Het ministerie van OCW zei tegen de UvA dat de universiteit geen nieuwe bul mocht uitreiken aan een alumnus die een geslachtsverandering had ondergaan.
“Bij nader inzien blijkt dat deze interpretatie van de wet te strikt is geweest”, zegt minister Marja van Bijsterveldt in antwoord op kamervragen.
Uitzondering
Zij is het met de Commissie Gelijke Behandeling eens, die gisteren haar visie op de zaak gaf. Volgens de commissie zijn er wettelijk geen belemmeringen om voor transseksuelen een uitzondering te maken op de regel dat een bul maar één keer wordt uitgereikt.
Getuigschrift
“Wij zullen de relevante onderwijsinstellingen hiervan op de hoogte stellen”, aldus Van Bijsterveldt. Ze noemt het ook ‘wenselijk’ dat een getuigschrift na geslachtsverandering kan worden bijgesteld.
Nieuw diploma
De kwestie kwam aan het rollen toen Justus Eisfeld van de UvA een nieuw diploma vroeg met daarop zijn mannelijke namen. Alle officiële documenten had hij al kunnen aanpassen, behalve zijn diploma.
Indirecte discriminatie
De UvA was het met Eisfeld eens dat er sprake was van indirecte discriminatie, maar meende toch dat de wet haar verbood om een nieuw diploma uit te reiken. “De anti-discriminatiewetgeving is niet consistent met de WHW”, zei een woordvoerder destijds. WHW staat voor Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.
Nieuwe bul
Nu ligt de nieuwe bul klaar. Het is alleen nog een logistieke kwestie, aldus een woordvoerder. Eisfeld woont in Amerika en de UvA moet de oude bul eerst innemen voordat de nieuwe kan worden uitgereikt.
Maandenlang heb ik met ingehouden adem kennis genomen van de didactische tips van onze topdocenten: doe niet alsof je alles weet – gebruik nooit sheets – stel vragen – zet ordeverstoorders de zaal uit – accepteer dat studenten je vak misschien niet superleuk vinden – zorg voor interactie – lees eens wat literatuur.
Je moet een nieuwe didactische aanpak natuurlijk stapje voor stapje opbouwen en daarom ben ik begonnen met de laatste tip. Ik heb de ingebonden uitgave van ‘Het diner’ van Herman Koch aangeschaft à raison van 15 euro (fiscaal aftrekbaar onder beroepskosten) en het in één ruk uitgelezen. Wat literatuur precies te maken heeft met college geven, is mij niet geheel duidelijk geworden, maar ‘Het diner’ was een aangename afwisseling tussen al die wiskundeboeken op mijn leestafel.
De verkiezing van de docent van het jaar is gewonnen door Susanne Rudolph die, zo lees ik in het juryrapport, met kop en schouders uitsteekt boven de andere kandidaten. Deze andere kandidaten zijn de besten van hun faculteit en steken op hun beurt natuurlijk ook weer met kop en schouders boven de rest uit. Typisch Nederlands, een compliment uitdelen lukt niet zo goed, afkammen gaat veel beter. Zelfs winnares Rudolph krijgt bij de prijsuitreiking nog te horen dat ze tamelijk chaotisch college geeft. Het dédain waarmee over docenten wordt gesproken, is storend en wat is dat eigenlijk voor titel: docent van het jaar. Net zoiets als medewerker van de maand bij Domino’s Pizza?
Van het Jaar. Waarom zo bescheiden? Dit is Delft! Waarom niet op zoek naar de docent van het Millennium? Mijn kandidaat is de heer J.G. Büttner van de St. Katharine Volkschule in Braunschweig. De heer J.G. Büttner stond niet bekend vanwege zijn grote didactische bekwaamheid. Volgens de overlevering, die ongetwijfeld nogal gekleurd is, was hij een ongeïnteresseerde beul met een goede fles Schnaps onder de lessenaar. Toch zag hij de grote wiskundige aanleg van de jonge Karl Gauss. Daarom bestelde de heer J.G. Büttner bij een Hamburgse uitgever het moeilijkste wiskundeboek dat hij kon vinden, gaf dat aan Gauss en legde zo de basis voor de vorming van de uitzonderlijkste wiskundige aller tijden. Zo zie je maar, didactische vaardigheden spelen geen rol. Leren, dat doe je zelf.
Comments are closed.