Nishant Gupta zit komend jaar namens Aag in de studentenraad. Hij is de eerste buitenlander met een bestuursbeurs. ,,Minderheden worden niet tegengewerkt door de TU, maar soms gewoon vergeten.”
Hij komt uit Chandigarh, naar eigen zeggen een van de mooiste steden van India. ,,Ontworpen door Le Corbusier in de jaren vijftig”, vertelt Gupta niet zonder trots. ,,Als een van de weinige geplande steden van India is het strak, recht en schoon. En alles werkt, wat bijzonder is voor een Indiase stad.” Hij doorliep er de middelbare school, maar liet in 1995 zijn oog vallen op de studie scheikundige technologie in Delft. Vierdejaars is hij inmiddels en loopt naar eigen zeggen ‘niet nominaal, maar normaal’.
Toen Gupta in zijn eerste jaar bijna alle studiepunten haalde, besloot hij iets te doen met politiek. ,,Ik koos voor Aag. Dat past het meest bij mij, want mijn politieke richting is centrum-links.” Na een jaar werd hij gevraagd in de studentenraad van de faculteit TBM. ,,Mijn collega’s daar kregen allemaal een bestuursvergoeding. Voor mij lag dat moeilijker. Er bleek niets geregeld voor buitenlanders. Ik heb de kwestie aangekaart bij de studentenraad. Zij hebben vragen gesteld aan het college van bestuur. Toen daar geen antwoord op kwam, heb ik een opinieverhaal geschreven in Delta, waarin ik betoogde dat het een internationale universiteit niet past om onderscheid te maken op grond van nationaliteit. Iedereen zou een gelijke kans moeten krijgen aan de TU. Dat was niet het geval, tenminste niet op het gebied van het bestuurswerk. De studentenraad heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat ook buitenlanders aanspraak kunnen maken op een bestuursvergoeding. Daardoor heb ik er geen persoonlijk gevecht van hoeven maken.”
Drinken
Dit jaar wil Gupta zich met name richten op de internationalisering van de TU. ,,Ik ben bezig met een stuk over de problemen die buitenlandse studenten ontmoeten als ze aan de TU komen studeren. Die wil ik inventariseren. De TU heeft veel aandacht voor problemen die Delftse studenten hebben in het buitenland. Ik wil de zaak vanaf de andere kant belichten.”
Twee zaken zou Gupta het liefst nu al verwezenlijkt zien. De eerste: ,,De TU zou een faciliteit moeten hebben om buitenlanders te helpen met hun verblijfsvergunning. Een soort vreemdelingendienst binnen de TU. Nederlanders hebben geen idee hoe moeizaam het is om bij de vreemdelingendienst je verblijfsvergunning te verlengen. Je zou dat kunnen doen in het Studenten Service Centrum. Dan hoef je als buitenlander ook niet meer naar de politie te stappen.”
Tweede zaak: ,,De geldkwestie. Buitenlandse studenten mogen niet werken naast hun studie. Dit om te voorkomen dat buitenlanders onder het mom van student komen werken in Nederland en te lang blijven hangen. Begrijpelijk, maar welvervelend, want daarmee zijn buitenlanders helemaal afhankelijk van hun ouders. Ik leef van het geld van mijn vader. En het valt me zwaar om een avond te gaan drinken van mijn vaders geld. Als ik mocht bijverdienen, zou ik daar geen problemen mee hebben. Veel studenten verdienen nu zwart bij. Dat is niet goed. Het zou een oplossing zijn als studieadviseurs per geval, en op grond van studieresultaten, konden bepalen hoeveel uren buitenlandse studenten per week mogen bijverdienen. Een studieadviseur kan inschatten wat voor gevolgen dit heeft voor de studievoortgang.”
Een ander speerpunt van Gupta wordt het emancipatiebeleid. ,,Met het wegvallen van de emancipatiefunctionaris is niet meer zo duidelijk wie het beleid moet uitvoeren. De taken zijn nu verdeeld over de faculteiten en diensten, maar hoe wil de TU nu zorgen dat er meer vrouwen doorstromen naar hogere functies?”
Redelijk
,,Ik denk dat de TU de minderheidsgroepen niet tegenwerkt. Veel dingen zijn gericht op de meerderheid, de massa. Vaak is er simpelweg niet nagedacht over anderen. Ze worden daarom vaak vergeten. Maar ik ben positief ingesteld. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen binnen de TU allemaal redelijk zijn. Als er zaken vergeten of fout zijn, en je komt met goede argumenten, dan is daar altijd een oplossing voor. Ik kan daar een signalerende functie in hebben, en voel me verantwoordelijk voor de minderheden in Delft.”
Bij de opening van het academisch jaar brak de nieuwe Aag-fractie met een traditie door jasje-dasje te verschijnen. Gupta niet, maar dat was geen principiële keus. ,,Ik heb geen pak, maar ik vind het ook niets zeggen over iemands opinie. Een pak is niet rechts, milieu is niet links. Het gaat om de gelegenheid. Als mij gevraagd wordt de TU te vertegenwoordigen in een belangrijke setting, dan zal ik ook in pak gaan. De vorige Aag-fractie heeft dat niet gedaan, maar ik ben niet mijn voorganger.”
