‘Niemand weet waar we aan beginnen’

Teamcaptain Anne Sjoukema stond te genieten, twee jaar geleden in Rotterdam. Ze was er om een bekende te zien finishen en werd getroffen door de euforie van de deelnemers die de race toch maar even hadden volbracht. “Voor hen was het de tocht van hun leven, die ze nooit meer zullen vergeten. Het was mooi weer, gezellig, één groot feest op de Coolsingel.” Clubgenoot Guido van der Salm stond naast haar. “We zeiden tegen elkaar: het zou vet zijn om dit een keer met Proteus te doen.” Aan de bar van het clubgebouw sloeg hun enthousiasme over op twee andere leden van de roeivereniging. “Met zijn vieren hebben we gezegd: we gaan het gewoon doen.”

Bij de Roparun wordt het leveren van een ultieme sportprestatie gekoppeld aan het inzamelen van geld voor de zorg van kankerpatiënten. “Elke loper legt ongeveer anderhalve marathon binnen 48 uur af. Wij zijn een sportvereniging. Veel leden hebben een echte sportmentaliteit, sommigen trainen zeven keer per week. Het gaat ons ook om het goede doel, maar de grootste drijfveer is de sportieve uitdaging.”



Voor de race van 2011 werden ze uitgeloot, maar voor 2012 was het raak. “We hebben eerst geïnventariseerd of er überhaupt mensen wilden meedoen. Toen bleek dat er voldoende animo was, zijn we eind oktober vol aan de slag gegaan.” Het doel was om zoveel mogelijk materiaal, als campers en (goede) fietsen, te lenen of gesponsord te krijgen. Daarnaast werd veel creativiteit gestoken in het verzinnen van geld opleverende acties, variërend van een pubquiz tot een geheel verzorgd huiskamerdiner in een studentenhuis, de verkoop op Koninginnedag van uit pakken sap gefabriceerde portemonnees en een collecte bij de Makro.

De organisatie, van sponsors zoeken tot route verkennen, catering regelen en geschikte slaaplocaties vinden, bleek een enorme kluif. “Het is mij niet meegevallen. Je moet al een minimumbedrag van 2800 euro op tafel leggen om mee te kunnen doen. Het minimumbedrag voor het goede doel is nog eens 2500 euro. Alleen al de vereiste speciale lichtgevende hesjes voor de lopers kosten 25 euro per stuk. Die hebben wij trouwens wel goedkoper gekregen.”



De begeleiding bestaat naast teamcaptain Sjoukema uit zes fietsers, zes chauffeurs, onder wie één EHBO’er, twee fysiotherapeuten en twee koks. De 520 kilometer bestaat uit tien etappes. De acht lopers zijn verdeeld over twee groepen. De etappes worden om en om door een elkaar afwisselend viertal volbracht. De regels zijn strikt, doorkomsttijden worden gecontroleerd. Langzame ploegen starten het eerst, vanaf zaterdagochtend tien uur. Zondagochtend om zes uur gaan de laatste van start. Ze finishen maandagmiddag allemaal binnen een tijdspanne van vier uur. De vertrektijd van Team Proteus staat op zaterdag, 19.46 uur.



“Onze streeftijd is 43 uur en 40 minuten. De gemiddelde snelheid die wij hebben opgegeven is 12,1 kilometer per uur.” Cijfers die onder meer werden gebaseerd op de snelheden die eind april in een oefenweekend werden gehaald. “Ze hebben rondjes gelopen door het Westland. We hebben echt alle omstandigheden nagebootst, voor zover mogelijk.” De lopers, die vier keer per week hebben getraind, zijn vol vertrouwen. “Ze hebben ontzettend veel lol. Nu denken ze nog dat het alleen maar leuk is, maar niemand weet eigenlijk waar we echt aan beginnen.”



Veel deelnemende teams hebben een groot bedrijf achter zich staan. “Zo’n draagvlak, qua contacten en financiële steun, hebben wij niet. Ik ben er trots op dat we het als Proteus straks ook geflikt hebben. Wel erg jammer dat de TU ons niet sponsort.”