Lesgeven op een wankel tafeltje

Om duidelijk te maken waarom zijn vakgebied belangrijk is, laat Akke Suiker studenten graag een spectaculair filmpje uit 1940 zien van de Tacoma Narrows Bridge. Het wegdek van deze hangbrug zwiept als een golf op en neer door de wind en stort daarna in. “De eigen frequentie van de brug was niet berekend”, weet vijfdejaars student Crispijn Huijts nu.

Het tekent de wijze waarop Suiker theorie uit vakken als trillingen, statica en dynamica & stabiliteit doorvertaalt naar de praktijk. Een keertje gaf hij colleges zelfs staand op een wankel tafeltje, niet om zijn vak letterlijk te verbeelden maar om studenten achter in de zaal ook iets te kunnen laten zien.
Suiker geeft niet de gemakkelijkste vakken, zo menen zijn studenten. En al begrijpen ze het na een tijdje soms nog niet, Suiker blijft manieren zoeken om het uit te leggen.

Studenten roemen dan ook zijn doorzettingsvermogen en enthousiasme en gaven hem een vette acht bij een enquête over docenten. Zowel bij eerstejaars, als tweedejaars en derdejaars studenten in zijn faculteit eindigde Suiker op een eerste plaats.

Suiker beeldt zich in dat hij zelf student is en weet colleges zo te brengen dat studenten het begrijpen. “Hij weet het onderwerp heel goed terug te brengen tot kleine onderdelen”, zegt Huijts. “Niet iedere docent doet dat.”
Suiker kreeg in november 2009 te horen dat hij derdejaars vak dynamica & stabiliteit in februari moest geven, vertelt Huijts. “Hij heeft in korte tijd de stof doorgenomen en zijn colleges voorbereid en het toch helder kunnen overbrengen. En dat terwijl het een van de moeilijkste vakken is. Hij zei tegen ons dat hij ook af en toe moest slikken en het taaie stof vond. Hij heeft voldoende zijn best gedaan met uitwerkingen.”

Een ander sterk punt van Suiker: zijn oefeningen. Wie naar colleges komt en actief meedoet, hoeft bij wijze van spreken niet veel meer te studeren. “Aantekeningen van je colleges zijn voldoende studiemateriaal voor een examen”, zegt vierdejaars student en voorzitter van de facultaire studentenraad Bas Verheugt.

Verder heeft Suiker absoluut geen maandagochtendhumeur. Het is aan hem te zien dat hij van zijn werk geniet. Toen hij tentamens van de verschillende vakken tegelijkertijd moest nakijken, liet hij studenten tijdig weten dat het wat langer ging duren.

En in juni nog liet Suiker weten dat hij zich zorgen maakte over het niveau Engels van internationale studenten. “Hij heeft een taalcursus opgezocht en gevraagd of wij dat als vliegtuigbouwkundige studievereniging ‘Leonardo da Vinci’ konden promoten”, zegt Verheugt, destijds commissaris onderwijs. “Het feit dat dit uit hem zelf komt, pleit voor hem.” 

Wie is Akke Suiker?
41, UHD, vrouw en 3 kinderen, wetenschap is kunst, mechanica van vaste stoffen, wiskundige schoonheid, streven naar kwaliteit, Isaac Newton, inhoud is belangrijker dan de vorm, gitaren en versterkers, blues-rock bandje, Lennon with and without McCartney, Slowhand, Tommy (can you hear me?), het orakel van Betondorp, Van Basten…..goed….oh wat een goal!, Carpe diem.  

Naam: Susanne Rudolph (42)
Doceert bij: Civiele Techniek en Geowetenschappen
Burgerlijke staat: Getrouwd, 2 kinderen, 1 hond, 2 katten, 2 cavia’s, 1 konijn, 2 ratten
Vakken: Properties of hydrocarbons and reservoir fluids, Rock fluid interactions en cursussen als Introduction to petroleum engineering.

Inmiddels werkt Rudolph bij technische aardwetenschappen van de faculteit Civiele Techniek & Geowetenschappen. Daar associëren studenten haar ook met film. In Natural Resources – het periodiek van studievereniging Mijnbouwkundige Vereeniging – stond ze ooit in de rubriek ‘Miners in the movies’ verkleed als ‘The Bride’ uit Kill Bill. Compleet met mijnbouwhäckel in plaats van een samoeraizwaard. Rudolph moet er om lachen omdat haar leidinggevende Bill Rossen heet.

Eerder is Susanne Rudolph bij LST ook al eens benoemd tot beste docent van het jaar. Ze vond haar colleges toen beter. Ze geeft nu andere vakken en heeft colleges van collega’s overgenomen. “Ik herontwikkel hun colleges totdat het bij mij past, maar je moet drie keer college geven voordat je je eigen stijl vindt.”

