Delta en Delft Integraal berichten regelmatig over innovatieve ideeën met grote beloftes voor de toekomst. Maar wat is er een paar jaar later met het idee gebeurd? Hoe staat het bijvoorbeeld met de sponsbeker van industrieel ontwerper Alberto Ruiz Luca de Tena?
Delta, 5 april 2007:
Alles lijkt professioneel in de marathonwereld, behalve de kartonnen drinkbekers. Omdat ze open zijn van boven, schiet het water alle kanten op. Zonde en onhandig, vond industrieel ontwerper en sportfanaat Alberto Ruiz Luca de Tena (24). Hij studeerde af op een beker met een spons als deksel, waarbij waterverspilling tijdens marathons tot het verleden moet behoren.
Water dat tijdens het hardlopen uit het kartonnen bekertje klotst. Marathonlopers werden er gek van. Ir. Alberto Ruiz Luca de Tena bedacht een opmerkelijke oplossing voor dit probleem: een spons die als deksel werkt en twee inkepingen heeft, houdt het water in de beker op zijn plek. Al drie jaar lang wordt de beker gebruikt bij de marathon van Rotterdam.
“Voor marathonlopers is het heel erg belangrijk dat ze vocht binnen krijgen”, laat Ruiz Luca de Tena aan de telefoon vanuit Barcelona weten, waar hij tegenwoordig werkt voor A Piece of Pie. “Professionele lopers hebben een eigen drinkschema en weten wel wanneer ze hoeveel moeten drinken. Amateurs trainen meestal voor een marathon twintig kilometer per keer en kunnen dan nog af zonder extra te drinken. Daarom hebben ze geen drinkervaring en weten ze tijdens marathons niet wanneer en hoeveel ze moeten drinken. Dat kan gevaarlijk zijn. De sponsbeker helpt hardlopers beter te drinken.” Ruiz Luca de Tena loopt zelf ook een keer per week tien kilometer hard en is een fervent rugbyer bij de Poblenou Enginyers in Barcelona.
Ruiz Luca de Tena kwam na lang wikken en wegen tijdens zijn afstuderen aan de faculteit Industrieel Ontwerpen tot het ontwerp van de sponsbeker voor de organisatie van de marathon in de Maasstad. De Spanjaard ondervroeg hardlopers over hun ervaringen met drinkbekers tijdens het hardlopen. Daar kwam hij de gekste verhalen tegen. Een collega-student vertelde hem dat ze een spons meenam in een diepvrieszakje dat je dicht kan ritsen. Onderweg dronk ze uit de spons. Ook bij de marathons van Barcelona zag de industrieel ontwerper lopers uit een spons drinken. Dat bracht hem op het idee voor de sponsbeker.
De beker is inmiddels een succes. Die heeft zich bewezen tijdens de marathon van Rotterdam en de Haagse City-Pier-City loop. Hardlopers zijn op internetfora overwegend positief over de beker. Maar opmerkelijk genoeg is de sponsbeker nog niet in de winkel te koop. “Ik weet niet of de organisatie dat wel wil”, zegt de industrieel ontwerper. “Ik dacht daar niet aan toen ik mijn uitvinding voor ze deed. We wilden vooral hardlopers veiliger laten lopen, zodat ze meer plezier zouden hebben en dat is volgens mij gelukt.”
De Johan Cruyff Universiteit is helemaal geen universiteit, dat hoor je gelijk. De Johan Cruyff Universiteit, dat klinkt net als het Atilla de Hun Instituut voor Wereldvrede of het George Bush Centrum voor Intelligentie. Johan Cruyff was weliswaar een begenadigd spelverdeler, maar met wetenschap heeft hij nooit een bal te maken gehad. De Johan Cruyff Universiteit, dat is gewoon een woordspeling, dat hoort een kind.
Is de Universiteit Nyenrode wel een universiteit? Het uit de hand gelopen landhuis aan de Vecht staat eerder bekend om strikte kledingsvoorschriften dan om intellectuele uitdaging. Desalniettemin suggereert de naamgeving Universiteit Nyenrode wel degelijk een wetenschappelijke instelling. De Jan Splinter Universiteit, dat was misschien beter geweest.
In een poging zich te ontdoen van dat vervelende etiket ‘universiteit’ heeft Nyenrode de voormalige fraudeur Nick Leeson uitgenodigd om zijn licht te doen schijnen over de kredietcrisis. Leeson, een voortijdige schoolverlater, kwam begin jaren negentig in dienst van Barings. In zijn eerste jaar maakte hij een opmerkelijke winst, kreeg carte blanche, maar stapelde vervolgens verlies op verlies. In een poging die verliezen goed te maken via steeds grotere inzetten, een absolute beginnersfout, zorgde Leeson eigenhandig voor het bankroet van Engelands oudste zakenbank. Hij draaide voor vijf jaar de gevangenis in en heeft sindsdien nooit meer iets met de financiële wereld te maken gehad.
Wat kan een voormalige bajesklant zonder staat van dienst vertellen over de kredietcrisis? Niet veel, bleek op Nyenrode. Volgens Leeson, een goed verzorgde hooligan die tijdens de deliberaties zijn peervormige fysiek steeds verder onderuit in de stoel liet zakken, zijn speculanten intelligent en talentvol, maar zijn toezichthouders dom. Betaal toezichthouders meer geld, dat trekt intelligent talent aan, aldus Leeson. Helaas is een speculant die incidenteel veel te veel winst maakt, zoals Leeson, gewoon een sufferd zonder besef van risico’s. Banken zouden zich juist moeten hoeden voor dat soort opmerkelijke winstmakers. Toezichthouders ook.
Interviewer Twan Huys ging niet in op Leesons ideeën over toezicht op de financiële markten. Het interview bestond uit knullig gebabbel over dvd’s en Leesons voetbalclub. Daarmee illustreerde Twan ongewild Leesons ongelijk. Twan is een journalist, een toezichthouder, een vet betaalde toezichthouder maar toch niet erg intelligent of talentvol. Waar gaat mooie Twan de volgende keer naartoe met die College Tour? Toch niet naar Delft? De Theologische Universiteit Kampen lijkt me beter geschikt.

Comments are closed.