Hij komt uit Chandigarh, naar eigen zeggen een van de mooiste steden van India. ,,Ontworpen door Le Corbusier in de jaren vijftig”, vertelt Gupta niet zonder trots. ,,Als een van de weinige geplande steden van India is het strak, recht en schoon. En alles werkt, wat bijzonder is voor een Indiase stad.” Hij doorliep er de middelbare school, maar liet in 1995 zijn oog vallen op de studie scheikundige technologie in Delft. Vierdejaars is hij inmiddels en loopt naar eigen zeggen ‘niet nominaal, maar normaal’.
Toen Gupta in zijn eerste jaar bijna alle studiepunten haalde, besloot hij iets te doen met politiek. ,,Ik koos voor Aag. Dat past het meest bij mij, want mijn politieke richting is centrum-links.” Na een jaar werd hij gevraagd in de studentenraad van de faculteit TBM. ,,Mijn collega’s daar kregen allemaal een bestuursvergoeding. Voor mij lag dat moeilijker. Er bleek niets geregeld voor buitenlanders. Ik heb de kwestie aangekaart bij de studentenraad. Zij hebben vragen gesteld aan het college van bestuur. Toen daar geen antwoord op kwam, heb ik een opinieverhaal geschreven in Delta, waarin ik betoogde dat het een internationale universiteit niet past om onderscheid te maken op grond van nationaliteit. Iedereen zou een gelijke kans moeten krijgen aan de TU. Dat was niet het geval, tenminste niet op het gebied van het bestuurswerk. De studentenraad heeft het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat ook buitenlanders aanspraak kunnen maken op een bestuursvergoeding. Daardoor heb ik er geen persoonlijk gevecht van hoeven maken.”
Drinken
Dit jaar wil Gupta zich met name richten op de internationalisering van de TU. ,,Ik ben bezig met een stuk over de problemen die buitenlandse studenten ontmoeten als ze aan de TU komen studeren. Die wil ik inventariseren. De TU heeft veel aandacht voor problemen die Delftse studenten hebben in het buitenland. Ik wil de zaak vanaf de andere kant belichten.”
Twee zaken zou Gupta het liefst nu al verwezenlijkt zien. De eerste: ,,De TU zou een faciliteit moeten hebben om buitenlanders te helpen met hun verblijfsvergunning. Een soort vreemdelingendienst binnen de TU. Nederlanders hebben geen idee hoe moeizaam het is om bij de vreemdelingendienst je verblijfsvergunning te verlengen. Je zou dat kunnen doen in het Studenten Service Centrum. Dan hoef je als buitenlander ook niet meer naar de politie te stappen.”
Tweede zaak: ,,De geldkwestie. Buitenlandse studenten mogen niet werken naast hun studie. Dit om te voorkomen dat buitenlanders onder het mom van student komen werken in Nederland en te lang blijven hangen. Begrijpelijk, maar welvervelend, want daarmee zijn buitenlanders helemaal afhankelijk van hun ouders. Ik leef van het geld van mijn vader. En het valt me zwaar om een avond te gaan drinken van mijn vaders geld. Als ik mocht bijverdienen, zou ik daar geen problemen mee hebben. Veel studenten verdienen nu zwart bij. Dat is niet goed. Het zou een oplossing zijn als studieadviseurs per geval, en op grond van studieresultaten, konden bepalen hoeveel uren buitenlandse studenten per week mogen bijverdienen. Een studieadviseur kan inschatten wat voor gevolgen dit heeft voor de studievoortgang.”
Een ander speerpunt van Gupta wordt het emancipatiebeleid. ,,Met het wegvallen van de emancipatiefunctionaris is niet meer zo duidelijk wie het beleid moet uitvoeren. De taken zijn nu verdeeld over de faculteiten en diensten, maar hoe wil de TU nu zorgen dat er meer vrouwen doorstromen naar hogere functies?”
Redelijk
,,Ik denk dat de TU de minderheidsgroepen niet tegenwerkt. Veel dingen zijn gericht op de meerderheid, de massa. Vaak is er simpelweg niet nagedacht over anderen. Ze worden daarom vaak vergeten. Maar ik ben positief ingesteld. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen binnen de TU allemaal redelijk zijn. Als er zaken vergeten of fout zijn, en je komt met goede argumenten, dan is daar altijd een oplossing voor. Ik kan daar een signalerende functie in hebben, en voel me verantwoordelijk voor de minderheden in Delft.”
Bij de opening van het academisch jaar brak de nieuwe Aag-fractie met een traditie door jasje-dasje te verschijnen. Gupta niet, maar dat was geen principiële keus. ,,Ik heb geen pak, maar ik vind het ook niets zeggen over iemands opinie. Een pak is niet rechts, milieu is niet links. Het gaat om de gelegenheid. Als mij gevraagd wordt de TU te vertegenwoordigen in een belangrijke setting, dan zal ik ook in pak gaan. De vorige Aag-fractie heeft dat niet gedaan, maar ik ben niet mijn voorganger.”
Comments are closed.