Die stijl is: gestructureerd. Ze weet waarom ze een college geeft en waar het naar toe gaat. Er is een duidelijke rode draad. Tegelijkertijd is ze chaotisch. “Ik praat te snel en te veel. Die rode draad kan ik door mijn enthousiasme en door interactie soms ook kwijtraken.”
Rudolph werkt veel met PowerPoint en doceert zo interactief mogelijk. “Ik heb een hekel aan whiteboards want die zijn te klein: als je afleidingen opschrijft, is het bord vol en moet je het begin uitvegen. Vervolgens kun je daar niet meer op terugkomen.”

Gevolg is wel dat ze soms te veel stof in een PowerPointpagina propt. Dat hoort ze wel eens, want studenten mogen haar kritiseren. “Zeg het gewoon, want ik kan niets veranderen als ik het niet weet. Ik ben bereid te veranderen. Ik gaf laatst een college met veel sommen en dacht: hoe zal ik dat doen? Ik gaf afgeleiden. Kreeg ik in de pauze toch commentaar. In het tweede uur probeerde ik het aan de context te koppelen. Toen kreeg ik te horen dat het beter was.”

Rudolph streeft altijd naar verbetering, ook als voorzitter van de opleidingscommissie. Ze heeft ook bijgedragen aan curriculumvernieuwing binnen haar richting. Het zal geen verbazing wekken dat ze zogeheten ´Change Agent´ binnen haar faculteit is en ambassadeur voor Dewis (Delft Women In Science).
Ze gaat ervan uit dat studenten over heel de wereld het vak thermodynamica vreselijk vinden. “Mijn broer heeft werktuigbouwkunde gestudeerd en had een hekel aan thermodynamica. Ik dacht: hoe kan ik het zodanig uitleggen dat mijn broer het ook leuk vindt en er van leert? Je moet er even doorheen.”
Rudolph compenseert dit met haar aanstekelijke enthousiasme. Juist daardoor houdt ze studenten betrokken bij de stof. Haar presentaties zijn altijd beschikbaar via Blackboard, vaak met aanvullende achtergrondinformatie. “Een college moet zo door mij zijn voorbereid dat studenten het door zelfstudie moeten kunnen begrijpen. Als je een goede student bent, hoef je niet per se te komen. Als studenten er meer moeite mee hebben, moeten ze komen voor de meerwaarde.”

Dat stamt wellicht nog uit haar eigen studententijd. “Als student ging ik niet vaak naar colleges. Saai, verspilling van tijd. Ik accepteer het ook als studenten niet naar mijn colleges komen. Studenten moeten ook tijd hebben om te feesten.”

Tips Susanne Rudolph
• Blijf jezelf
• Vergeet niet hoe jij zelf als student was
• Accepteer dat studenten je vak misschien niet superleuk vinden

Maandagmorgenblues met prachtige formules
Wie olie uit de grond pompt, moet rekening houden met een veranderende temperatuur, druk en samenstelling van deze reservoir fluïde. Correlaties hiervoor komen aan bod tijdens Susanne Rudolphs college ‘properties of hydrocarbons and reservoir fluids’.
“Heb je licht nodig?” Susanne Rudolph knipt het licht aan als een student de luxaflex in het lokaal wat omhoog schuift. Het is nog wat donker op deze vroege maandagochtend.
“Ooit gehoord van de extension factor?”, vraagt Rudolph na een sheet vol taaie afleidingen. In de zaal klinkt her en der gemurmel. Rudolph loopt enthousiast maar een tikje ongeduldig door de zaal. Dit is immers herhaling van voorgaande stof.
Ze pakt een stift en tekent curves die het kook- en het dauwpunt als functie van de druk beschrijven. “Begrijpen jullie dit principe?” Studenten moeten niet alleen formules reproduceren, maar ook de context zien.
In rap tempo schrijft Rudolph formules op het bord. Ze grapt dat de stift stinkt, stelt een vraag en geeft drie mogelijke antwoorden. In afwachting van reacties gooit ze de stift in de lucht en vangt hem moeiteloos op. Als haar studenten kiezen voor de laatste optie, licht ze die toe met afleidingen.
“Is het duidelijk tot hier?” Ze probeert studenten actief bij het college te betrekken, gebruikt daarvoor af en toe een grapje maar er komt weinig sjoege uit de zaal. Sommigen pennen wat, anderen liggen apathisch onderuit, een enkeling bladert terug in zijn aantekeningen. Ondanks de bijna voelbare maandagmorgenblues blijft Rudolph enthousiast. “Gaat het te snel of te langzaam?”
Een diagram dan. “Wat beschrijft dit? Kom op guys!” Ze gebaart volop en kijkt haar studenten indringend aan. Ze is zo enthousiast over haar vak dat ze het antwoord er het liefst uit trekt.
Tot slot leidt Rudolph een werkelijk gigantische formule af die de dichtheid van olie beschrijft. “Uiteindelijk krijgen we deze prachtige formule, maar die wordt niet meer zo vaak gebruikt. Enig idee waarom?” Rudolph antwoordt zelf: “Dit werd beschreven toen we nog geen computers hadden.” De zaal haalt opgelucht adem.