescholen vorige week met een geringe tegemoetkoming over de streep trekken.
De enige partijen die morrend aan de zijlijn blijven staan, zijn de studentenbonden. Met name de Landelijke Studentenvakbond is een uitgesproken tegenstander van Ruttes plan. Het tegenvoorstel van de bond – drie jaar uitlooptijd na de cursusduur . werd alleen door de SP en GroenLinks als een serieuze optie beschouwd. Het ISO nam al snel genoegen met de twee jaar uitlooptijd die de Tweede Kamer wil, maar vroeg extra leerrechten voor bestuurlijk actieve en topstudenten. Daar lijkt wel een mouw aan te passen.
De bonden hebben zich vooral beziggehouden met de nadelen van Ruttes plannen. Leerrechten werden onmiddellijk afgedaan als leerrantsoen. Daardoor zijn kansen blijven liggen. Van vraagsturing komt in het huidige bekostigingsmodel namelijk weinig terecht, terwijl daar best voordelen te halen waren.
Pagina 10: ‘Mark Rutte is een gevaarlijke charmeur’
Na lang morren leggen de universiteiten zich neer bij Ruttes leerrechtenplan en doet ook de Tweede Kamer niet moeilijk in ruil voor een half jaar extra studietijd.
Als de voortekenen niet bedriegen zal de Tweede Kamer groen licht geven voor de leerrechtenplannen van de staatssecretaris. Die neemt daarmee een belangrijke horde in zijn race naar een nieuwe Wet op het Hoger Onderwijs (WHO). Veel veren heeft de staatssecretaris niet hoeven laten. Kennelijk hebben Rutte en zijn ambtenaren een systeem bedacht dat op weinig fundamentele weerstand stuit.
Ruttes agenda is in feite eenvoudig: hij wil hoogopgeleiden sneller de arbeidsmarkt op krijgen en het bekostigingsstelsel moest op de helling. Met zijn leerrechtenplan hoopt de staatssecretaris twee vliegen in een klap te slaan. Enerzijds maant hij studenten tot spoed omdat leerrechten per definitie eindig zijn. Daarbij verliest hij de redelijkheid niet uit het oog, want met twee jaar uitlooptijd moet het voor de meeste studenten haalbaar zijn om een studie te voltooien. Tegelijkertijd moeten de instellingen er meer dan nu voor zorgen dat hun opleidingen aan de maat zijn: als de studenten weglopen merken ze dat sneller in hun budget.
Met name voor de universiteiten was het leerrechtenplan even slikken. Zij vreesden een enorme administratieve rompslomp in een tijd dat ze juist door de staatssecretaris werden aangevallen op hun toenemende overheadkosten. Een begrijpelijk bezwaar, al zou het bij de universiteiten bekend moeten zijn dat er al maanden hard wordt gewerkt aan een computerprogramma dat de studentenadministraties koppelt en vereenvoudigt. De staatssecretaris kon de universiteiten en hogescholen vorige week met een geringe tegemoetkoming over de streep trekken.
De enige partijen die morrend aan de zijlijn blijven staan, zijn de studentenbonden. Met name de Landelijke Studentenvakbond is een uitgesproken tegenstander van Ruttes plan. Het tegenvoorstel van de bond – drie jaar uitlooptijd na de cursusduur . werd alleen door de SP en GroenLinks als een serieuze optie beschouwd. Het ISO nam al snel genoegen met de twee jaar uitlooptijd die de Tweede Kamer wil, maar vroeg extra leerrechten voor bestuurlijk actieve en topstudenten. Daar lijkt wel een mouw aan te passen.
De bonden hebben zich vooral beziggehouden met de nadelen van Ruttes plannen. Leerrechten werden onmiddellijk afgedaan als leerrantsoen. Daardoor zijn kansen blijven liggen. Van vraagsturing komt in het huidige bekostigingsmodel namelijk weinig terecht, terwijl daar best voordelen te halen waren.
Pagina 10: ‘Mark Rutte is een gevaarlijke charmeur’
Comments are closed.